Linkin Park

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Plik:Młody Linkin Park.png
Linkin Park dwie dekady wstecz

– Jeżeli ktoś nosi spodnie od dresu i bluzę Mayhem, to jest pozerem metalowcem, czy pozerem dresem?
– Jest z Linkin Parku.

Najlepsza definicja zespołu

Linkin Park[1] (ang. Linkujący Park) – amerykański zespół rockowy, pop, metalowy, rapcore'owy, pop rockowy, crossover. Dobrzy koledzy Davida Copperfielda, po wydaniu nowej płyty zawsze tajemniczo znikają.

Skład

Obecny

  • Chester Bennington – wokal, czasami gitara (bardzo, bardzo rzadko);
  • Mike Shinoda – rap, klawisze, gitara, fortepian i to co się jeszcze nasunie;
  • Mr Hahn/Joe Hahn – DJ;
  • Dave "Phoenix" Farrel – Bas, chórek, wiolonczela;
  • Brad Delson – gitara, fortepian;
  • Rob Bourdon – perkusja, fortepian.

Byli członkowie

  • Mark Wakefield – wokal, fałszował niemiłosiernie, aż uszy pękały
  • Scott Koziol – Bas, wygląd miał adekwatny do nazwiska, ostatnio zastąpił Phoenixa na koncercie bo tamtem zrobił sobie coś z ręką
  • Scott Belsha – Perkusista, dziecko która nagrało z Linkin PArk trochę dem
  • Ian Hornbeck – Bas, razem z Koziolem zastępował Phoenixa w Hybrid Theory, nagrał trzy piosenki i zniknął.
  • Kyle Christener – kolejny Basista, uczestniczył w nagraniu mini prologu do Hybrid theory, zniknął.

Historia

Zespół powstał w 1996 roku jako „Xero”. Przez 4 lata nagrali kilka piosenek i zmienili nazwę. Trwało by to wiecznie, gdyby do zespołu nie doszedł Chester. Kazał im ruszyć dupy do przodu i w 2000 roku zespół wydał debiutancką płytę „Hybrid Theory”. Chłopcy zyskali popularność, zgarnęli pieniądze i kilka nagród. Wtedy postanowili, że ich druga płyta będzie z remiksami starych utworów. Tak powstała „Reanimation”. Oczywiście płyta spotkała się z krytyką fanów. W 2003 roku wydali drugą „normalną” płytę – „Meteora”. Zyskali kolejnych fanów, zgarnęli kolejne nagrody, zarobili dużo $ i znów znikli (wprawdzie wydali płytę koncertową oraz wspólnie z Jay-Z płytę z remiksami, ale kto o tym pamięta). W 2007 roku wydali kolejną płytę. Mimo iż zawierała ona nowe utwory, nikomu się ona nie spodobała. Członkowie zespołu się popłakali i znów zniknęli (choć w 2007 byli w Chorzowie, a w 2008 wydali płytę koncertową). Nagle po 3 latach wydali kolejną płytę (14 września 2010) której tytułem jest „Tysiąc Słońc” („A Thousand Suns”) czyli po prostu naoglądali się „Pitch Black”. Wszyscy ich ochrzanili, nawet fani, więc oni ochrzanili fanów, że wcale nie są fanami. Mimo wszystko płyta zyskała status złotej. Oni znowu zarobili mnóstwo $, więc pewnie znowu znikną. Kolejna płyta ma być serią ballad, bójmy się.

Styl

Mike Shinoda od zawsze czuwał nad warstwą raperską, którą dodawał do już nagranych ryków Chestera Benningtona. Było ostro i buntowniczo, a patronat nad karierą zespołu sprawowało graffiti. Wszyscy zachwycali się, że wychodzi to dosyć nowatorsko, więc – żeby wychodziło jeszcze lepiej – na Minutes to Midnight uspokojono wokal do tego stopnia, że przy Linkinach spokojnie możesz na potupance pobujać „przytulańca”.

Popularność

Przez regularne kupno naszywek i koszulek, fani wspierają zespół finansowo. Linkin Park zyskało popularność u nastolatek, które usłyszały ich piosenkę w Zmierzchu. Są też normalni fani „Linkinów”.

Fani i antyfani

Przeciętny fan uważa, że słucha prawdziwego, niepowtarzalnego, świętego Rocka, wychwalając przy tym oryginalność i pomysłowość zespołu. Przeciętny antyfan uważa Linkinów za zdrajców, którzy świętego Rocka połączyli z wieśniackim popem i rapem. Przeciętny NORMALNY człowiek, zastanawia się, o co tu w ogóle chodzi.

