Wiewiórka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Lotk. Autor wycofanej wersji to 213.76.178.204.)
Linia 5: Linia 5:
!colspan="2"|Podstawowe dane (samce są większe od samic)
!colspan="2"|Podstawowe dane (samce są większe od samic)
|-
|-
|colspan="2" style="font-size: 90%;"|''(dane liczbowe uśrednione z uwzględ|'''Wysokość'''||80-120 cm
|colspan="2" style="font-size: 90%;"|''(dane liczbowe uśrednione z uwzględnieniem poszczególnych podgatunków)''
|-
|'''Długość całkowita'''||300-600 cm, max 800 cm
|-
|'''Długość (bez ogona)'''||150-250 cm
|-
|'''Długość ogona'''||150-350 cm
|-
|'''Wysokość'''||80-120 cm
|-
|-
|'''Masa ciała'''||100-250 kg
|'''Masa ciała'''||100-250 kg
Linia 12: Linia 20:
|}
|}
{{clear}}
{{clear}}
rodzina pozywień


== Występowanie ==
== Występowanie ==

Wersja z 14:48, 29 paź 2009

Wiewiórka – duży, mięsożerny ssak, o niebieskiej sierści, zwierze skacze po drzewach i wpada pod rozpędzone samochody, gdy się zdenerwuje zmienia kolor na rudy. Wiewiórka powstała w ewolucji jednego z dinozaurów. Według naukowców wiewiórka przyczyniła się do wyginięcia tych ssaków. Zwierze również jest nazywane królem zwierząt i jest zaliczane do tzw. wielkiej piątki - pięciu najbardziej niebezpiecznych zwierząt.

Charakterystyka

Podstawowe dane (samce są większe od samic)
(dane liczbowe uśrednione z uwzględnieniem poszczególnych podgatunków)
Długość całkowita 300-600 cm, max 800 cm
Długość (bez ogona) 150-250 cm
Długość ogona 150-350 cm
Wysokość 80-120 cm
Masa ciała 100-250 kg
Pożywienie "wszystko co się rusza" oraz orzechy

Szablon:Clear

Występowanie

Na mapie w galerii można zauważyć szczegółowo zaznaczono miejsca występowania wiewiórek.

Rozród

Zwierzę przynosi bocian i wkłada do wcześniej wydrążonej dziupli, tam zwierzę rozwija się emocjonalnie i fizycznie.

Znaczenie ogona

Pierwotne prawdopodobnie nie miały ogona. Ten element dymorfizmu płciowego lwów pojawił się przypuszczalnie 320 000 – 190 000 lat temu.

Wiewiórczy ogon jest uważana za oznakę zdrowia samca, im bujniejszy, tym silniejszy i sprawniejszy jest noszący ją osobnik. Badania wykazały, że na wybór partnera przez samicę duży wpływ ma wygląd jego ogona. Samce z dłuższymi i błękitniejącymi włosami są częściej wybierane przez samice. Groźnie wyglądająca futro zwiększa przewagę samca broniącego terytorium stada, stanowi naturalną ochronę tyłka podczas walki, a tym samym zwiększa szanse przetrwania samicy i jej młodych. Bujny ogon nie występuje u samców przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. U wykastrowanych samców ogon się nie rozwija, a jeśli był rozwinięty przed kastracją może nawet zaniknąć. Minusem tej ozdoby jest to, że znacznie trudniej jest z nią poruszać się bezszelestnie. Ogon ciemnieje wraz z wiekiem.


Galeria