Konstrukcja cepa
Konstrukcja cepa jest jednym z najbardziej złożonych problemów w historii myśli technicznej. Zasadniczo, standardowy cep składa się z przedcepia, międzycepia, i zacepia. Na przestrzeni wieków wykształciło się jednak wiele dewiacji, aberracji i innych dziwnych słów, które uniemożliwiają jednoznaczne zdefiniowanie konstrukcji cepa.
Naukowców, badających to zagadnienie, nazywa się cepologami. Chociaż od 1923 roku z dziedziny cepologii przyznaje się nagrody Nobla, zwykle się o nich zapomina, dlatego tak rzadko spotyka się noblistę z cepologii.
Wprowadzenie
Konstrukcja cepa jest bardzo skomplikowana. Prawie tak bardzo, jak konstrukcja metalowej kulki. Na pierwszy rzut oka, można wyróżnić trzy podstawowe moduły. Są to dynamiczne międzycepie oraz statyczne przedcepie i zacepie, tworzące razem cep właściwy.
Niektórzy naukowcy spierają się jednak, czy zacepie można naprawdę uznać za część statyczną. Już w XIV wieku znany średniowieczny cepolog Hilarius z Viochy pisał:
Jest to wszak wiadomym, iż zawżdy, gdy cham cepem zboże młóci, ino przedcepie nieruchomym zostaje, a zacepie ruchem międzycepia powodowane, rusza się widocznie a oczywiście.
Hilarius z Viochy
Prze stulecia kwestia rzekomej statyczności zacepia poruszała najtęższe umysły.
Nie no, dajcie spokój, drewno się nie porusza.
Pisanie tekstów jest proste jak konstrukja cepa.
Myśli o zacepiu oznaczają ukryte frustracje na tle seksualnym.
Dla obserwatora znajdującego się hipotetycznie na zacepiu, to zacepie pozostaje w bezruchu, podczas gdy cały wszechświat gwałtownie odbija się wokoło cepa. Chyba.
Spór ten doprowadził nawet w epoce rozbicia dzielnicowego do krótkiej wojny między Pcimiem Środkowym a Samorządną Prowincją Zadupia za Trzecią Choinką po Lewej. Wojna szybko się jednak skończyła, bo nikt nie chciał bohatersko oddawać życia za Zadupie za Trzecią Choinką po Lewej.
