Ruch Chorzów

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Szablon:Klub piłkarski infobox Ruch Chorzów – wielosekcyjny polski klub sportowy założony 20 kwietnia 1920 w Bismarkhucie (niem. Bismarckhütte, od 1 stycznia 1923 Hajduki Wielkie; dziś Chorzów Batory, dzielnica Chorzowa), jeden z najbardziej utytułowanych klubów piłkarskich w Polsce. 14-krotny mistrz Polski, 3-krotny zdobywca Pucharu Polski. Obecnie gra w ekstraklasie.

Poza obecnie niezależną sekcją piłki nożnej najbardziej zasłużyły się także sekcja żeńska piłki ręcznej (dziewięciokrotne Mistrzynie Polski) oraz męska kolarstwa szosowego.

Informacje ogólne

Stadion Ruchu Chorzów
  • Pełna nazwa: Ruch Chorzów Spółka Akcyjna
  • Data założenia: 20 kwietnia 1920
  • Data założenia SSA: 27 grudnia 2004
  • Data przejęcia klubu przez SSA: 27 stycznia 2005
  • Barwy: niebiesko-białe
  • Przydomki klubu używane przez kibiców: "Niebiescy", "Niebieska eRka", "HKS" (od "Hutniczy Klub Sportowy", oficjalnie nigdy nie wystąpiło w nazwie)
  • Adres: Chorzów 41-506 ul. Cicha 6
  • Stadion: Chorzów 41-506 ul. Cicha 6
  • pojemność - 10 000, wszystkie miejsca siedzące, 1000 pod zadaszeniem; nieoficjalnie ok. 13 000;
  • oświetlenie - 1715 luksów
  • data zainstalowania oświetlenia - 1 września 1968
  • wymiary - 107 x 67 m
  • wstęp:
    TRYBUNA:
    Loża VIP + Parking: 600 zł
    Loża + Parking: 500 zł
    Loża Skrajna + Parking: 400 zł
    trybuna górna - 40 zł
    trybuna dolna - 25 zł
    SEKTORY:
    dzieci do lat 7: bezpłatnie (warunkiem posiadanie specjalnego identyfikatora)
    młodzież od 8 do12 lat, oraz kobiety: 5 zł (warunkiem posiadanie specjalnego identyfikatora)
    młodzież od 13 do 16 lat oraz seniorzy powyżej 65 lat: 10 zł (warunkiem posiadanie specjalnego identyfikatora)
    mężczyźni powyżej 16 roku życia oraz kibice nie posiadający przysługującego im identyfikatora: 15 zł
    koszt wyrobienia identyfikatora: 10 zł

Historia sekcji piłki nożnej

Początki i lata 1920-1932

Nonźródła
 Zobacz w Nonźródłach:
{{{1}}}

Datą założenia Ruchu jest 20 kwietnia 1920, kiedy to po raz pierwszy odbyło się założycielskie zebranie klubu w Domu Związkowym w Bismarkhucie, w którym wzięło udział czterdzieści osób. Głównym inicjatorem i założycielem klubu był działacz sportowy Alojzy Budniok. W składzie wybranego zarządu znalazło się 9 osób: wiceprezes Paweł Kiełbasa, skarbnik Edward Supernok, kierownik sportowy Franciszek Bartoszek, sekretarz Bernard Skop, Paweł Skop, Sylwester Golasz, Teofil Paczyński, Jakub Szweda i Stanisław Sojka. Pierwszym prezesem został nauczyciel z Klimzowca, Paweł Koppa. Za nazwę klubu obrano "Ruch", której pomysłodawcą był Edward Supernok. Nazwa ta miała nawiązywać do śląskich ruchów powstańczych[1]. Nie do końca jest jednak wyjaśniona oficjalna, pełna nazwa klubu przez pierwsze lata istnienia. Po pierwsze przynależność państwowa gminy nie była jeszcze rozstrzygniona, więc w latach 1920-1922 używano dwujęzycznych, podwójnych nazw urzędowych: "Bismarckhütte Oberschlesien/Bismarkhuta Górny Śląsk"[2], a w obiegu pojawiała się też nazwa Hajduki Wielkie, którą gmina oficjalnie przybrała 1 stycznia 1923. Dodatkowo pewne źródła podają, iż w trakcie powstania klubu w Bismarkhucie nie posiadał on w nazwie członu "Ruch", które dodano dopiero w 1922, gdy już pewna była przynależność państwowa Hajduk Wielkich[3], jest to jednak pogląd nie potwierdzony w wielu innych źródłach, wręcz go zaprzeczających. Przydomek "Niebiescy" przylgnął do piłkarzy już w latach dwudziestych[4]. Ruch Chorzów przed 1939 rokiem był jednoznacznie kojarzony z powstańcami śląskimi i polskimi patriotami[5], spośród których głównie rekrutowali się kibice[potrzebne źródło]. Kibice niemieccy kibicowali innym klubom[potrzebne źródło]. Nie przypadkiem pierwszy mecz rozegrano 3 maja 1920 roku, w dniu uchwalenia Konstytucji trzeciomajowej. Pierwszy mecz, z Orłem Józefowiec, zakończył się wygryną piłkarzy Ruchu 3:1. Jako pierwszy na listę strzelców w klubowych kronikach zapisał się Wiktor Prukop. W 1921 Ruch powoli rozpoczął ugruntowywać swoją piłkarską pozycję w regionie zajmując 3. miejsce w rozgrywkach Klasy A (śląskiej I ligi). "Niebiescy" zostali w 1922 roku pierwszymi mistrzami nowego okręgu piłkarskiego w strukturach polskiej piłki, Górnego Śląska, tym samym zostając pierwszymi reprezentantami śląskiej ziemi w finałach mistrzostw Polski, podejmując 29 lipca tego samego roku o godzinie 17:00 Cracovię. Spotkanie zakończyło się przegraną 2:8 (2 bramki Maksymiliana Koeniga). W końcowym rozrachunku bismarkhutcy piłkarze w konfrontacji ze wspomnianą drużyną krakowską, Pogonią Lwów i WKS'em Lublin okazali się najsłabsi. Jeszcze słabszy w wykonaniu piłkarzy był następny sezon - ostatnie miejsce w Klasie A. Jesienią jednak dochodzi do reorganizacji A-klasy (z powodu przenosin kilku klubów z niemieckich rozgrywek) i klub zakwalifikował się na następny sezon, który odbył się rok później. Tym razem piłkarze włączyli się już w walkę o mistrzostwo Śląska, ostatecznie kończąc sezon na drugim miejscu tuż za "rywalem zza miedzy" - AKS-em Królewska Huta. W 1925 roku nie odbyły się rozgrywki klasy A, w zamian okręgowy związki piłki nożnej w sierpniu zorganizował Puchar Stanisława Fliegera, finał którego odbył się w styczniu 1926 pomiędzy Ruchem a 06 Załęże, wygrany przez hajduczan 3:2. Była to zarazem kwalifikacja do pierwszej i jedynej edycji przedwojennego Pucharu Polski i po pomyślnym losowaniu fazy ogólnokrajowej "Niebiescy" od razu przystąpili do meczu półfinałowego z późniejszym triumfatorem Wisłą Kraków w Krakowie (4 lipca 1926), przegranego 0:1. Dwa tygodnie po tym spotkaniu Ruchowi znów udaje się wywalczyć Mistrzostwo Górnego Śląska w A-klasie, jednak i tym razem na szczeblu ogólnopolskim niezbyt wiele wywalczył. Pod koniec roku Ruch po raz drugi zwycięża w Pucharze Fliegera.

