Order of the Shadow: Act I

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 22:39, 8 lis 2013 autorstwa Bartd94 (dyskusja • edycje) (nowa strona)
(różn.) ← przejdź do poprzedniej wersji • przejdź do aktualnej wersji (różn.) • przejdź do następnej wersji → (różn.)

Szablon:Tpiąty studyjny album Przyklona. Fani musieli czekać na niego cztery lata, bo jeszcze w 2011 Neroś był wesołym warzywkiem na odwyku. Najbardziej zauważalną zmianą jest głos Nero, który jest jeszcze bardziej skrzekliwy i jeszcze bardziej przypomina wrzaski kastrowanego kota, czego próbkę mogliśmy usłyszeć na najnowszej płycie Dawn of Ashes pt. Anathema, gdzie Nero straszył swoim sykiem grubą dziewczynkę. Poza tym, o ile w 2009, po wielkim WTF, ktoś sądził, że muzyka Psyclona nie może być już bardziej zgrzytająca i naćpana, to w 2013 Neroś po powrocie z odwyku pokazał im, że są w błędzie. Oczywiście nikt w zespole nie miał nawet zamiaru przeprosić się z melodią.

Ciekawostka

Nero po odwyku całą swoją zaćpaność schował do środka pod płaszczyk skórzanej marynareczki, co odbija się na albumie i na wokalu Belluma, który to najprawdopodobniej za dwa albumy będzie zbyt wysoki, by słyszało go ludzkie ucho. To może prowadzić do wniosku, że po znudzonych łupaniem w gary kucach następnym celem Nero są nietoperze, które są przecież mroczne jak diabli.

Lista utworów