Stadion Miejski w Poznaniu

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Stadion Miejski w Poznaniu (oficjalnie, żeby wejść w dupę sponsorowi, INEA Stadion) – nowoczesne gospodarstwo rolne położone w Poznaniu przy ulicy Bułgarskiej, założone w 1980 roku, oraz gruntownie wyremontowane w latach 20032010. Obecnie jest on siedzibą koła gospodyń wiejskich Lech Poznań.

Historia[edytuj • edytuj kod]

Na pomysł wybudowania w tym miejscu gospodarstwa rolnego wpadły komunistyczne władze Poznania, które postanowiły założyć eksperymentalną uprawę nowej odmiany ziemniaka. Ponieważ obawiano się amerykańskich zrzutów stonki ziemniaczanej, zastosowano kamuflaż, polegający na upodobnieniu gospodarstwa do stadionu piłkarskiego. Budowa ruszyła w 1968 roku, ukończono ją 12 lat później, po czym dokonano pierwszego zasadzenia ziemniaków. Równolegle farma służyła jako stadion domowy Lecha Poznań, zespołu złożonego z pracowników na co dzień zajmujących się uprawą ziemniaków na stadionie. Obiekt przynosił im szczęście w rozgrywkach: piłkarze dysponowali znajomością terenu gospodarstwa, dzięki czemu zyskiwali przewagę nad przyjezdnymi, gubiącymi się między grządkami i rozrzuconym sprzętem rolniczym. W rezultacie Lech zdobył aż 6 tytułów Mistrza Polski.

W 2003 roku władze zadecydowały, że przestarzała już konstrukcja stadionu zostanie odnowiona. Dodano m.in. nowe grządki warzywne, ziemianki do przechowywania zebranych ziemniaków, czy baraki służące jako miejsce noclegu dla pracowników sezonowych z Czeczenii i Uzbekistanu. W rezultacie w 2012 Stadion Miejski wziął udział w Targach rolnych, gdzie odniósł sukces na tyle spektakularny, że władze Warszawy postanowiły wziąć przykład ze swoich kolegów z Poznania i przerobić Stadion Narodowy na nowoczesną i w pełni zautomatyzowaną uprawę ryżu. Obecnie zarząd obiektu zmienia stopniowo profil działalności i zaczyna zajmować się produkcją drewna, z czego słynie cała polska piłka nożna.

Wyposażenie i dane techniczne[edytuj • edytuj kod]

  • Powierzchnia całkowita: 200 ha, w tym:
    • Ziemniaki: 120 ha,
    • Trzcina cukrowa: 20 ha,
    • Sosna: 30 ha,
    • Miejsca parkingowe na samochody członków zarządu: 30 ha,
  • 7 kombajnów,
  • Nowoczesna szkółka młodzieżowa zapewniająca poznanie wszystkich odmian ziemniaka.
  • Kilku czarnoskórych niewolników wolontariuszy.