Układ cyfrowy

Układ cyfrowy – każdy mechanizm elektroniczno-zerojedynkowy dający się rozłożyć na mniejsze elementy zwane bramkami logicznymi.

Podstawowe zasady elektroniki cyfrowej

Jeżeli masz pomysł na układ cyfrowy, musisz rozwiązać tablice karnaugh.
Nigdy nie uda Ci się rozwiązać tablicy karnaugh.
Jeżeli rozwiązałeś tablice karnaugh, to najprawdopodobniej źle zakreśliłeś i układ nie będzie działał poprawnie.
Jeżeli układ działa poprawnie, najprawdopodobniej i tak źle zakreśliłeś, a układ jest nieoptymalny.
Rozkładanie tranzystora na czynniki pierwsze to nie jest dobry pomysł.
Zbudowanie każdego układu cyfrowego na zaliczenie przedmiotu na studiach wymaga zużycia n*n! kartek, gdzie n to orientacyjna ilość użytych elementów z przewodami włącznie.
Przez większość przewodów w stanie 0 płynie prąd o mocy 2W.

Bramka I (AND) – przykład zastosowania: „AND let there be light”. Podłączenie jednego wejścia do kontaktu i drugiego do użytkownika nie spowoduje porażenia prądem.
Bramka LUB (OR) – przykład zastosowania: „To be... or not to be”. Podłączenie któregokolwiek wejścia do kontaktu spowoduje reakcję u użytkownika na wyjściu.
Bramka NIE (NOT) – użytkownik zostanie porażony prądem, podczas gdy bramka nie zostanie podłączona do kontaktu.
Bramka RACZEJ NIE (NOPE) – bardzo często stosowana, zwraca sygnał na wejście.
Bramka ALBO (XOR) – jeszcze nikt nie wie, jak działa.
Bramka ACZKOLWIEK – naklejka na pralkę.
Przerzutnik – służy do przerzucania gnoju lub siana.
Multiplekser – przez studentów traktowany jako czarna skrzynka do robienia czegoś. Robi coś z kilku wejść. Ma włącznik, który jest kolejnym ciosem, Ma jeszcze takie coś z takim czymś, ale nie ma takiego czegoś.
Źródło prądu – służy do bawienia się lampkami, palenia układów na laborkach oraz ,w przypadku gdy jakiś student znowu wywali korki, świecenia przy pomocy diody LED.
Ciemna masa – studenci na kolokwium z elektroniki.
Krzyż Fiftiego – do chowania ściąg na kolokwium z teorii pola.