Red Hot Chili Peppers
Red Hot Chili Peppers, RHCP,Czerwone Gorące Papryczki Chili – kalifornijski, długowłosy zespół grający rock alternatywny, funk, a nawet metal.
Historia
Wczesna historia
Anthony Kiedis poznał Michaela Balzary'ego w szkole, gdzie ten pierwszy był nowy po przeprowadzce, a ten drugi był obyty i grał w szkolnej orkiestrze dętej. Po jakimś czasie, słuchając płyt ojców zdecydowali, że założą zespół. Flea sięgnął po bas, Anthony po wokal i narkotyki. Gitarę i perkusję zajęli Hillel Slovak i Jack Irons. W tym składzie nagrano kilka krążków, póki Slovak się nie zaćpał, a Irons winiąc się za jego śmierć nie wpadł w depresję i nie odszedł.
Po pewnym czasie lekko podłamani przyjaciele zrobili casting na gitarzystę zespołu, który wygrał John Frusciante, młody wtedy funkowiec z bujną czupryną. Skład zespołu dopełnił Chad Smith, siłą. W międzyczasie nagrano parę mniejszych wydawnictw i wymieniono kilka razy nazwę, w ostateczności na obecną.
Jako początkowy image zespołu wybrano nagie torsy (nie zawsze tylko torsy) i brudne spodnie. Dopiero z czasem wizerunek wygrzeczniał.
Lata późniejsze
Po nagraniu Mother's Milk i Blood Sugar Sex Magik grupa zasłynęła nie tylko w Stanach, ale i Europie, a Frusciante opuścił grupę, gdyż nie mógł znieść sławy, a mógł znieść heroinę. Zastąpił go Dave Navarro, prawdziwie amerykański latynos, z którym Peppersi nagrali jedną płytę. W międzyczasie Kiedis zdołał ucharakteryzować się na Iggy'ego Popa, co podniosło zainteresowanie zespołem.
Gdy Navarro opuścił Red Hot Chili Peppers postanowiono ponownie przyjąć Johna, bezdomnego sprzedającego obrazy za kokainę chleb. Po nagraniu Californication, która osiągnęła ogromny sukces, mógł już sobie pozwolić na willę albo i dwie.
W roku 2002 pod wodzą Ricka Rubina wydano kolejną płytę, którą z powodu lżejszych brzmień porównywano do dokonań Madonny. Wcale nieprzejęci tym faktem członkowie zespołu osiągnęli największy sukces w karierze – rzucili używki.
Reaktywacja
Kolejny raz wzięci pod oko Rubina prawie pięćdziesięcioletni już Peppersi weszli do studia, by nagrać po czteroletniej przerwie kolejny album – Stadium Arcadium. Wydawnictwo przyjęto pozytywnie, piszczeli fani, czy też fanki, puszczano fajerwerki, a grupa zawitała nawet do Polski. Krytycy byli zawiedzieni, bo żaden z Peppersów nie ubrał się na biało-czerwono (oprócz Kiedisa, który na początku koncertu wybiegł w swoim biało-czerwonym szlafroku), nie to co U2.
W 2009 (konkretnie w grudniu) Frusciante odchodził z RHCP. Zastąpił go jakiś nieznany szarpidrut z Ataxii, zużyto 10 kg pomidorów. Wiele fanów się załamało sytuacją zespołu. Przeklinając bogu ducha winnego Johna, który chciał po prosto poużywać życia póki młody, rozwodzą się nad biednym Anthony'm i Flea. Co ciekawe, w swoich esejach o Chadzie nie wspominają. Ale on, jak wiadomo, ma swój Chickenfoot i pieprzy system.
Aktualny skład
- Anthony Kiedis – wokal, teksty, wywiady, tatuaże, zwalający z nóg uśmiech.
- Fleja – gitara basowa, szczerbaty uśmiech.
- Ktoś tam – niemy
mordercagitarzysta. Nic więcej nie wiemy. Zastępuje Johna Frusciante. - Chad Smith – bębny, wyrywanie lachonów.
Dorobek
RHCP, którzy zaczynali od coverowania Hendriksa dziś mają w dorobku prawie dziesięć płyt i prawie dziesięć razy więcej składanek.
Teksty
Teksty Papryczek od zawsze poruszały tematykę kobiet, seksu, imprez alkoholowych, szkół katolickich oraz emocji związanych ze świętami Bożego Narodzenia. Niektóre z nich są dosyć niezrozumiałe bądź ukrywane pod stosem metafor. Dla przykładu w piosence Road Tripping Anthony śpiewa o podróży z dwoma alienami, a w Parallel Universe zwierza się Jezusowi, że jest wężem pustynnym oraz królem Kalifornii.
Teledyski
Ich oryginalne pomysły często stają się inspiracją dla innych artystów. W teledysku Dani California przedstawia historię muzyki gitarowej (wykorzystane później przez Boba Sinclaira z dodaniem Eminema i Marleya), a w Californication porównuje członków zespołu do postaci z gry komputerowej (ściągnięte przez Iron Maiden).