Rzeczownik
Rzeczownik – część mowy nazywająca rzeczy, zwierzęta, dresiarzy, ludzi, zjawiska paranormalne i resztę świata. W zdaniu pełni reprezentacyjną funkcję antybiwakowca, czyli podmiotu. Czasem jednak schodzi ze sceny i udaje się w stronę dopełnienia, okolicznika albo przydawki.
Odmiana
Rzeczownik, jeśli został uznany za sprawny do lubieżnych czynów gramatycznych z fleksją, można odmieniać przez liczby i przypadki, a występuje w rodzajach. Dość ubogo w porównaniu z bratem czasownikiem.
Rodzaje rzeczowników
Wyróżniamy następujące:
- Szablon:Topisują wszystko, czego człowiek nie jest w stanie ogarnąć swoim ograniczonym umysłem, więc również uczucia, stany, takie tam.
- Szablon:Tczyli to, co jesteśmy w stanie zobaczyć, poczuć, posmakować. Fuj.
- Szablon:Trzeczowniki, które pochowano na cmentarzu.
- Szablon:Trzeczowniki posiadające zdolność do sprawnego posługiwania się swoim własnym bytem.
- Szablon:Ttutaj jesteśmy!
- Szablon:Twszelkie inne gatunki nierozumne.
W zależności od przynależności do danej grupy zmienia się sposób odmiany (deklinacja) danego rzeczownika. Można też podzielić je prościej:
- Szablon:Tte, które wymyśliliśmy my na potrzebę chwili (np. Bamboocha).
- Szablon:Trzeczowniki używane tak często, że w tym tekście występują nawet po trzy razy. Sprzyjają powtórzeniom.
Przypadki, liczby, rodzaje
Zwyczajowo polski rzeczownik występuje w siedmiu przypadkach. Może mieć dwie liczby (a tak naprawdę trzy[1]), widać go w trzech rodzajach (czyli w pięciu albo siedmiu[2]), do tego rzeczownik może albo opisywać większą liczbę przedmiotów (występując przy tym w liczbie pojedynczej), albo opisywać jeden przedmiot (posiadając przy okazji znaczenie zbiorowe). Proste, c'nie?
Przypisy
- ↑ Założę się, że nie słyszałeś o liczbie podwójnej…
- ↑ Rodzaj męski w liczbie pojedynczej dzieli się na męskoosobowy, męskozwierzęcy i męskorzeczowy, a w liczbie mnogiej na męskoosobowy i niemęskoosobowy
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go.
