Kryminał

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
To jest najnowsza wersja artykułu edytowana „13:48, 15 lip 2017” przez „AmoniakBOT (dyskusja • edycje)”.
(różn.) ← przejdź do poprzedniej wersji • przejdź do aktualnej wersji (różn.) • przejdź do następnej wersji → (różn.)

Były sobie świnki trzy...

Radosna twórczość wychowanków Przedszkola nr 10 Śmiertelna zagadka mordercy...

Adam, śledztwo skończone, czemu bawisz się tą czaszką?

Praca patologa wywołuje pewne dziwactwa
Ty go nie podejrzewasz, a on się zakradnie od tyłu...

Kryminał - film, który ma za zadanie wywołać atak serca, bądź reakcje takie jak: Wiedziałem!, czy A była taka miła.... Z reguły stworzony w Skandynawii, w której miesięczne ciemności są w stanie wywołać depresję i skłonić bezbronnych pisarzy do wyżywania się na swoich klawiaturach. Puszczany o godzinie dwudziestej na Polsacie bądź Pulsie, oglądane przez panią Wiesię, która lubi czasem zaszaleć. W gazetce telewizyjnej nazwa „kryminał” jest często łączona z innymi, lecz wbrew pozorom kryminał to nie...

  • ...film akcji. To, że pod koniec znajduje się scena pościgu nie znaczy, że główny bohater to umięśniony maczo, który ma przy sobie rewolwer, a strzały padają w każdej scenie.
  • ...horror. Jak akcja dzieje się w środku lasu po którym biegają dziewczynki bez twarzy, to po co dodawać drugą nazwę.
  • ...science-fiction. Nikt nie domyśli się, kto mógł kogoś rozszarpać i zmieszać z dziwną zieloną mazią, gdy w okolicy rozbił się statek kosmiczny balon meteorologiczny.

Miejsce akcji[edytuj • edytuj kod]

Miasteczko z niewymawialną nazwą, jak Aarfalsenbegoltren, czy Mailmaidarnefjord. Wszyscy się w niej znają, wszędzie jest blisko, a tam, gdzie nie jest bohaterowie dojadą swoim czarnym Jeepem po utwardzonej drodze. Gdy komisarz Fasander wejdzie do kawiarni, właścicielka zawsze zapyta o sytuację rodzinną, komisarz powie, że woli o tym nie rozmawiać, a wtedy ona stwierdzi Kawa z odrobiną śmietanki, jak zawsze?. Biorąc pod uwagę fakt, że sytuacja powtarza się od 4 lat na dłuższą metę musi to być denerwujące. Wszystkie budynki mają blaszane dachy i są pomalowane na pastelowe odcienie oprócz komisariatu, który jest nowoczesny, szklany i trzypiętrowy z wielkim wygrawerowanym napisem i rządkiem radiowozów pod spodem. Życie wiodło się tu beztrosko, dopóki...

Postacie[edytuj • edytuj kod]

