Leszek Bubel: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(Zbyt mały filmik)
Linia 1: Linia 1:
{{sdu}}

[[Plik:Peter oberschanzen.jpg|thumb|Leszek Bubel zaprasza Żydów do pieca]]
[[Plik:Peter oberschanzen.jpg|thumb|Leszek Bubel zaprasza Żydów do pieca]]
{{cytaty}}
{{cytaty}}

Wersja z 12:34, 27 cze 2011

Plik:Peter oberschanzen.jpg
Leszek Bubel zaprasza Żydów do pieca
Noncytaty
Zobacz cytaty:

Leszek Bubel (właśc. Izaak Szloma Bubelbaum, ur. 19 stycznia 1957 w Węgrowie) – polski polityk, z zawodu złotnik, kandydat na prezydenta w roku 1995 i 2005, znany z antysemickich i rasistowskich wystąpień, kandydat na posła, a nawet senatora. Jednak ilość głosów, które uzyskał we wszystkich tych startach była tak niewielka, że aż niepoliczalna i liczona w ułamkach. Obecnie jest prezesem Polskiej Partii Narodowej.

Życiorys

Leszek Bubel urodził się w bliżej nieokreślonej wsi 19 stycznia 1957 roku. W roku 1977 dostał się na Uniwersytet Antysemicki, który ukończył z wyróżnieniem. Po ukończeniu UA, zajął się złotnictwem, czyli kradł złom i malował go na żółto. W ten sposób dorobił się milionów. Zaczął wydawać prasę antysemicką. Wydał kilka znanych gazet i czasopism, większość niestety została przerobiona na papier toaletowy.

Średni nakład jego wszystkich gazet to 70 egzemplarzy. Nie ma takiej ceny, żeby pokryć koszty związane z wydrukiem i kolportażem. W związku z tym Leszek Bubel dopłaca do interesu pieniędzmi zarobionymi na złotnictwie.

Kłopoty z prawem

W związku z kontrowersyjnym nawet jak na gazety Bubla artykuł o tym, że Żydzi są winni wszelkich klęsk i wszystkich wojen na świecie, Leszek Bubel, prezes PPN został zawieziony przez ABW do szpitala dla chorych psychicznie w Tworkach, gdzie przebywa do dziś i nic nie zapowiada rychłego wyjścia.

Bubel Band

300px|right|thumb|Bubel w swoim superhicie.

Leszek Bubel znudzony pobytem w psychiatryku rozpoczął działalność muzyczną. Jego debiutancki przebój Longinus Zerwimycka sprawił iż stał się idolem młodych nastolatek. Leszek Bubel wydał już sześć płyt, recenzuje je tylko prawica.net, dając Bublowi niezbędną przestrzeń medialną, a jego twórczość można posłuchać i obejrzeć na YouTube.