Samara Morgan: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to HollyBlue. Autor wycofanej wersji to 79.185.203.130.) |
|||
Linia 3: | Linia 3: | ||
== Opis filmu z jej udziałem == |
== Opis filmu z jej udziałem == |
||
Rejczel Keler, bada tajemniczą sprawę, gdyż córka jej siostry umiera i nikt nie wie na co, a koleżanka która z nią tej nocy była ląduje w [[szpital psychiatryczny|psychiatryku]]. Zniesmaczona Rejczel pomaga swojej psiapsióle dowiedzieć się co się stało. Po krótkich i bardzo ''fascynujących'' chwilach kobieta odnajduje tajemniczą kasetę która rzekomo zabija. Znajduje się tam tylko dziwne nagranie, na którym pokazano zwyczajne sprzęty domowe, jak [[krzesło]] czy [[drabina]], i zwyczajne sytuacje jak palące się drzewo, lub [[kobieta]] skacząca z [[klif]]u. Nic specjalnego (taki skrót codziennych wiadomości). Po projekcji filmu do Racheli dzwoni [[telefon]], informując że ma tylko 7 dni życia... (biedna Samara musiała zapłacić majątek za te telefony do swoich ofiar). Rejczel nie grzeszy rozumem i pokazuje film mężowi i synowi. Teraz po serii telefonów od Samarki, rodzinka musi rozwiązać tajemniczą zagadkę: czemu dziołcha zabija ludzi oglądających film? Jak się okazuje, ten film był zapisem życia Samarki, która odwiedziła wiele ciekawych miejsc (prawie jak [[Wally]] odkrywca), np: szpital psychiatryczny, studnię czy stodołę z końmi. Jednak nie ma tu happy endu. Samara dopada męża Rejczel. Gdy ten czyta [[gazeta|gazetę]], włącza się [[telewizor]] (i znowu biedna musi płacić za prąd), i Samara z niego wychodzi. |
Rejczel Keler, bada tajemniczą sprawę, gdyż córka jej siostry umiera i nikt nie wie na co, a koleżanka która z nią tej nocy była ląduje w [[szpital psychiatryczny|psychiatryku]]. Zniesmaczona Rejczel pomaga swojej psiapsióle dowiedzieć się co się stało. Po krótkich i bardzo ''fascynujących'' chwilach kobieta odnajduje tajemniczą kasetę która rzekomo zabija. Znajduje się tam tylko dziwne nagranie, na którym pokazano zwyczajne sprzęty domowe, jak [[krzesło]] czy [[drabina]], i zwyczajne sytuacje jak palące się drzewo, lub [[kobieta]] skacząca z [[klif]]u. Nic specjalnego (taki skrót codziennych wiadomości). Po projekcji filmu do Racheli dzwoni [[telefon]], informując że ma tylko 7 dni życia... (biedna Samara musiała zapłacić majątek za te telefony do swoich ofiar). Rejczel nie grzeszy rozumem i pokazuje film mężowi i synowi. Teraz po serii telefonów od Samarki, rodzinka musi rozwiązać tajemniczą zagadkę: czemu dziołcha zabija ludzi oglądających film? Jak się okazuje, ten film był zapisem życia Samarki, która odwiedziła wiele ciekawych miejsc (prawie jak [[Wally]] odkrywca), np: szpital psychiatryczny, studnię czy stodołę z końmi. Jednak nie ma tu happy endu. Samara dopada męża Rejczel. Gdy ten czyta [[gazeta|gazetę]], włącza się [[telewizor]] (i znowu biedna musi płacić za prąd), i Samara z niego wychodzi. Następnie patrzy się na gościa, a ten staje się sztywny (te jej pikne oczy). |
||
WIADOMOŚĆ Z OSTATNIEJ CHWILI |
|||
Samara właśnie po wielu latach prac opracowała jak podrzynać sobie żyły za pomocą wody więc jeśli Emo mają chęć niech płyną na wyspę Koniolota (poznacie ją po wielkiej latarni i samych psychopatach oraz palących się drzewach Również wskazówką jest to że podczas podróży koń ze statku wskoczy w wielki wirnik - spokojnie nie martwcie sie o niego to zawodowiec robi to 24h na dobę 7 dni w tygodniu) i uczą się u Samary nowej sztuki. Uwaga zaopatrzcie się w [[Gimnazjanke]] bo on ajest najlepsza do tego zabiegu. |
|||
== Wydatki Samary == |
== Wydatki Samary == |
Wersja z 22:23, 1 paź 2009
Samara Morgan – długowłosa dziołcha występująca w seri filmów The Ring. Brzydki ryj maskuje długimi kłakami, najpewniej peruką. Nie stać ją na ubrania, więc przez 30 lat chodzi w jednej brudnej szmacie. Dziewczyna kocha brud i bakterie, gdyż siedziała sobie siedem dni w studni i było jej dobrze. Jej ojciec był zoofilem, gdyż jak sama mówiła tata mnie nie kocha, tata kocha konie. Była klonem Sadako z japońskiej wersji filmu. Samara miała kompleksy, bowiem umiała liczyć tylko do siedmiu, dlatego zabijała swoje ofiary po siedmiu dniach.
Opis filmu z jej udziałem
Rejczel Keler, bada tajemniczą sprawę, gdyż córka jej siostry umiera i nikt nie wie na co, a koleżanka która z nią tej nocy była ląduje w psychiatryku. Zniesmaczona Rejczel pomaga swojej psiapsióle dowiedzieć się co się stało. Po krótkich i bardzo fascynujących chwilach kobieta odnajduje tajemniczą kasetę która rzekomo zabija. Znajduje się tam tylko dziwne nagranie, na którym pokazano zwyczajne sprzęty domowe, jak krzesło czy drabina, i zwyczajne sytuacje jak palące się drzewo, lub kobieta skacząca z klifu. Nic specjalnego (taki skrót codziennych wiadomości). Po projekcji filmu do Racheli dzwoni telefon, informując że ma tylko 7 dni życia... (biedna Samara musiała zapłacić majątek za te telefony do swoich ofiar). Rejczel nie grzeszy rozumem i pokazuje film mężowi i synowi. Teraz po serii telefonów od Samarki, rodzinka musi rozwiązać tajemniczą zagadkę: czemu dziołcha zabija ludzi oglądających film? Jak się okazuje, ten film był zapisem życia Samarki, która odwiedziła wiele ciekawych miejsc (prawie jak Wally odkrywca), np: szpital psychiatryczny, studnię czy stodołę z końmi. Jednak nie ma tu happy endu. Samara dopada męża Rejczel. Gdy ten czyta gazetę, włącza się telewizor (i znowu biedna musi płacić za prąd), i Samara z niego wychodzi. Następnie patrzy się na gościa, a ten staje się sztywny (te jej pikne oczy).
Wydatki Samary
- Stylizacja włosów;
- Kupno miliona białych brudnych sukien;
- Telefon i rachunki;
- Opłata za prąd z telewizora;
- Wynajęcie studia nagraniowego, gdzie mogła nakręcić swój film;
- Kaskaderka wychodząca ze studni;
- Odkupienie praw autorskich od swojej japońskiej poprzedniczki Sadako;
- Bankiet długowłosych dziołch zabijających po siedmiu dniach lub innych dziołch (prawdopodobnie Samara była feministką), które miały morderczą moc i były wiecznie pokrzywdzone w dzieciństwie... te dzisiejsze dziołchy... (np: Sadako, Eh-sun z koreańskiego filmu, Alma z gry F.E.A.R. czy Tebitha z Strasznego filmu 3);
- szara farba i tajemnicze narzędzie, którym maluje ludzi.