W 1927 Ruch znalazł się w gronie założycieli Ligi Polskiej. Pierwszy mecz piłkarze rozegrali na wyjeździe, choć w roli gospodarza, z 1. FC Katowice przegrywając 0:7. Pierwsze trafienie do siatki zaliczył Józef Sobota w 3. kolejce, w meczu z Łódzkim Klubem Sportowym (1:3). Ten sam zawodnik, będący jednym z najbardziej wyróżniających się zawodników klubu lat dwudziestych, w tym samym roku 4 lipca trafia do reprezentacji narodowej jako pierwszy w historii zawodnik Ruchu. Debiut był udany: wygrana w meczu z Estonią 2:0, a on sam zapisał się na listę strzelców. Lata dwudzieste z pewnością nie należą do najlepszych w historii, a Ruch był drużyną "środka tabeli". Grali jednak na tyle uczciwie, że w 1929 zostali nagrodzeni "Pucharem Dżentelmenów" dla grających najbardziej fair-play w Polsce.

Złote lata 1933-1939

Plik:Ruch Chorzów 1936.jpg
Mistrzowie Polski 1936. Na zdjęciu od lewej: Peterek, Wilimowski, Badura, Kubisz, Czempisz, Wodarz, Giemsa, Górka, Tatuś, Zorzycki, Dziwisz
Mecz z "Wartą" Poznań, przy piłce Wilimowski. Maj 1937

W 1933 roku "Niebiescy" zdobywają Mistrzostwo Polski i nie rozstają się z nim przez następne trzy sezony (1934, 1935, 1936). Pod opieką Huty Batory klub z Hajduk Wielkich wzmacnia się coraz bardziej, a zimą 1933 roku pozyskuje Ernesta Wilimowskiego z 1.FC Katowice za 1000 zł (kilkukrotny Król strzelców), pod koniec sezonu 1934 zatrudnia pierwszego w historii trenera - Gustava Wiesera. W tych latach zasłużyli się także: Gerard Wodarz, Teodor Peterek, Edmund Giemza. Mimo braku zorganizowanych rozgrywek na skalę europejską klub z Hajduk Wielkich rozgrywał towarzyskie, zagraniczne spotkania między innymi z Bayernem Monachium (1:0 dla "Niebieskich" po strzale Teodora Peterka), VfB Stuttgart (wygrana Ruchu 5:4 po trzech bramkach "Eziego" i dwóch Gerarda Wodarza), za co zostali nagrodzeni przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych za najlepsze wyniki na arenie międzynarodowej. W 1935 piłkarze z Hajduk Wielkich doczekali się własnego stadionu. Po czterech z rzędu mistrzostwach przyszła kolej na 3. miejsce w 1937, rok później na 1. miejsce. W niedokończonym z powodu wybuchu II wojny światowej sezonie 1939 Ruch Chorzów (w kwietniu 1939 roku gminę Hajduki Wielkie włączono do Chorzowa) prowadził z dorobkiem 18 punktów nad drugą w tabeli Wisłą Kraków (16 punktów).

Likwidacja klubu przez niemieckie władze (1939-1945)

Po wybuchu wojny w 1939 roku niemieckie władze okupacyjne zlikwidowały klub i na jego miejsce powołały Bismarckhütter Ballspiel Club (później Bismarckhütter Sport Vereingung 1899 e.V), gdzie dalej grała część przedwojennych graczy Ruchu.