Pokój przed...
...i po przestępstwie. Komisarz nie tylko wie kto jest przestepcą. On nawet wie co je na śniadanie, jakiej pasty do zębów używa i dlaczego lubi kangury.
  • Komisarz - gruby, chodzi na spotkania Anonimowych Obżarciuchów, co roku odznaczany medalami za dzielne bronienie miasteczka. Lubi wspominać dawne czasy, nie dogaduje się ze swoją córką, zmarła mu żona, nie rozumie współczesnych czasów i od czasu do czasu ma partnera. Mimo swojej pracy komisarz jest romantykiem, piszącym piękne wiersze. Z wszystkimi się przyjaźni, a po pracy krytykuje z kolegami Skorumpowanego Dyrektora przy specjalnych pączkach z okazji zakończenia śledztwa. Przeciętny czytelnik może się z nim utożsamiać.
  • Partner - przeciwieństwo Komisarza, naszpikowany techniką, skończył Harvard, jednak brakuje mu zmysłu. Jeśli jest kobietą istnieje spora szansa, że będzie drugą żoną Komisarza.
  • Morderca (bo żaden szanujący się autor kryminałów nie pisze o kradzieżach, czy oszustwach) ew. Porywacz - psychopata, nerwowy, ma przygotowany genialny plan. Zazwyczaj ma jakieś swoje „hobby”, jak owady, słoiki, pocztówki, kości. Komisarz nie spodziewa się, że to on jest mordercą. Zazwyczaj zabija swoje ofiary w jakiś oryginalny sposób, np. według wierszyka, czy śniadania. W swoim drugim życiu jest miłym panem spod dziesiątki, miłą panią od tych kotków, czy tym cholernym sąsiadem spod czwórki.
  • Biedny Człowiek, Który Jest Dobry, Ale Podejrzany (BCKJDAP) - zwykle były więzień, inni ludzie przechodzą przy nim na drugą stronę ulicy, bądź przysuwają dzieci do siebie.
  • Ofiara - w zasadzie dużo nie można powiedzieć, gdyż jest postacią bardzo epizodyczną. Przed zabójstwem żegna się z koleżankami z pracy/dziećmi/właścicielką kawiarni, mówiąc będę za godzinę!.
  • Niedoszła ofiara - matka pani domu, pokazywana w co dziesiątej scenie, które wyglądają mniej więcej tak: Niedoszła Ofiara, niech będzie Anna kopie w ogródku. Odwraca głowę, straszna muzyka; Anna bawi się z dzieckiem, widzi niedomknięte drzwi, straszna muzyka; Anna je płatki z mlekiem, widzi, że mleko się skończyło, straszna muzyka.
  • Policja - straszne ciamajdy, pamiętaj, zwykły policjant nigdy Ci nie pomoże! Dziesięciu policjantów przeszukuje las, a i tak to Komisarz znajduje wskazówkę.

Fabuła[edytuj • edytuj kod]

