Alice in Chains
Szablon:T banda grandżowców, pochodzących, jak to zwykle wśród takich bywa, ze Seattle.
Historia
W 1987 roku było słowo spotkali się Dżery Kantrel i ten wokalista Alisów. W 1990 zaczęli wydawać płyty, zaczynając od proroczej EP We Die Young. Po drodze zmienili basistę o imieniu Mike na innego o tym samym imieniu. Obaj mieli też długie kręcone włosy. Niestety, nie znamy ich rozmiarów buta.
Ten wokalista, znany szerzej jako Layne Staley, postanowił kontynuować spuściznę Kurta i zaczął ćpać. W roku dziewięćdziesiątym szóstym zespół zawiesił działalność... Jak się okazało, prawie na zawsze.
Po reaktywacji
Na fali kompletnie bezsensownych reaktywacji starych zespołów, Alice in Chains postanowiło się zreaktywować w 2006 roku. Zainspirowani tym, że Pearl Jam wydaje pierwszy od 15 lat album, Cantrell i spółka postanowili stracić trochę fanów. Do zespołu dołączyli sobie wokalistę, inkarnację Marleya, zwanego przez fanatyków [1] pieszczotliwie Willem. Tak dobrany skład nagrał płytę. Black Gives Way to White Blue... Nie kojarzy się to przypadkiem z zamianą wokalisty na czarnego?
Za płytą natomiast poszła prawdopodobnie jedna z najgorszych tras koncertowych w historii muzyki. Liczba bluzgów zebranych za nią w różnych mediach mogłaby być podstawą do wpisania do Księgi Rekordów Guinnessa, niestety nikomu nie chciało się tego liczyć...
Dyskografia
Ciekawostki
- Zespół należy do gatunku takich, którzy twierdzą, że jest dokładnie na odwrót – uważają wbrew wszystkim, że grali heavy metal.
Przypisy
- ↑ często zwanych „A-ten-idiota-ma-piętnaście-lat-i-udaje-fana-alisów"
