Poradnik:Jak zostać muzykiem

Poradnik:Jak zostać muzykiem

Twój nowy język ojczysty

Rytmika, twoja nowa ukochana. Powieś ten obrazek nad łóżkiem, w miejsce wiszącej tam gołej baby

Metronom, czyli muzyczny faszysta, który nie przepuści najmniejszego choćby odchylenia od normy. Jego klikanie będzie ci się śniło do końca życia

Jak zostać muzykiem – poradnik.

Marzy ci się kariera muzyka? Chcesz niczym młody bóg mieć u swych stóp tysięczny tłum, wsłuchujący się w każdy dźwięk twojego instrumentu? Chcesz wyrywać laski na tekst „gram w kapeli, maleńka”? Czytaj dalej!

Podstawy

• Przestań czytać w sieci jakieś durne poradniki i wracaj do ćwiczeń!
• Czytasz dalej? No dobrze, zapamiętaj – Bozia nie stworzyła naszych ciał do walenia w klawisze, szarpania strun czy dmuchania w rury. Musisz swoje ciało tego nauczyć. Więc co tu jeszcze robisz? Wracaj do ćwiczeń!
• Dość ćwiczeń na dziś? No dobrze. Zapomnij o „talencie”. Talent to 1%. Cała reszta to ćwiczenia. Więc może tak… wracaj do ćwiczeń!
• Ćwiczenia wychodzą już bokiem? Paluszki bolą, w głowie się kręci? To dla relaksu i odmiany może trochę poćwiczyć.

Sprzęt

• O ile nie marzy ci się kariera śpiewaka, potrzebny ci jest jakiś instrument. Oczywiście nie do grania, ale do ćwiczeń. Lecz nim polecisz do sklepu decydować czy wolisz czerwonego Fendera, czy też może złotego Gibsona… Przeczytaj następny punkt. A potem wracaj do ćwiczeń!
• Twój absolutnie podstawowy, niezbędny, niezastąpiony sprzęt to metronom. Jeżeli pomyślałeś, że „przecież ja gram na gitarze/klawiszach/trąbce, niech się sekcja rytmiczna martwi o rytm”, to:
  • weź metronom;
  • ustaw tempo na minimum 240 BPM;
  • na każde „klik” uderzaj się metalowym przedmiotem w głowę, aż pojmiesz że rytm to absolutna podstawa muzyki;
  • jak już zrozumiesz – ustaw metronom na niższe tempo i wracaj do ćwiczeń!
• Twój przedmiot do ćwiczeń powinien spełniać w stopniu chociaż podstawowym definicję instrumentu muzycznego. Na „gitarze” zrobionej przez wujka Józka, domorosłego stolarza, ze starej szafy i części od motorynki Simson, nie tylko poranisz sobie ręce, ale i nabawisz się durnych nawyków, których potem będziesz musiał się długo pozbywać.

Schemat nauki gry danego utworu

Marzą ci się efektowne pasaże? Szybkie niczym Pendolino solówki? Śmiganie palcami po gryfie z prędkościami, jakie najwytrwalszym onanistom się nie śniły? Póki co zapomnij!

• Ćwiczyć należy powoli. Wbrew pozorom wielu w swoim mniemaniu dobrych muzyków ma największe problemy z zagraniem czysto i w rytmie wolnych melodii.
• Pamiętaj, że nie od razu Rzym zbudowano – podobnie jak dziecko nie zaczyna nauki chodzenia od biegania, ty nie zaczynaj nauki szybkiego kawałka od tempa oryginalnego. Zwolnij trochę. Potem jeszcze bardziej. Już tak zwolniłeś, że trwający oryginalnie 3 minuty kawałek ty grasz przez 20 minut? Dobrze, ćwicz właśnie w tym tempie.
• Ćwicz dalej.
• Nie, nie zwiększaj tempa.
• Ćwicz dalej.
• No dobrze, teraz możesz wyjść na papierosa, ew. spacer, jeżeli nie palisz. Byle nie za długo, bo palce ostygną i trzeba będzie znów robić rozgrzewkę.
• Jeżeli przypuszczasz, że masz ćwiczyć dalej w ultra wolnym tempie – masz rację.
• Zbiera ci się już na wymioty od grania w kółko ciągle tego samego? No dobrze. Możesz odrobinę zwiększyć tempo. Tak z 50 BPM na 55 BPM.
• Powtarzaj cały powyższy schemat aż do uzyskania tempa właściwego utworu.