Reaktywacja klubu i lata 1945-1960

Pierwsze próby reaktywacji klubu nastąpiły 27 lutego 1945 roku. Oficjalnie klub rozpoczął działalność 4 marca 1945, kiedy to odbyło się walne zgromadzenie działaczy klubowych, którzy wyłonili nowego prezesa: Feliksa Kurcza.

15 marca 1945 roku Ruch rozegrał pierwszy powojenny mecz, derbowy, z AKS-em Chorzów remisując 2:2.

W 1948 roku wznowiono ogólnokrajowe rozgrywki w piłce nożnej na szczeblu I ligi, do których "Niebiescy" zakwalifikowali się m.in. po wygranym dwumeczu z Widzewem Łódź 11:1 i 9:1. Z końcem sezonu Ruch uplasował się na 3. miejscu. W klubie grał już wychowanek i przyszła gwiazda piłkarska Gerard Cieślik. W 1950 "Niebiescy" zdobyli tytuł wicemistrza Polski, by rok później zdobyć Puchar Polski i tym samym decyzją PZPN podjętą przed rozpoczęciem sezonu, Mistrzostwo Polski (w ten sposób chciano uhonorować zwycięzcę reaktywowanych rozgrywek pucharowych w Polsce, podnieść jej rangę i zainteresowanie; Ruch ukończył rozgrywki ligowe na 6. miejscu). Dzięki m. in. Henrykowi Alszerowi, Ewaldowi Cebuli, Gerardowi Cieślikowi, Czesławowi Susczykowi, Ryszardowi Wyrobkowi "Niebiescy" zdobywają kolejne tytuły Mistrza Polski w 1952 i 1953 już na tradycyjnych zasadach. W 1954 mógł zdobyć czwarte z rzędu mistrzostwo Polski, jednak remis 1:1 z Gwardią Warszawą w ostatniej kolejce zniweczyło tą szansę, a postawa Gwardii rzekomo miała być karą za wygraną Ruchu w meczu towarzyskim z Dynamem Kijów 5:0 (1 listopada 1954, bramki: Pohl 29, Cieślik 57, 88, Suszczyk 66, Alszer 79).

W międzyczasie na Górnym Śląsku wzrastają w siłę lokalni rywale: Polonia Bytom (Wicemistrz Polski 1952 i Mistrz 1954) oraz Górnik Zabrze. Pierwsze spotkanie z "odwiecznym rywalem zza miedzy" odbyło się 18 marca 1956 w Chorzowie, porażka Chorzowian 1:3 zapoczątkowała zażartą rywalizację o prym w regionie trwającą aż do dnia dzisiejszego. Tuż po zakończeniu kariery przez Gerarda Cieślika w 1959 Ruchowi udaje się jeszcze zwyciężyć ligę w 1960 roku.

Rywalizacja z Górnikiem Zabrze (1961-1978)

Dominację Górnika Zabrze (5 mistrzostw z rzędu) udało się przerwać w sezonie 1967/68, na Stadionie Śląskim przy widowni 80 tys. kibiców w decydującym starciu Ruch pokonał Górników z Zabrza 3:1. Jeszcze w tym samym sezonie również na Stadionie Śląskim przy widowni 100 tys. kibiców nie udało się jednak odebrać Górnikowi Pucharu Polski po porażce 0:3. Najcenniejsi gracze tych czasów to: Bronisław Bula, Antoni Nieroba, Antoni Piechniczek, Eugeniusz Faber, Zygmunt Maszczyk, Józef Janduda.

Powrót na szczyt ligowych zmagań nastąpił w 1973/74 i 1974/75, także w tym samym czasie Ruch zdobył Puchar Polski (1974), a także doszedł do ćwierćfinału Pucharu UEFA i ćwierćfinału Pucharu Europy. W połowie lat 70' najbardziej wyróżniali się gracze: Bronisław Bula, Zygmunt Maszczyk, Joachim Marx pod wodzą trenera Michala Vicana.

Sezonowe wzloty, pierwszy spadek, powrót w chwale (1978-1989)

Sezon 1977/78 cechował się wyjątkowo słabą dyspozycją dwóch największych klubów Górnego Śląska Górnik Zabrze spadł do drugiej ligi, a Ruch ostatecznie utrzymał się w elicie piłkarskiej, by w kolejnym sezonie odnieść sukces i wywalczyć 13. Mistrzostwo Polski, dzięki lepszemu bilansowi bezpośrednich spotkań z Widzewem Łódź.

Aż do sezonu 1986/87 Ruch Chorzów był jedyną drużyną, która rywalizowała we wszystkich oficjalnych rozgrywkach o Mistrzostwo Polski w I lidze. Jednak po przegranej w barażach o utrzymanie z Lechią Gdańsk (1:2 i 1:2) "Niebiescy" opuścili szeregi Ekstraklasy, by tylko po jednym sezonie spędzonym w II lidze powrócić i jako beniaminek zdobyć tytuł Mistrza Polski w 1988/89. W drużynie grali m. in.: Mieczysław Szewczyk, Dariusz Gęsior i Krzysztof Warzycha.

