Kartkówka

Przykład kartkówki sprawdzającej spostrzegawczość

Kartkówka – jedna z form straszenia uczniów przez nauczycieli (ci drudzy nazywają to „formą sprawdzenia umiejętności”), jedna z krótszych (krótsza od niej jest tylko odpowiedź).

Właściwości

• Jest niczym kinder-niespodzianka – nie wiesz gdzie i kiedy.
• Trwa 5-15 minut.
• Najczęściej jest pisana na kartkach w kratkę.
• Czasem nauczyciel daje kserówkę, ale rzadko, bo taniej wychodzi na karteczkach uczniów.
• Po oddaniu przez nauczyciela, w prawym górnym rogu pojawia się napis „ndst”.
• Słynne powiedzenie nauczyciela przed kartkówką: „wyciągamy karteczki”.
• Siadaj z kujonem w ławce, masz pewność że ci pomoże.

Dialog poprzedzający

Nauczyciel: Wyciągamy karteczki.
Uczniowie: O nieeeeeeee...
Nauczyciel: Abe, abe, abe.
"Grupa I, grupa II, I..."

Znaczenie słowa „abe” znają tylko sami nauczyciele.

Przykładowa kartkówka

– Wyciągamy karteczki.
– O nieeeeeeeeeeee...
Uczniowie otwierają tornistry, wyciągają brudnopisy (zazwyczaj nie mają, więc wyciągają najgrubszy zeszyt w kratkę, jaki mają) i wyrywają z niego kartkę. Ci, którym się nie chce, pytają o „pożyczenie” kartki kolegi z ławki („pożyczenie” jest tylko umowne, naprawdę kartki nigdy nie są oddawane).
– Abe, abe, abe.
Uczniowie piszą, co mają napisać (imię, nazwisko, klasa i jedną z części wyrazu „abe”). Nauczyciel dyktuje pytania (w międzyczasie któryś uczeń powie o, nie! lub grupa pierwsza zawsze ma łatwiej!). Młodzi adepci szkoły rozpoczynają ściąganie pisanie. Po 5 minutach belfer informuje, że do końca kartkówki pozostała minuta. Po kolejnych trzech nakazuje uczniom oddać kartkówki.