• Witaj w dalszej części poradnika, minęło już kilka dni tygodni odkąd uczysz się pewnego kawałka, prawda?. Zwiększając tempo udało ci się dojść do tego właściwego, więc teraz mała niespodzianka.
• Zwiększ odrobinę tempo. Tak, powyżej normalnego. Powtarzaj schemat:
  • Boże, już nie mogę, ile jeszcze mam grać jeden i ten sam utwór?
  • Po kilku dniach zwiększ tempo o 5 BPM.
  • Ćwicz dalej.
• Potrafisz już bezbłędnie zagrać dany kawałek trzy razy szybciej niż jest on w oryginale? Poszczególne dźwięki wryły ci się w mózg? Obudzony w środku nocy mógłbyś zagrać ten utwór wspak, z zamkniętymi oczami i z amputowaną jedną z kończyn? To teraz szykuj się na prawdziwą niespodziankę:
• Zagraj kawałek w normalnym tempie. Wydaje się dziecinnie łatwy? Mógłbyś go zagrać bez problemu równocześnie śpiewając i tańcząc pogo? Czujesz się w nim tak pewnie, że mógłbyś choćby teraz wyjść na scenę i zagrać go dla tysięcy osób? Nie dziękuj, od tego są poradniki!
• Ale hola, nie porastaj w piórka. Z jednym utworem w repertuarze kariery nie zrobisz. Wracaj do ćwiczeń!

Gamy i tonacje

• Tonacja to zbiór dźwięków, które „ładnie ze sobą brzmią”. Gama to tonacja, ale uporządkowana, z narzuconą kolejnością dźwięków.
• Istnieją tysiące tonacji i gam, aczkolwiek większość z nich brzmi dziwnie, pochodzi z czasów średniowiecznych lub wykorzystywana jest w jazzie, który dla przeciętnego słuchacza brzmi jak losowe i totalnie bezsensowne napieprzanie w instrument.
  • Weź swój instrument i zagraj kilka dźwięków bez zastanowienia. Zgodnie z powyższym punktem najprawdopodobniej zagrane przez ciebie dźwięki mieszczą się w jakiejś tam tonacji. Inna sprawa, że w 99 na 100 przypadków będzie to tonacja typu „egipsko-żydowsko-antyczna K-dur”, i przeciętny słuchacz odbierze ją jako jeden wielki fałsz.
  • Skup się więc na początek na prostych, popularnych tonacjach, takich jak a-moll czy C-dur.

Grać ze słuchu czy może z Guitar Pro?

Jeżeli planujesz grać na instrumencie strunowym – przez pierwsze miesiące tak (albo gorzej) będą wyglądały twoje palce

• Podobnie jak z umiejętnościami technicznymi sprawa ma się ze słuchem. Naprawdę mało kto rodzi się z dobrym słuchem, jeszcze mniej ludzi natura obdarza tzw. słuchem absolutnym. To też trzeba wyćwiczyć.
• Granie z Guitar Pro (względnie z tabami, które są uproszczoną wersją GP) jest trochę jak seks, ale z prostytutką. W praktyce niby to samo… Ale pozostaje jakiś niesmak, no i nie wypada tym chwalić się w szerszym gronie.
  • Poza tym, kiedy będziesz już w kapeli, a ktoś rzuci pomysł zagrania coveru piosenki bułgarskiego, niszowego zespołu punkrockowego, do którego to kawałka nigdzie nie ma rozpiski w GP – będziesz miał problem.
  • Dodatkowo może się okazać, że twój zespół ma kiepskiego wokalistę, który nie wyrabia w oryginalnej tonacji utworu. W takiej sytuacji ktoś zapewne rzuci „nie ma sprawy, po prostu zagramy to o ton niżej!”. Jeżeli grasz na gitarze, to pół biedy, po prostu grasz wszystko na progach o 2 bliżej do główki gitary, gorzej jeżeli grasz na saksofonie, albo nauczyłeś się grać utwór tak, że z takim przesunięciem co trzeci dźwięk musiałbyś grać na minus 2gim progu najniższej struny. W przypadku gry na klawiszach, jeżeli przejście będzie z dźwięku dajmy na to F (biały klawisz) na Dis (czarny klawisz), a ty nauczyłeś się uderzać w klawisze, a nie w dźwięki – uwierz, wszystko ci się popieprzy.

Zobacz też

• jak być dobrym rockmanem
• jak być True African Bluesmanem
• jak zostać dobrym gitarzystą
• jak zostać niuskulowym raperem