Kościół: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Rv) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{cytat|Kołchoz do reformy!!!|Ksiądz z parafii Nędza o '''kościele'''}} |
|||
Prudnik (cz. Prudník, niem. Neustadt in Oberschlesien, wcześniej do 1708 Polnisch Neustadt, łac. Neostadium) – miasto w woj. opolskim, w powiecie prudnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Prudnik. Od 1950 miasto administracyjnie należy do woj. opolskiego. |
|||
'''Kościół''' – przeważnie wielkogabarytowy budynek użytku powszechnego, wykorzystywany do zbiórki pieniędzy (fachowo: ''ofiary'') na budowę kolejnych kościołów, tudzież nowego [[Mercedes|Merca]] dla proboszcza. Ubocznym skutkiem jest odprawianie nabożeństw i innych rozrywkowych uroczystości. |
|||
== Meble i wyposażenie == |
|||
Według danych z 2007, miasto miało 22 927 mieszkańców. |
|||
* Centralne miejsce prowadzenia obrzędu w postaci prostego mebla wspomagającego mówienie (mównica / ambona); |
|||
* Szafa pancerna w której przechowywane są suche opłatki w złotych naczyniach, pełniąca funkcję bogato zdobionego kredensu. Przeważnie wzbogacony o wszelakiej maści ornamenty, nawiązujące do symboli religijnych ([[ołtarz]]); |
|||
* Miejsca siedzące i klęczące dla publiczności; |
|||
* Jedno- dwu- lub trzyosobowe szafy dla osób pragnących pogadać sobie o świństwach które zrobiły komuś innemu. Najważniejszym elementem tej instalacji jest drewniane, usytuowane pionowo sitko z oczkami w kształcie krzyżyków, powlekane folią śniadaniową. Z szafy jednocześnie mogą korzystać najwyżej dwie osoby. Jedna z personelu i jeden petent. Trzyosobowe szafy stworzone są z myślą o sprawiedliwej obsłudze dwóch kolejek oczekujących petentów. Jest to prawdopodobnie jedyne miejsce, w którym polscy kierowcy stosują wzorowo zasadę „zamka błyskawicznego”; |
|||
* Manekiny postaci będących obiektem kultu, czasem okazjonalnie eksponowane są manekiny konkretnego solenizanta; |
|||
* Umywalki zainstalowane w ścianach przy wejściach. Korzystanie z nich nie jest obowiązkowe. Petenci przeważnie ograniczają się do zamoczenia w nich palców, które następnie wycierają w różne części ciała, zaczynając od czoła. |
|||
* Prostokątna rama o powierzchni do kilku metrów kwadratowych, wysoko umieszczona, obłożona prześcieradłem, pełniąca funkcję suflera w połączeniu z rzutnikiem. Ciekawostką jest fakt, że sufler podpowiada publiczności a nie prowadzącemu. |
|||
== |
== Instrumenty muzyczne == |
||
* Zintegrowana jedna ściana z [[organy|instrumentem muzycznym zasilanym powietrzem]] (do końca [[XX wiek]]u źródłem dźwięku były urządzenia analogowe, później częściej cyfrowe syntezatory obsługiwane przez żeńską część personelu); |
|||
* Zewnętrzne instrumenty muzyczne, w postaci [[dzwon]]ów przywoławczych (niestety nie można personalizować melodyjek). |
|||
== Innowacje budowlane == |
|||
* Wieża Zamkowa zwana Wieżą Woka – pozostałość starego, średniowiecznego murowanego zamku zbudowanego prawdopodobnie przed [[1262]] rokiem przez Woka z Rosenbergu, usytuowana jest w zachodniej części Starego Miasta, na lekkim wzniesieniu. Z dawnego zamku pozostała cylindryczna, murowana z kamienia wieża tzw. [[stołp]] (wieża ostatniej szansy) o dwu kondygnacjach zaznaczonych odsadzkami oraz z trzecią niższą kondygnacją o rzucie ośmioboku. Od północy, w połowie wysokości znajduje się otwór w obramieniu kamiennym z dwoma konsolkami. |
|||
* Dwa balkony wybudowane wewnątrz budynku. Mniejszy, często zadaszony, o powierzchni około 1m<sup>2</sup>, służący prowadzeniu imprez unplugged, oraz większy stanowiący miejsce obsługi wewnętrznych instrumentów muzycznych oraz rzutnika. |
|||
