Europeistyka
|
Błąd przy generowaniu miniatury. Nie można zapisać miniatury do miejsca docelowego |
W tym artykule konieczne są drobne poprawki. Zajmij się tym, to nie boli.
Do poprawienia: Tak trochę przeredagować, sformatowac, wiadomo.. |
A co to jest ?
- przeciętna odpowiedź, przeciętnego interlokutora, po udzieleniu odpowiedzi na pytanie - "co studiujesz?"[1]
O, to fajnie
- przeciętna i niepoprawna odpowiedź rozmówcy po uzyskaniu odpowiedzi na poprzednie pytanie
Europeistyka (European studies, jewropeistyka) - nauka kierunek akademicki występujący obecnie głównie na polskich uniwersytetach, niektórych polibudach, oraz ich markowych podróbach. Podmiotem ją zajmującym jest Europa i Unią Jewropejską, wspierane przez wiele nauk, m.in. prawo, socjologię, geografię, historię, ekonomię, politologię, oraz eurosatanizm. Do tego dochodzi również znajomość Unii Europejskiej. Właściwie wypadałoby również wspomnieć o wiedzy o Unii Europejskiej.
Kobieta Osoba zajmująca się europeistyką to europeistka.
Profil absolwentki - Absolwentka po ukończeniu studiów wie jak pić napój o tej samej nazwie, wcale nie jest wrogo nastawiona do feminizmu, oraz może znaleźć zatrudnienie właściwie wszędzie.
Wymagania
Jak widać, kierunek ten jest multiklasowy, a jeśli jesteś człowiekiem, możesz być co najwyżej dwuklasowcem, więc nie możesz tego studiować. Dlatego wszyscy studenci europeistyki to elfy/elfki, albo krasnuludy. Dodatkowo, wskazane jest wybranie płci żeńskiej w karcie postaci.
Powstanie studiów europejskich
Idea utworzenia kierunku, który kształciłby młodych akolitów, mających pomagać złowrogiej Unii Europejskiej w szerzeniu bólu i zniszczenia, narodziła się, jak każdy dobry pomysł - po pijaku, a dokładniej na kacu, parę lat po Wielkiej Światowej Imprezie kiedy Europa postanowiła się jednoczyć, by móc przeciwstawić się socjalnej Ameryce oraz pokojowemu ZSRR.
Polska, po systematycznym klinowaniu, ustanowiła kierunek jako oficjalny dopiero w 2003 roku.
Generalnie istnieją dwie drogi rozwoju studiów europejskich:
- prawno-ekonomiczno-administracyjna gdzie europeiści zamieniają się w potężnych pseudoprawników-ekonomistów, jednocześnie martwiąc się tylko, czy wystarczy im na piwo, i czy śmietnik jest w świetle prawa miejscem publicznym,
- socjologiczno-historyczno-politologiczny gdzie europeiści potrafią pić z żulem z Rumunii, biznesmenem z Niemiec, gejem z Holandii, i wspólnie pieprzyć, że kiedyś za komuny to było piekło.
Tok studiów
1 Rok - jak wszędzie (opierdalanie się, albo harówa) oraz odkrycie w drugim semestrze, że trzeba znać 2 języki (głównie angielski i wyższy elficki)
2 Rok - Student stwierdza, że jest za mało wieloklasowy, i wybiera drugi kierunek,
3 Rok - Pisanie pracy licencjackiej i wybór specjalizacji,
4 Rok - niektórzy wierzą, że istnieje,
5 Rok - Mity i legendy. Wszyscy wiedzą, że europeistą zostaje tylko namaszczony wybraniec.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Jest to dziwna reakcja, popularność europeistyki przebija prawo, a i czasem do psychologii jej niedaleko
