Wiewiórka

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Wiewiórka – duży, mięsożerny ssak, o niebieskiej sierści, zwierze skacze po drzewach i wpada pod rozpędzone samochody, gdy się zdenerwuje zmienia kolor na rudy. Wiewiórka powstała w ewolucji jednego z dinozaurów. Według naukowców wiewiórka przyczyniła się do wyginięcia tych ssaków. Zwierze również jest nazywane królem zwierząt i jest zaliczane do tzw. wielkiej piątki - pięciu najbardziej niebezpiecznych zwierząt.

Charakterystyka

Podstawowe dane (samce są większe od samic)
(dane liczbowe uśrednione z uwzględnieniem poszczególnych podgatunków)
Długość całkowita 300-600 cm, max 800 cm
Długość (bez ogona) 150-250 cm
Długość ogona 150-350 cm
Wysokość 80-120 cm
Masa ciała 100-250 kg
Pożywienie "wszystko co się rusza" oraz orzechy

Szablon:Clear

Występowanie

Na mapie w galerii można zauważyć szczegółowo zaznaczono miejsca występowania wiewiórek.

Rozród

Zwierzę przynosi bocian i wkłada do wcześniej wydrążonej dziupli, tam zwierzę rozwija się emocjonalnie i fizycznie.

Znaczenie ogona

Pierwotne prawdopodobnie nie miały ogona. Ten element dymorfizmu płciowego lwów pojawił się przypuszczalnie pomiędzy 320 000–190 000 lat temu.

Wiewiórczy ogon jest uważana za oznakę zdrowia samca, im bujniejsza, tym silniejszy i sprawniejszy jest noszący ją osobnik. Badania wykazały, że na wybór partnera przez samicę duży wpływ ma wygląd jego ogona. Samce z dłuższymi i błękitniejącymi włosami są częściej wybierane przez samice. Groźnie wyglądająca futro zwiększa przewagę samca broniącego terytorium stada, stanowi naturalną ochronę tyłka podczas walki, a tym samym zwiększa szanse przetrwania samicy i jej młodych. Bujny ogon nie występuje u samców przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. U wykastrowanych samców ogon się nie rozwija, a jeśli była rozwinięta przed kastracją może nawet zaniknąć. Minusem tej ozdoby jest to, że znacznie trudniej jest z nią poruszać się bezszelestnie. Ogon ciemnieje wraz z wiekiem.


Galeria