Znane utwory

  • Szablon:T piosenka popularyzująca oddawanie krwi, o dziwo podczas kopania. W teledysku piękny obrazek - Burda w klubie.
  • Szablon:T Mike i Chester użalają się nad sobą i nie chcą być ignorowani.
  • Szablon:T Chester gada o byle czym, a w teledysku jakiś lachon zmywa makijaż. Iście twórcze.
  • Szablon:T2012.
  • Szablon:Tnajprawdziwszy brutal-death metal, w teledysku nagranym do remixu tej piosenki są spiewające głowy.
  • Szablon:T Chester i Mike śpiewają aby wyciągnąć wszystko z środka (szkolą się na chirurgów), zaś Adoptowany syn Chestera krzykiem powala żołnierzy i demonstrantów.
  • Szablon:Tnajbardziej (dre)siarska piosenka LP. Wywodzi się z niej złota myśl: zamknij się kurwa kiedy do ciebie mówię.
  • Szablon:TChester śpiewa o tym, że upodabnia się za bardzo do kogośtam. Prawdopodobnie do szatana, bo w teledysku odprawia wraz z zespołem czarną mszę (dziewica też jest, ale nie zdążył jej zgwałcić).
  • Szablon:TChester wreszcie rzucił palenie (palenie papierosów rzecz jasna, kościoły nadal pali).
  • Szablon:Tpiosenka nagrana w hołdzie dla płyty Minutes to Midnight
  • Szablon:T Piosenka dla II części Transformerów. Chester bredzi o jakimś Nowym Podzieleniu czy coś.
  • Szablon:Tpioseneczka ze Zmierzchu
  • Szablon:Tpiosenka o ludziach poparzonych przez tysiąc słońc, czyli prawdopodobnie członków zespołu.
  • Szablon:Tprzynudzający hymn o paleniu kościołów mostów i pieczeniu w niebie.
  • Szablon:T denna, pseudo-reggae piosenka z teledyskiem mogącym spowodować atak epilepsji.
  • Szablon:T tu Chester przechodzi sam siebie i jęczy bite 4 minuty. Teledysk kręcony starą nokią.
  • Szablon:Tmash-up z Jay-Z nagrany z nudów tanim aparatem fotograficznym.
  • Szablon:Tj.w.
  • Szablon:T napierdalanie gitarami i w perkusję przy pseudo-metalu w wykonaniu Chestera.
  • Szablon:T Mike przez 4 minuty rapuje o żołnieżach, na przekór tradycji zespołu bardzo religijna piosenka (słowo Amen pojawia się 35 razy).
  • Szablon:T Uszojebny utwór nagrany z Jay'em-Z
  • Szablon:T 4 minutowa mieszanina Metalu z Techno i Rockiem w wykonaniu Chestera.
  • Szablon:T Pop. Teledysk przedstawia Chestera który wstaje, je śniadanie, ubiera się i idzie do pracy a na ulicach (jak zawsze) biją się ludzie. Porusza do głębi.

Dyskografia

Hybrid Theory – pierwszy album, który przyniósł zespołowi dużo $, treść niby porusza ważne tematy, ale to w większości użalanie się nad sobą lub bezsensowne przesłania typu, „miejsce dla mojej głowy”, „cięcie papieru” lub piosenka twierdząca, że „kochałem się, ty mnie nie, ale na końcu mam to w dupie” czy złote myśli zamknij się kurwa kiedy do ciebie mówię.

Reanimation – druga płyta, zawierająca remixy z poprzedniej, generalnie odgrzewany kotlet.

Meteora – drugi album studyjny, który miał niby zawierać „teksty dowolne dla młodzieżowej interpretacji”, ale w rzeczywistości to wciąż użalanie się nad sobą, typu „Nie chcę być ignorowany”, „nie ukrywaj tego, wyciągnij wszystko ze środka”, „Ja rzucam palenie” czy też „stałem się zbyt podobny do niego”. Zespół dzięki niej został obdarowany kolejnymi $, więc zrobił sobie 4-letnią przerwę.

Collision Course – płyta nagrana z nudów z Jay-Z. Zespół łączy emo treści z murzyńskim gangsta rapem przez co wychodzą takie piosenki jak „Duży Pimpin/Cięcie Papieru” czy „Brudź swoje ramiona/kłamanie od ciebie”/ Zespół nie lubi płyty, dała im mało $.

Minutes to Midnight – zespół wraca po 4 latach i staje się emo-band. Jak zwykle członkowie grupy użalają się nad sobą i swoim życiem pisząc utwory typu „Walentynki”, „Jestem w Kawałkach” i „Co ja zrobiłem?”. Po za tym nagrywa pioseneczki do zmierzchu i popuje na maksa. Grupa straciła część fanów, więc reszta musiała kupować więcej płyt, żeby nadrobić straty w $.

A Thousand Suns – minęły trzy lata i wydali kolejną płytę o niesamowitych tematach. Zespół jest spełniony i już się nad sobą nie użala (znaleźli lepszego Dealera), tylko śpiewa o krzyczeniu „Yeah”, „Czekaniu na Koniec”, o „Pieczeniu w Niebie” i o tym „kiedy po ciebie przychodzą”. Zespół stracił kolejnych fanów, więc pozostali musieli kupować po cztery płyty. Czemu? Żeby Linkini mieli więcej $.

Przypisy

  1. Na starym logo zespołu: „LIИKIN PARK”, by w jakiś sposób odwróconą literą nawiązać do KoЯna. Zonk, bo się nie udało.

Szablon:Stubmuz