Kim Dzong Il

Szablon:Nazwisko koreańskie Szablon:Polityk infobox Kim Dzong Il (kor. 김정일 ur. 16 lutego 1941 lub 1942 we Wiatskoje, zm. 17 grudnia 2011 w Pjongjangu) – przywódca Korei Północnej w latach 1994–2011. Był następcą swego ojca i założyciela KRLD, Kim Ir Sena po jego śmierci w 1994 roku. Był również sekretarzem generalnym Partii Pracy Korei, przewodniczącym Narodowej Komisji Obrony, a także marszałkiem i dowódcą Koreańskiej Armii Ludowej.

Życiorys

Kim Dzong Il w wieku pięciu lub sześciu lat.

Kim Dzong Il urodził się 16 lutego 1941 lub 1942 we wsi Wiatskoje k. Chabarowska w Związku Radzieckim, choć oficjalne biografie podają rok 1942 i lokalizują zdarzenie na górze Pektu-san w Korei Północnej. Według państwowej propagandy w chwili jego urodzin, mimo iż była sroga zima, na górze "zakwitły kwiaty, a ptaki mówiły ludzkim głosem". Prawdopodobnie zmiana daty rocznej wynikała z chęci dopasowania jej do roku 1912, gdy urodził się jego ojciec. W efekcie możliwe było równoczesne świętowanie okrągłych rocznic urodzin obu przywódców.

Podczas wojny koreańskiej został dla bezpieczeństwa wysłany przez ojca do Mandżurii. Dwa lata uczył się w szkole pilotów w NRD, a w 1963 ukończył Uniwersytet Kim Ir Sena.

Zajmował wiele mniej znaczących stanowisk w Partii Pracy Korei, a następnie został sekretarzem swojego ojca, z którym blisko współpracował podczas czystki w szeregach partii (1967). We wrześniu 1973 mianowano go sekretarzem partyjnym ds. organizacji i agitacji politycznej. W październiku 1980 jego ojciec włączył Kim Dzong Ila do kultu własnej osoby i wyznaczył na swojego następcę. Od tej chwili występował jako Umiłowany Przywódca, w odróżnieniu od swojego ojca, Wielkiego Wodza. Kontynuował rozwijanie nakreślonych przez Kim Ir Sena idei Dżucze w licznych publikacjach o charakterze filozoficzno-ideologiczno-propagandowym. W latach 1990–1991 Kim był zwierzchnikiem koreańskich sił zbrojnych oraz sprawował najwyższe funkcje w Komitecie Centralnym, Biurze Politycznym i Sekretariacie partii.

Przywódca Korei Północnej

Nad urną wyborczą oficjalne, mocno wyretuszowane podobizny obu Kimów. Wyglądają na młodszych i zdrowszych niż w rzeczywistości.

W lipcu 1994 Kim Ir Sen zmarł na atak serca – Kim Dzong Il został faktycznym przywódcą Korei Północnej. Jednak fakt, że w kolejnych latach nie przyjął oficjalnych tytułów swojego ojca (który w 1998 został ogłoszony Wiecznym Prezydentem), może świadczyć o tym, że miał trudności w umocnieniu swojej władzy. Kim Dzong Il objął jeszcze w 1993 funkcję Przewodniczącego Narodowej Komisji Obrony stanowiącej (według Konstytucji z 1998 r.) "najwyższe stanowisko w państwie". Szefem partii komunistycznej został dopiero w październiku 1997 r.

W czasie swych rządów złożył kilka wizyt zagranicznych:

• W Rosji we wrześniu 2001 spotkał się z prezydentem Władimirem Putinem
• W Chinach:
  • w maju 2010 rozmawiał z chińskimi przywódcami, w tym z prezydentem Hu Jintao
  • ponownie w sierpniu 2010 wraz z synem Kim Dzong Unem
  • w maju 2011 w rocznicę podpisania traktatu o przyjaźni miedzy KRLD a ChRL
• W Rosji w sierpniu 2011 rozmawiał z Dmitrijem Miedwiediewem

Obraz propagandowy

W propagandzie państwowej Kim Dzong Il jest przedstawiany jako wybitny generał, ale – w przeciwieństwie do swojego ojca – nie jako niedościgniony mistrz wszystkich sfer życia publicznego. Takie rozwiązanie było koniecznie z uwagi na panujący w kraju kryzys gospodarczy i głód, które dało się wytłumaczyć wyłącznie konfrontacją ze Stanami Zjednoczonymi i koniecznością skupienia przez Kim Dzong Ila wszystkich wysiłków na obronie państwa. Zdaniem B.R. Myersa, amerykańskiego specjalisty od ideologii północnokoreańskiej kryzys jądrowy wyposażył go w jego własny mit o ocaleniu narodu. Zarazem jednak w propagandzie Drogi przywódca jawi się jako bardziej ludzki i podatny na zranienie niż Kim Ir Sen, a więc stanowi bardziej przekonujące ucieleśnienie rasy koreańskiej.

Pogłoski o śmierci

29 maja 2008 podano w mediach informację, jakoby Kim Dzong Il mógł zostać zastrzelony 26 maja między 7 a 8 rano czasu lokalnego, podczas "spotkania z robotnikami" w jednym z południowych rejonów kraju (Hamgyŏng Południowy). Północnokoreańskie źródła rządowe zaprzeczały tym doniesieniom, jak i nie potwierdzało ich Ministerstwo ds. Zjednoczenia w Korei Południowej. Pogłoski potwierdzać miały rzekomo źródła chińskie.

7 września 2008 niektóre gazety podały informację, że Kim Dzong Il nie żyje od 2003 r., a od tamtej pory jego rolę przejął sobowtór.

Śmierć

Główny artykuł: Śmierć i pogrzeb Kim Dzong Ila

Szablon:Wikinews Media północnokoreańskie ogłosiły śmierć Kim Dzong Ila 19 grudnia 2011. Spikerka telewizyjna poinformowała, że powodem śmierci było fizyczne i psychiczne wyczerpanie organizmu. Poinformowano również, iż zgon nastąpił dwa dni wcześniej podczas jazdy pociągiem, gdzie przywódca Korei Północnej miał rozległy zawał serca. 19 grudnia 2011 "Wielkim Następcą" zmarłego Kim Dzong Ila został ogłoszony Kim Dzong Un, który stanął również na czele komitetu pogrzebowego liczącego 232 osoby.

Życie prywatne

Był prawdopodobnie trzy razy żonaty. Z drugą żoną miał syna Kim Jong-nama (ur. ok. 1971). Następnie poślubił tancerkę i piosenkarkę Ko Jung Hi, urodzoną w 1953 roku, a zmarłą – według nieoficjalnych informacji – 13 sierpnia 2004 roku na zawał serca podczas kuracji raka piersi. Z trzecią żoną Kim Dzong Il miał dwóch synów: Kim Jong-chula (ur. 1981) i Kim Dzong Una (ur. 1983). Miał trzech braci: Kim Pyong Ila, Kim Man Ila i Chang Sung-taeka oraz siostrę Kim Kiong Hui.

Finanse

Według The Sunday Telegraph Kim Dzong Il miał zgromadzone 4 mld USD w depozycie w bankach europejskich, na wypadek konieczności ucieczki z Korei Północnej. Magazyn poinformował również, że większość tych banków znajduje się w Luksemburgu.

Bibliografia

• Brian Reynolds Myers, Najczystsza rasa. Propaganda Korei Północnej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011, s. 96, ISBN 978-83-01-16589-5