Lata 1990-2003

Lata 90. czyli okres po tzw. reformach ustrojowych, to dla chorzowskiego klubu nie najchlubniejszy w historii czas, pojawiły się kłopoty finansowe, pieniądze z transferu Krzysztofa Warzychy do Panathinaikosu Ateny szybko się skończyły, a zespół jako Mistrz Polski sezon 1989/1990 zakończył rozgrywki zaledwie na 12. miejscu, a następny sezon na 13. pozycji. W sezonie 91/92 "Niebiescy" grali lepiej kończąc sezon na 5. pozycji. Następny sezon uwieńczony został wyższą - 4. pozycją podczas gdy rezerwy klubu doszły do finału PP, gdzie przegrały z GKS Katowice ,który zdobył swój trzeci Puchar Polski w piłce nożnej . Kolejny sezon to 7. miejsce. W sezonie 1994/95 zakończył na 17. miejscu i drugi raz w historii chorzowianie zostali zdegradowani do II ligi. Pobyt w II lidze trwał jak za pierwszym razem tylko jeden sezon i z 2. miejsca (za Odrą Wodzisław) i dzięki pracy trenera Jerzego Wyrobka szybko awansował do Ekstraklasy równocześnie zdobywając Puchar Polski (1995/96). Piłkarze nie potwierdzili wysokiej dyspozycji w sezonie 1996/1997 (14. miejsce) mając tyle samo punktów co GKS Bełchatów Ruch uchronił się przed spadkiem dzięki lepszej różnicy bramek i lepszemu bilansowi bezpośrednich spotkań (w dwumeczu dwa razy 2:0). Kolejny sezon wypadł nadspodziewanie dobrze: 6. miejsce a koronę króla strzelców z 14 golami zdobył Mariusz Śrutwa. W 1998 udało się awansować do finału Pucharu Intertoto - gdzie klub musiał uznać wyższość FC Bologna (0:1,0:2). Sezon 1998/1999 skończyli na 10. pozycji, a następny ostatnim znaczącym sukcesem w historii klubu: 3. miejsce w 1999/2000, dwa kolejne sezony to odpowiednio 6. i 7. miejsce (grupa mistrzowska).

Występy w II lidze (2003-2007)

Zdecydowany kryzys w klubie nastąpił w sezonie 2002/2003 kiedy to "Niebiescy" po raz trzeci w historii spadli do II ligi. Nie udało się powrócić w ciągu jednego roku (tak jak poprzednio) w szeregi najlepszych, polskich drużyn. Narastające długi uniemożliwiły wypłatę wynagrodzeń piłkarzom, którzy masowo opuszczali klub. PZPN zakazał wykonywania transferów, a dług przekroczył 7 mln zł[potrzebne źródło]. Sezon 2003/2004 Ruch ukończył na 11. miejscu i po raz pierwszy w historii Niebieskim groziło zdegradowanie do III ligi. Po spotkaniach barażowych ze Stalą Rzeszów (1:1 i 2:0) widmo spadku zostało zażegnane. W następnym sezonie długi Ruchu sięgnęły 11 mln zł[potrzebne źródło], a z funkcji prezesa klubu zrezygnował Krystian Rogala. Klub zamieniono w Sportową Spółkę Akcyjną i zyskała nowego sponsora. Po warunkowym uzyskaniu licencji na grę w II lidze, początkowe mecze rozgrywane były bez udziału publiczności, a potem z ograniczonej liczbie, a długi przekroczyły 15 mln zł[potrzebne źródło]. Jesienią 2005 roku stworzono nową sportową spółkę akcyjną, na czele której stanął Mariusz Klimek, a klub miał się włączyć w walkę o awans do I ligi, jednak ostatecznie zajął pozycję 14. i po barażach ze Zniczem Pruszków (4:2 i 0:2) utrzymał się w drugiej lidze. W kolejnym sezonie 2005/2006 zespół zajął siódme miejsce w II lidze. W sezonie 2006/2007 doszło do odejścia z klubu Mariusza Śrutwy, na nowe miejsca sprowadzono kilku zawodników doświadczonych grą I-ligową, a nawet reprezentacyjną (Tomasz Sokołowski I). Jesienne rozgrywki klub zakończył na pierwszej pozycji w ligowej tabeli (z równą liczbą punktów co Zawisza Bydgoszcz (mecz bezpośredni 2:0 na korzyść "Niebieskich"; później Zawisza wycofał się z rozgrywek). Dużym echem odbiła się wygrana 2:1 z ówczesnym liderem Orange Ekstraklasy i wicemistrzem Polski Wisłą Kraków na jej własnym stadionie w 1/8 finału Pucharu Polski. Dobra postawa w rundzie wiosennej zaowocowała awansem do Orange Ekstraklasy.

Orange Ekstraklasa

Mural z logo klubu, Chorzów Stary (2009)