Mała dziewczynka o imieniu, które szybko zapomnimy, bo jest tylko pretekstem do rozpoczęcia śledztwa znajduje w swoim ogródku zwłoki i podbiega z głową do mamy. cięcie Komisarz Fasander, imię rzadko używane, lat 49 przechodzi na emeryturę. Mimo dużej ilości wysportowanego, młodego, ambitnego, wykfalifikowanego personelu śledztwo zostaje zlecone komisarzowi, który ma grubo ponad czterdziestkę, kłopoty z córką, okresowo problemy z alkoholem i odlicza godziny do zakończenia służby. cięcie Komisarz popijając kawę zgadza się. cięcie Do śledztwa dołącza młoda pani detektyw, od początku się nie lubią i nawzajem krytykują. cięcie Chwila przerwy, opis skał i drzewa przepięknego kamiennego trolla majestatycznie stojącego nad potężną, oświetloną słońcem jodłą, której zrzucone igły zasypywały ścieżkę, którą szedł komisarz. cięcie Okazuje się, że komisariat ma swoje własne dobrze wyposażone laboratorium, w którym znajduje się specjalistyczny sprzęt. Fasander i Hormholl dowiadują się, że była młoda kobieta, prawdopodobnie zgwałcona/małe dziecko, prawdopodobnie zgwałcone (wtedy mordercą okazałby się ksiądz z pobliskiej parafii)/czarnoskóry emigrant, prawdopodobnie zgwałcony. cięcie Kolejne morderstwo, nastroje społeczne się pogarszają, 10-osobowa demonstracja pod komisariatem. Fasander przeżywa depresję, pije, coś krzyczy przez sen, Hormholl zastaje dziesiątki pudełek po pączkach w jego mieszkaniu. cięcie Hormholl znajduje Biednego Człowieka, Który Jest Dobry, Ale Podejrzany w domu pełnym krwi. Fasander ma zastrzeżenia i opowiada o swoim poprzednim śledztwie. Hormholl nie słucha, podaje informację do mediów. Twarz BCKJDAP pojawia się na pierwszych stronach gazet. Rozwścieczony tłum rzuca w niego pomidorami, rodzina zmarłego prosi, by wsadzić go do wiezienia. cięcie Fasander rozmawia z BCKJDAP-em, który mówi pojedyncze słowa, np. Marchewka, Mężczyzna bawiący się samochodzikami, Klawiatura i Myszki, Klawiatura i Myszki! Fasander drapie się po głowie, matka BCKJDAP-a daje mu zdjęcia, które komisarz nie wiadomo po co przybija do tablicy korkowej za swoim biurkiem. cięcie Kolejne morderstwo, Hormholl krzyczy Hora mamma, så det är inte han!. cięcie W międzyczasie pojawia się kilka innych postaci, które mają zmylić detektywów, Fasander wypowiada to słynne zdanie On się z nami bawi w jakąś grę! cięcie Mniej więcej tutaj, czyli w środku filmu autor wykorzystał wszystkie swoje pomysły, więc próbuje załatać powstałe dziury rozmową Hormholl z Fasanderem na temat córki, wizytą w domu rodziny ofiary, wizytą w kawiarni, drugą rozmową na temat córki, rozmyślaniami Fasandera, czy telefonem mordercy. Pojawia się postać Drwala, który jest kumplem skorumpowanego Dyrektora, i ogólnie przyjacielem wioski. Mieszka gdzieś pomiędzy domem Samotnika, a latarnią Latarnika. Drwal współczuje rodzinie, rozmawia z Fasanderem na temat robaczków świętojańskich, bądź martwej żony Fasandera. BCKJDAP zostaje zwolniony, ale z powodu prześladowań przeprowadza się do Norwegii, gdzie zostaje tajemniczym Pustelnikiem i materiałem na inny kryminał. cięcie Ponieważ film zbliża się do końca, widz się zaczyna niecierpliwić. Wtedy Fasander odkopuje zdjęcia matki BCKJDAP-a. Znajduje się na nich jakaś wskazówka, która jest powiązana z jakimś wydarzeniem z pierwszych dwudziestu minut. cięcie Jadą samochodem do mordercy. cięcie Jadą. cięcie Nadal jadą, a detektywi wymieniają się spojrzeniami. cięcie Jadą, a muzyka robi się coraz bardziej nerwowa. Wrażliwsi chowają się pod poduszki. cięcie Dojeżdżają. Dom wydaje im się dziwnie znajomy. cięcie Wchodzą do domu. Z daleka dochodzą odgłosy. W tym momencie do wrażliwych dołączają średniowrażliwi. cięcie Da da da dam! Mordercą jest Drwal! Komisarz ostatkiem sił (o jeden pączek za dużo) ratuje niedoszłą ofiarę. Hormholl z nią rozmawia, a Fasander biegnie za złoczyńcą. cięcie Końcowy pościg rozgrywa się w lesie. Ujęcia są nie wyraźne, niektórzy twierdzą, że w odpowiednich chwilach widać mohery, bądź dinozaura. W ostatniej chwili, gdy Drwal ma odciąć łeb Fasanderowi, unieszkodliwia go Hormholl za pomocą świnki morskiej taśmy klejącej, kredek i sprężynki. Unieszkodliwiony przestępca wykrzykuje jeszcze Wszystko by mi się udało, gdyby nie te wścibskie dzieciaki To jeszcze nie koniec!. cięcie Napisy końcowe, muzyka, nie wiadomo dlaczego nadal straszna.

Znane kryminały[edytuj • edytuj kod]

Ojciec Mateusz na swoim rowerze (w tle Sandomierzanka, która zostanie zabita w następnym odcinku).

W11, Malanowski i tym podobne[edytuj • edytuj kod]

Dokumentalizowane, akcja rozgrywa się w Warszawie. Mają tak naprawdę mało wspólnego z kryminałem, oprócz nazwy wpisanej w gazetce, o czym już mówiliśmy. Mankell załamuje ręce, gdy patrzy na to badziewie z zaświatów.

(nazwa organizacji):Kryminalne Zagadki (miasto)[edytuj • edytuj kod]

Filmy, które większość ogląda z powodu fajnych zbliżeń przy akompaniamencie głosu człowieka, który na coś wpadł. Czołówka to raczej przypadkowe zdjęcia, zmieszane z przelatującymi kreskami i kwadracikami na zielonym/niebieskim tle. Nadmierna ilość pikających komputerów, no i postać patologa, który podejrzanie często babra w zwłokach.

KUL:Kryminalne Zagadki Sandomierza[edytuj • edytuj kod]

Polska wersja powyższej rodzinki. Zamiast agentów i komputerów występuje tam człowiek, który trafił do miasta, w którym ¼ mieszkańców to przestępcy. Jak na polskie warunki przystało główni bohaterowie to ksiądz, gospodyni domowa, para fajtłapowatych policjantów i były więzień