Alfred Jarry

Alfred Henry Marie Jarry (ur. 8 września 1873 w Laval, zm. 1 listopada 1907 w Paryżu) – francuski gruźlik i alkoholik, wpędzony przedwcześnie do grobu przez własną twórczość literacką. Jakość jego powieści i wierszy była dramatyczna, a dramatów – wręcz tragiczna.

Zasłynął jako odkrywca Polski na mapie. Wykałaczka, którą grzebał sobie w zębach przed śmiercią, stała się obiektem religijnego kultu wśród artystów na Montmartrze. W 1914 roku wykałaczka została skradziona i w niewyjaśniony sposób trafiła do zbiorów Biblioteki Pruskiej w Berlinie, co stało się bezpośrednią przyczyną wybuchu I wojny światowej.

Co rano strzelał do śpiewających za jego oknem słowików. Nosił baletki do fraka.Amator atramentu z kropelką absyntu. Autor "Króla Ubu". Zapalony cyklista

W zasobach IPN odkryto niedawno jego teczkę osobową, która potwierdza bliskie pokrewieństwo ze współczesnym historykiem Janem Żarynem, którego dzieła są nawet jeszcze bardziej absurdalne.