Ruch Chorzów od sezonu 2007/2008 miał ponownie znajdować się w szeregach pierwszoligowców, lecz w dniu 18 lipca 2007 Komisja Odwoławcza ds. Licencji Polskiego Związku Piłki Nożnej odmówiła przyznania pierwszoligowej licencji klubowi i Ruch miał zagrać w danym sezonie ponownie w II lidze. Ruch odwołał się od tej decyzji. 23 lipca 2007 klubowi przyznano ostatecznie decyzję o przyznaniu licencji na grę w I lidze. Do klubu zostali sprowadzeni Lilo, Pavol Baláž, Martin Fabuš i Toni Golem. Klub opuścił utalentowany zawodnik Piotr Ćwielong oraz Grzegorz Misiura, który został zawodnikiem Polonii Słubice. Jesień była dla Niebieskch dosyć średnia choć na półmetku nie groził im spadek zajęli oni 11 miejsce. Wiosną doszło do wielu transferów drużynę opuścili: Mikulenas, Lilo, Bonk, Klaczka, Sokołowski, Łudziński. Zastąpiono innymi lepszymi zawodnikami: Nowacki, Pilarz, Grodzicki, Brzyski czy wypożyczony do końca sezonu Ćwielong. Przyniosło to efekty bardzo szybko najpierw przy 41 tys. widowni na Stadionie Śląskim pokonali Górnika Zabrze 3:2 a potem na wyjeździe pokonali Koronę Kielce 2:0. W 24 kolejce Ruch przegrał z liderem Wisłą Kraków 0:2. Porażka ta była już 3 z rzędu w lidze. Przyszło jednak przełamanie i wygrana z Odrą Wodzisław 3:2, a następnie remisy z Polonią Bytom (1:1), Legią Warszawa (0:0), ŁKS-em Łódź (1:1), a na zakończenie wygrana 4:0 z Jagiellonią Białystkok. Rozgrywki Ruch zakończył na 10. miejscu.

Ruch w polskich rozrywkach ligowych

Ruch przystąpił do oficjalnych polskich rozgrywek ligowych w 1922, przy tym wygrywając w tych pierwszych oficjalnych mistrzostwach nowego okręgu piłkarskiego województwa śląskiego, w których uczestniczyło 38 drużyn. Do czasu powstania ogólnopolskiej ligi w 1927 uczestniczył we wszystkich czterech edycjach najwyższej klasy ligowej regionu (A-klasy), dwukrotnie ją wygrywając, raz zajmując drugie miejsce a raz szóste. W 1927 znalazł się w gronie założycieli ogólnopolskiej ligi, w której do roku 1939 jako jedyny śląski klub uczestniczył we wszystkich 13 edycjach I ligi (w tym niedokończonej z 1939), 5-krotnie kończąc rozgrywki na pierwszym miejscu. W 1947 zakwalifikował się do reaktywowanej ekstraklasy i grał w niej nieprzerwanie do sezonu 1986/1987, będąc w trakcie niego jedynym klubem uczęstniczącym we wszystkich dotychczasowych 52 (53, wliczając 1939) edycjach ligowych mistrzostw Polski. Do tej pory w drugiej lidze przebywał 6 sezonów (1987/1988, 1995/1996, 2003/2004-2006/2007). W szeregi ekstraklasy powrócił w sezonie 2007/2008, który był jego 68. występem w tej klasie rozgrywkowej. Trzynastokrotnie kończył I ligę na pierwszym miejscu, a drugą dwukrotnie.

Podsumowanie występów Ruchu w polskich rozgrywkach ligowych:

Liga/grupa Sezon/runda Miejsce/il. drużyn Nazwa Mecze Z/
za 3 		R P/
za 3 		Punkty Bramki Uwagi
ND 1920 ND KS Ruch Bismarkhuta ND ND ND ND ND ND W 1920 odbyła się 1. edycja MP, próbowano wyłonić regionalnych mistrzów 5-u okręgów, wśród których nie było jeszcze Górnego Śląska. W sierpniu wybucha II powstanie śląskie.
ND 1921 ND KS Ruch Bismarkhuta ND ND ND ND ND ND W 1921 nie było jeszcze okręgowej klasy A na Górnym Śląsku, odbyły się jednak nieformalne i niedokończone rozgrywki polskich drużyn. W maju wybucha III powstanie śląskie.
Klasa A 1922 1/6 KS Ruch Bismarkhuta 10 8 1 1 17 29-12 26 lutego powołano nowy okręg w polskiej części Górnego Śląska. W 4 grupach uczestniczyło w sumie 38 drużyn. 6-drużynową grupę A wygrał Ruch. W całym okręgu wyprzedził Pogoń Katowice o 2 punkty, w dziesięciu meczach tracąc 3 punkty.
Grupa
południowa 		1922
Runda eliminacyjna 		4/4 KS Ruch Bismarkhuta 6 1 0 5 2 6-38 Ośmiu mistrzów okręgowych podzielono na dwie grupy eliminacyjne. W południowej Ruch zajął ostatnie miejsce.
Klasa A (1922/)1923 5/6 KS Ruch Bismarkhuta/
KS Ruch (BBC) Hajduki Wielkie 		10 1 ? ? ? 4-34 Drugą edycję górnośląskiej Klasy A rozpoczęto już 17 września 1922, a zakończono w marcu 1923. Nieznane są wszystkie wyniki rywalizacji z pozostałymi 5-ma drużynami klasy A. Pewne jest, że Ruch zajął ostatnie miejsce tylko z 1 wygraną, walkowerem. Na jesień na nowo przeprowadzono kwalifikacje do klasy A z powodu przenosin nowych klubów z niemieckich rozgrywek i Ruch jednak "załapał się" na przyszły sezon A-klasy.
Klasa A 1924
jesień 		2/8 KS Ruch Hajduki Wielkie 14 9 1 4 19 48-24 3. edycja wojewódzkiej klasy A odbyła się późno, jesienią 1924. Ruch uplasował się za AKS-em Królewska Huta.
Klasa A 1926 1/7 KS Ruch Hajduki Wielkie 12 9 2 1 20 43-25 4. edycja okręgowej klasy A.
Grupa
zachodnia 		1926
Runda eliminacyjna 		3/3 KS Ruch Hajduki Wielkie 4 0 1 3 1 4-14 12 mistrzów okręgowych podzielono na 3 grupy eliminacyjne.
Liga Polska 1927 12/14 KS Ruch Hajduki Wielkie 26 9 5 12 23 35-54 Ruch zostaje jednym z założycieli Ligi Polskiej.
Liga Polska 1928 12/15 KS Ruch Hajduki Wielkie 28 10 5 13 25 43-54
Liga Polska 1929 10/13 KS Ruch Hajduki Wielkie 24 6 7 11 19 32-48
Liga Polska 1930 8/12 KS Ruch Hajduki Wielkie 22 7 5 10 19 34-51
Liga Polska 1931 5/12 KS Ruch Hajduki Wielkie 22 11 3 8 25 45-46
Liga Polska 1932 7/12 KS Ruch Hajduki Wielkie 22 8 4 10 20 33-35
Liga Polska
Grupa B 		1933
wiosna 		2/6 KS Ruch Hajduki Wielkie 10 7 0 3 14 23-13 W sezonie 1933 ligę podzielono na 2 grupy, z których po 3 najlepsze drużyny rywalizowały w rundzie jesiennej w grupie mistrzowskiej.
Liga Polska
Grupa mistrzowska 		1933
jesień 		1/6(12) KS Ruch Hajduki Wielkie 10 7 0 3 14 25-15 6-drużynową grupę mistrzowską wygrał Ruch.
Liga Polska 1934 1/12 KS Ruch Hajduki Wielkie 22 16 4 2 36 90-29
Liga Polska 1935 1/11 KS Ruch Hajduki Wielkie 20 10 6 4 26 37-26
Liga Polska 1936 1/10 KS Ruch Hajduki Wielkie 18 11 2 5 24 50-33
Liga Polska 1937 3/10 KS Ruch Hajduki Wielkie 18 9 5 5 23 46-29
Liga Polska 1938 1/10 KS Ruch Hajduki Wielkie 18 13 1 4 27 57:35
Liga Polska 1939 (1)/10 KS Ruch Hajduki Wielkie/
Ruch Chorzów 		14 8 2 4 18 50-23 Rozgrywek nie dokończono z powodu wybuchu drugiej wojny światowej w trakcie 13. kolejki. Ruch rozegrał 14 meczów i prowadził dwoma punktami przed krakowską Wisłą, która rozegrała 12 spotkań.
Grupa "pięciu" 1947 1/5 Ruch Chorzów 8 ? ? ? 12 31:11 Sezon przejściowy. Walczono także o prawo do gry w I lidze w następnym sezonie.
I liga 1948 3/14 Ruch Chorzów 26 12 6 8 30 71:40 Inauguracja ligi po wojnie, do której zakwalifikował się Ruch.
I liga 1949 8/12 Unia Chorzów 22 7 5 10 19 42:48 Zmiana nazwy na Unia Chorzów.
I liga 1950 2/12 Unia Chorzów 22 14 4 4 32 50:24
I liga 1951 6/12 Unia Chorzów 22 12 3 9 24 46:35 Ruch jako zwycięzca Pucharu Polski został oficjalnym Mistrzem Polski.
I liga
Grupa I 		1952
wiosna 		1/6 Unia Chorzów 10 5 2 3 12 19:14 Ligę podzielono na dwie grupy. Grupę I wygrał Ruch.
I liga
Finał 		1952
jesień 		1/2(12) Unia Chorzów 2 1 1 0 3 7:0 Pierwszy mecz finałowy to 7:0 dla Ruchu przeciwko Polonii Bytom (wtedy Ogniwo Bytom). Rewanż: 0:0.
I liga 1953 1/12 Unia Chorzów 22 17 4 1 38 51:14
I liga 1954 3/11 Unia Chorzów 20 10 4 6 24 24:18 Pierwsze 3 drużyny miały tyle samo punktów.
I liga 1955 3/12 Unia-Ruch Chorzów 22 7 11 4 25 34:25
I liga 1956 2/12 Ruch Chorzów 22 11 7 4 29 35:23
I liga 1957 8/12 Ruch Chorzów 22 7 5 10 19 35:46
I liga 1958 4/12 Ruch Chorzów 22 11 5 6 27 38:28
I liga 1959 5/12 Ruch Chorzów 22 8 8 6 24 32:30