* Wieża Bramy Dolnej – w dokumentach wzmiankowana w [[1481]] roku, usytuowana jest w południowej zwartej zabudowanej obecnej ulicy [[Stefan Batory|Batorego]]. Do wysokości drugiej kondygnacji wieży wybudowana jest w mury zbudowanych później kamienic. Wieża jest murowana, otynkowana, posiada trzy kondygnacje i jest zwieńczona murowanym hełmem stożkowym. Została odremontowana w [[2006]] roku. |
|||
* Baszty murów miejskich – zachowany fragment muru miejskiego z [[XV wiek|XV]] wieku z 2 murowanymi z kamienia i cegły basztami. (w chwili obecnej znajduje się tam [[Muzeum Ziemi Prudnickiej]]) |
|||
* [[Ratusz w Prudniku|Ratusz miejski]] – jako obiekt drewniany istniał już w średniowieczu, murowany powstał w [[1782]] roku a obecny kształt uzyskał w latach 1894-1896. |
|||
* Kolumna maryjna – ufundowana w [[1694]] roku przez notariusza miejskiego Piotra Ortmana i jego żonę dla uczczenia ofiar dżumy w [[1624]] roku. Usytuowana w północno-zachodniej części Rynku. |
|||
* Barokowa figura [[święty Jan Nepomucen|św. Jana Nepomucena]] na Rynku, z 1733 r. |
|||
* Barokowa fontanna z [[1695]] r. – także na Rynku Starówki. |
|||
* Willa przy ul. Kościuszki 1 |
|||
* Łaźnia Miejska – Zbudowana w [[1908]], posiada kryty basen. |
|||
* Renesansowe kamieniczki mieszczańskie na ul. Zamkowej, oraz inne kamienice na ulicach przylegających do Starego Miasta. |
|||
* [[Kościół św. Michała Archanioła w Prudniku|Kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła]] – w dokumentach wzmiankowany w [[1321]] roku, pierwotnie drewniany. Obecnie istniejący kościół zaczęto budować w [[1730]] roku. |
|||
* Kościół i klasztor oo. [[bonifratrzy|bonifratrów]] – Klasztor został zbudowany w [[1783]] roku a kościół w latach [[1785]]-[[1787]]. Znajduje się przy obecnej ulicy Piastowskiej. |
|||
* Klasztor oo. [[franciszkanie|franciszkanów]] w Prudniku-Lesie<ref>{{Cytuj książkę|imię=Antoni Kazimierz |nazwisko=Dudek |tytuł=Prudnik - Las : przewodnik : sanktuarium św. Józefa i miejsce uwięzienia Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego |miejsce=Wrocław |rok=2007 |wydawca=Franciszkańskie Wydawnictwo św. Antoniego |isbn= 9788360791578}}</ref> – klasztor powstał w [[1852]] roku. Wtedy to przybył tu franciszkański odłam [[alkantaryści|alkantarystów]]. Wybierając zaciszne miejsce w pobliżu Prudnika, zrezygnowali z osiedlenia się w klasztorze na [[Góra Świętej Anny|Górze Świętej Anny]]. W wyniku konfliktu z [[diecezja|diecezją]] alkantaryści opuścili Prudnik, ich miejsce zajął [[Eremita|pustelnik]]. W [[1866]] roku na stałe zamieszkali tu franciszkanie. Ich dziełem był kilkukrotnie rozbudowywany klasztor (kościół - [[1866]], klasztor - [[1900]] i [[1921]]). Przy klasztorze powstała droga krzyżowa, a w [[1904]] r. uroczyście poświęcono grotę [[Lourdes|lurdzką]]. Szczególną czcią otaczano znajdujący się w kościele obraz [[św. Józef]]a. W klasztorze tym w okresie od 6 października [[1954]] do 28 października [[1955]] był więziony [[Stefan Wyszyński|kardynał Stefan Wyszyński]]. Znajduje się tam sala pamięci upamiętniająca to uwięzienie. Po skierowaniu [[prymas]]a do [[Komańcza|Komańczy]] postanowiono zamienić budynki klasztorne na [[prewentorium]] dla dzieci wojskowych. Prace były już zaawansowane, ale wskutek oporu mieszkańców Prudnika postanowiono oddać franciszkanom ich własność. W [[1996]] roku [[biskup]] opolski podniósł kościół do rangi [[sanktuarium]]. Obecnie jest to jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc w [[Góry Opawskie|Górach Opawskich]]. |
|||
{{stubrel}} |
|||
== Kościoły == |
|||
Na terenie miasta działalność duszpasterską prowadzą następujące kościoły: |
|||
[[Kategoria:Religie]][[Kategoria:Obiekty budowlane]] |
|||
* [[Kościół katolicki w Polsce|Kościół Rzymskokatolicki]] |
|||
** [[Parafia św. Michała Archanioła w Prudniku]] |
|||
** [[Parafia Miłosierdzia Bożego w Prudniku]] (ul. Skowrońskiego 35) |
|||
* [[Kościół Zielonoświątkowy w RP]] |
|||
** Zbór Syloe (ul. Kolejowa 40A) |
|||
Wersja z 10:28, 5 gru 2009
Kołchoz do reformy!!!
