Dysk twardy

Typowy dysk twardy w ówczesnym laptopie.

Dysk twardy – kawałek żelastwa bardzo szybko nagrzewającego się, najczęściej stosowany w pudełkach biurkowych, ostatnio widziany jak kręcił się koło iPodów. Jego poprzedni standard SATAnista, umożliwia bardzo szybki przepływ (dokładnie 666 MB/s) z talerzyków przez RAM do procesora kilku, często niepotrzebnych, danych. Najnowsze dyski SSD (Super Szybki Dysk) zapierją szybciej, niż papież po kremówki.

Działanie

Dysk twardy służy jako miejsce służące do przechowywania filmów edukacyjnych z kategorii XXX, służących młodzieży za źródło informacji związanych z polskim systemem opieki socjalnej. W skrócie: jak zapewnić sobie becikowe. Po eksploatacji można go używać jako przycisku do papieru.

Z wiekiem zaczyna tracić panowanie nad sobą i warczy na wszelkich użytkowników. Bezustannie się psuje. Talerze się wycierają, wypadają z miejsca, a głowice się przepalają. Jeśli coś Ci się spieli w komputerze, to bądź pewien, że to ten nowy, cholerny dysk twardy, którego taśma sygnałowa została źle podpięta przez tych niedoświadczonych idiotów z serwisu. Jeśli twój „twardziel” się spalił – pozostało ci jedynie wypielić go przez okno, kupić nowy i odpalić eMule'a w celu nadrobienia zaległości.

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny informatyki. Jeśli klikasz szybciej niż myślisz – rozbuduj go.