I liga 1960 1/12 Ruch Chorzów 22 12 6 4 30 41:29
I liga 1961 5/14 Ruch Chorzów 26 12 7 7 31 48:42
I liga
Grupa I 		1962
Runda zasadnicza 		4/7 Ruch Chorzów 12 5 3 4 13 21:19 Wiosną rozegrano przyśpieszone mistrzostwa by jesienią przejść w system jesień-wiosna.
I liga 1962
Play-off 		2/2
(8/14) 		Ruch Chorzów 2 1 0 1 2 2:3 W rundzie play-off odbyły się dwumecze dwóch drużyn z tego samego miejsca w grupach. Ruch przegrał rywalizację o 7. miejsce z Arkonią Szczecin.
I liga 1962/1963 2/14 Ruch Chorzów 26 15 7 4 37 55:33 Pierwszy sezon w systemie jesień-wiosna.
I liga 1963/1964 7/14 Ruch Chorzów 26 8 8 10 24 34:38
I liga 1964/1965 7/14 Ruch Chorzów 26 9 8 9 26 41:41
I liga 1965/1966 11/14 Ruch Chorzów 26 8 5 13 21 41:44
I liga 1966/1967 3/14 Ruch Chorzów 26 13 4 9 30 44:30
I liga 1967/1968 1/14 Ruch Chorzów 26 14 10 2 38 56:26
I liga 1968/1969 6/14 Ruch Chorzów 26 9 9 8 27 34:34
I liga 1969/1970 2/14 Ruch Chorzów 26 12 11 3 35 42:20
I liga 1970/1971 5/14 Ruch Chorzów 26 8 9 9 25 43:32
I liga 1971/1972 4/14 Ruch Chorzów 26 13 4 9 30 46:33 Zwolniło się miejsce w Pucharze UEFA, które zajął Ruch.
I liga 1972/1973 2/14 Ruch Chorzów 26 13 7 6 33 29:16 Kwalifikacja do Pucharu UEFA z 2. miejsca.
I liga 1973/1974 1/16 Ruch Chorzów 30 14 13 3 41 53:23 Puchar Polski i kwalifikacja do Pucharu Europy Mistrzów Krajowych.
I liga 1974/1975 1/16 Ruch Chorzów 30 20 4 6 44 61:27 Kwalifikacja do Pucharu Europy Mistrzów Krajowych.
I liga 1975/1976 4/16 Ruch Chorzów 30 12 13 5 37 35:24
I liga 1976/1977 13/16 Ruch Chorzów 30 8 10 12 26 30:40
I liga 1977/1978 14/16 Ruch Chorzów 30 9 9 12 27 33:36 Ruch uratował utrzymanie w ostatnich kolejkach ligowych.
I liga 1978/1979 1/16 Ruch Chorzów 30 16 7 7 39 44:27 Kwalifikacja do Pucharu Europy Mistrzów Krajowych.
I liga 1979/1980 11/16 Ruch Chorzów 30 11 7 12 29 44:42
I liga 1980/1981 7/16 Ruch Chorzów 30 11 8 11 30 36:39
I liga 1981/1982 14/16 Ruch Chorzów 30 9 7 14 25 29:35
I liga 1982/1983 3/16 Ruch Chorzów 30 11 13 6 35 34:22 W tym sezonie jedynie 2. miejsce zostało nagrodzone kwalifikacją do Pucharu UEFA.
I liga 1983/1984 7/16 Ruch Chorzów 30 11 8 11 30 30:30
I liga 1984/1985 7/16 Ruch Chorzów 30 10 9 11 29 28:28
I liga 1985/1986 9/16 Ruch Chorzów 30 12 4 14 26 35:39
I liga 1986/1987 14/16 Ruch Chorzów 30 3 14 12 18 16:33 PZPN unieważnił wygraną 2:0 Ruchu z Zagłębiem Lubin z powodu braku zaangażowania Lubinian. W meczu barażowym o utrzymanie się w lidze z Lechią Gdańsk (1:2) bramkę dla gości zdobył bramkarz "niebieskich" Janusz Jojko wrzucając sobie piłkę do siatki. Pierwsza w historii degradacja do drugiej ligi.
II liga
Grupa zachodnia 		1987/1988 1/16 Ruch Chorzów 30 21 (3) 7 2 52 52:17 Awans z pierwszego miejsca w grupie zachodniej.
I liga 1988/1989 1/16 Ruch Chorzów 30 19 (6) 8 3 52 48:18
I liga 1989/1990 12/16 Ruch Chorzów 30 8 (4) 9 13 (4) 25 31:36
I liga 1990/1991 13/16 Ruch Chorzów 30 7 11 12 25 25:35
I liga 1991/1992 5/18 Ruch Chorzów 34 13 13 8 39 43:38
I liga 1992/1993 4/18 Ruch Chorzów 34 19 6 9 44 52:27
I liga 1993/1994 7/18 Ruch Chorzów 34 14 9 11 37 48:41
I liga 1994/1995 16/18 Ruch Chorzów 34 7 15 12 29 39:46 Spadek do drugiej ligi.
II liga
Grupa zachodnia 		1995/1996 2/18 Ruch Chorzów 34 20 8 6 68 65:24 Awans z drugiego miejsca w grupie zachodniej, zdobycie Pucharu Polski i kwalifikacja do Pucharu Zdobywców Pucharów.
I liga 1996/1997 14/18 Ruch Chorzów 34 9 13 12 40 41:41
I liga 1997/1998 6/18 Ruch Chorzów 34 15 10 9 55 48:39 W przerwie letniej Ruch dochodzi do finału Pucharu Intertoto.
I liga 1998/1999 10/16 Ruch Chorzów 30 9 9 12 36 23:36
I liga 1999/2000 3/16 Ruch Chorzów 30 15 10 5 55 53:32 Kwalifikacja do Pucharu UEFA.
I liga 2000/2001 6/16 Ruch Chorzów 30 13 5 12 44 50:46
I liga
Grupa B 		2001/2002
Runda jesienna 		4/8 Ruch Chorzów 14 5 4 5 19 16:18
I liga
Grupa mistrzowska 		2001/2002
Runda wiosenna 		7/8(16) Ruch Chorzów 14 3 4 7 13(23) 14:18
I liga 2002/2003 14/16 Ruch Chorzów 30 7 11 12 32 29:39 Bezpośredni spadek do drugiej ligi.
II liga 2003/2004 11/16 Ruch Chorzów 30 7 14 9 35 34:37 Klub znalazł się w strefie barażowej o utrzymanie się w drugiej lidze. W barażach zmierzył się ze Stalą Rzeszów (1:1 u siebie i 2:0 na wyjeździe).
II liga 2004/2005 14/18 Ruch Chorzów 34 8 11 15 35 36:50 Baraże o utrzymanie w II lidze (ze Zniczem Pruszków (4:2 i 0:2)).
II liga 2005/2006 7/18 Ruch Chorzów 34 14 9 11 51 50:36
II liga 2006/2007 1/18 Ruch Chorzów 34 21 6 7 69 49:26 Awans z pierwszego miejsca.
I liga 2007/2008 10/16 Ruch Chorzów 30 8 10 12 34 35:41