- Ksiądz z parafii Nędza o kościele
Kościół – przeważnie wielkogabarytowy budynek użytku powszechnego, wykorzystywany do zbiórki pieniędzy (fachowo: ofiary) na budowę kolejnych kościołów, tudzież nowego Merca dla proboszcza. Ubocznym skutkiem jest odprawianie nabożeństw i innych rozrywkowych uroczystości.
Meble i wyposażenie
- Centralne miejsce prowadzenia obrzędu w postaci prostego mebla wspomagającego mówienie (mównica / ambona);
- Szafa pancerna w której przechowywane są suche opłatki w złotych naczyniach, pełniąca funkcję bogato zdobionego kredensu. Przeważnie wzbogacony o wszelakiej maści ornamenty, nawiązujące do symboli religijnych (ołtarz);
- Miejsca siedzące i klęczące dla publiczności;
- Jedno- dwu- lub trzyosobowe szafy dla osób pragnących pogadać sobie o świństwach które zrobiły komuś innemu. Najważniejszym elementem tej instalacji jest drewniane, usytuowane pionowo sitko z oczkami w kształcie krzyżyków, powlekane folią śniadaniową. Z szafy jednocześnie mogą korzystać najwyżej dwie osoby. Jedna z personelu i jeden petent. Trzyosobowe szafy stworzone są z myślą o sprawiedliwej obsłudze dwóch kolejek oczekujących petentów. Jest to prawdopodobnie jedyne miejsce, w którym polscy kierowcy stosują wzorowo zasadę „zamka błyskawicznego”;
- Manekiny postaci będących obiektem kultu, czasem okazjonalnie eksponowane są manekiny konkretnego solenizanta;
- Umywalki zainstalowane w ścianach przy wejściach. Korzystanie z nich nie jest obowiązkowe. Petenci przeważnie ograniczają się do zamoczenia w nich palców, które następnie wycierają w różne części ciała, zaczynając od czoła.
- Prostokątna rama o powierzchni do kilku metrów kwadratowych, wysoko umieszczona, obłożona prześcieradłem, pełniąca funkcję suflera w połączeniu z rzutnikiem. Ciekawostką jest fakt, że sufler podpowiada publiczności a nie prowadzącemu.
Instrumenty muzyczne
- Zintegrowana jedna ściana z instrumentem muzycznym zasilanym powietrzem (do końca XX wieku źródłem dźwięku były urządzenia analogowe, później częściej cyfrowe syntezatory obsługiwane przez żeńską część personelu);
- Zewnętrzne instrumenty muzyczne, w postaci dzwonów przywoławczych (niestety nie można personalizować melodyjek).
Innowacje budowlane
- Dwa balkony wybudowane wewnątrz budynku. Mniejszy, często zadaszony, o powierzchni około 1m2, służący prowadzeniu imprez unplugged, oraz większy stanowiący miejsce obsługi wewnętrznych instrumentów muzycznych oraz rzutnika.