Zmiany nazw

Aktualna kadra

Bramkarze
30. Matko Perdijić
81 Krzysztof Pilarz
96. Robert Mioduszewski
??. Mateusz Struski
Obrońcy
2. Jovan Ninković
3. Grzegorz Baran
4. Ireneusz Adamski
5. Toni Golem
8. Krzysztof Nykiel
15. Rafał Grodzicki
22. Tomasz Brzyski
29. Ariel Jakubowski
Pomocnicy
6. Wojciech Grzyb
11. Marcin Nowacki
13. Maciej Scherfchen
17. Michał Pulkowski
20. Pavol Baláž
21. Maciej Sadlok
27. Daniel Feruga
28. Gábor Straka
9. Marcin Zając
Napastnicy
7. Piotr Ćwielong
14. Łukasz Janoszka
18. Marcin Sobczak
19. Artur Sobiech
24. Martin Fabuš
76. Remigiusz Jezierski


Transfery

Przyszli w sezonie 2008/2009

Do Ruchu w wyniku wolnego transferu przyszedł doświadczony Marcin Zając i jego kolega z poprzedniego klubu Maciej Scherfchen

Piłkarz Narodowość Pozycja Transfer Klub Kraj
Marcin Zając P wolny transfer Lech Poznań
Maciej Scherfchen P wolny transfer Lech Poznań

Odeszli w sezonie 2008/2009

Piłkarz Narodowość Pozycja Transfer Klub Kraj

Prezesi klubu

do uzupełnienia prezesi z lat 1933-1994

Sukcesy

Piłka nożna

Piłka ręczna (żeńska)

  • Mistrz Polski (9): 1962, 1963, 1964, 1973, 1974, 1975, 1977, 1978, 1980
  • Wicemistrz Polski (5): 1961, 1966, 1976, 1979, 1981

Piłkarze klubu w reprezentacjach narodowych

Info.png Główny artykuł: :Kategoria:Piłkarze Ruchu Chorzów

Kibice Ruchu

Do osób publicznych deklarujących się jako kibice Ruchu Chorzów należą m.in.:


Linki zewnętrzne

Literatura

  • Encyklopedia piłkarska FUJI, kolekcja klubów, tom I, Ruch Chorzów 75 lat "Niebieskich" - księga jubileuszowa; Andrzej Gowarzewski, Katowice 1995;

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedia piłkarska FUJI, kolekcja klubów, tom I: Ruch Chorzów, Andrzej Gowarzewski, Katowice 1995; str 12
  2. ↑ Historyczne dzielnice, nazwy i herby miasta Chorzów
  3. ↑ Pisze o tym autor biografii Ernesta Wilimowskiego pt. "Die Lebensgeschichte des Fußball-Altnationalspielers Ernst Willimowski, Sport ohne Grenzen. Fußballer Biographie" powołując się na ówczesną gazetę "Rybniker"
  4. ↑ Encyklopedia piłkarska FUJI, kolekcja klubów, tom I: Ruch Chorzów, Andrzej Gowarzewski, Katowice 1995; str 12
  5. ↑ Wywiad Gerarda Cieślika dla Gazety Wyborczej z dnia 10 września 2003r. - "Niemiecki napis na stadionie w Chorzowie poruszył mnie do żywego. Ruch był zawsze śląski, a Śląsk był zawsze polski! Znałem ludzi, którzy tworzyli ten klub, to byli powstańcy i patrioci. Uszanujmy ich pamięć."
  6. ↑ Encyklopedia piłkarska FUJI, kolekcja klubów, tom I: Ruch Chorzów, Andrzej Gowarzewski, Katowice 1995; str 19
  7. ↑ http://serwisy.gazeta.pl/metroon/1,0,1513388.html
  8. ↑ http://www.ruchchorzow.com.pl/?page=articles-top-story&article_id=5138&article_category=8
  9. ↑ http://www.sport.pl/sport/1,65026,2185110.html
  10. ↑ http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/53792.html
  11. ↑ http://kulturaonline.pl/Ta,trudna,sztuka,pilki,noznej,tytul,artykul,3739.html
  12. ↑ http://serwisy.gazeta.pl/metroon/1,0,1513388.html
  13. ↑ http://www.sport.pl/pilka/1,70989,4977720.html
  14. ↑ http://miasta.gazeta.pl/katowice/1,35027,5109001.html
  15. ↑ http://www.wprost.pl/ar/127664/Wencel-gordyjski-Schizofrenia-kibica/


Szablon:Ekstraklasa Szablon:Mistrzowie Polski w piłce nożnej Szablon:Zdobywcy Pucharu Polski w piłce nożnej szl:Ruch Chorzów

Źródło: „https://nonsa.pl/index.php?title=Ruch_Chorzów&oldid=505067”