Architektura patriotyczna

Architektura patriotyczna – interdyscyplinarny gatunek sztuki nowoczesnej łączący w sobie elementy architektury, filozofii oraz uwielbienia męczeństwa narodu polskiego. Zrozumiały jest tylko i wyłącznie dla artysty, choć nasuwa się czasem nie jest pewne, czy twórca wiedział, co chciał przedstawić. U prostego człowieka wywołuje reakcje różnorodne, od radosnego uśmiechu do refleksji „co to, u diabła jest?”. Prawda jest taka, że architektury patriotycznej nie zrozumiesz.

Charakterystyka architektury patriotycznej

Architektura patriotyczna wymyka się wszelkim schematom, które pozwoliłyby ją zakwalifikować do konkretnego nurtu w sztuce. Twórczość ta jest tak czysta, tak nieskalana przyziemnym myśleniem, ani logiką, że jej znaczenie pojąć można jedynie sięgnąwszy wyżyn artystycznego uniesienia… czyli tworząc architekturę patriotyczną. Dzieło powinno szokować, dawać do myślenia i sprawiać, że przechodzeń dogłębnie zacznie analizować, co też ma przed sobą.

Artysta, który kreuje ją, tworzy pomniki z materiału skalnego lub betonowego, odwołując się w nich do najważniejszych postaci z dziejów polskiej historii. Józef Piłsudski, Tadeusz Kościuszko oraz Lech Kaczyński są szczególnie mile widziani. A Jan Paweł II to już zupełnie materiał na arcydzieło. Dodatkowe uznanie zapewnić może wplecenie elementów sakralnych. Gotowy pomnik powinien stanąć w centrum jakiegoś sporego miasta (najlepiej Warszawy), czym zwiększy jego popularność poprzez zalanie Internetu falą memów wyśmiewających ów monument. Funkcją architektury patriotycznej jest bowiem wykrywanie wszelakiego elementu antypolskiego, który momentalnie dokona zmasowanego ataku na spontaniczny przejaw miłości do Macierzy. Czasem, gdy ataki są zbyt dosłowne, wymagana jest ochrona policji.

Jak tworzyć architekturę patriotyczną?

Potrzebne do tego są:

• niczym nieograniczony umysł, który już dawno osiągnął stan oświecenia;
• idea, czyli pomysł na to, co lub kogo pomnik ma symbolizować;
• pół litra spirytusu ratyfikowanego, by ułatwić sobie przekraczanie granic ludzkiego poznania;
• dłuto;
• pół tony betonu;
• głaz do dekoracji;
• pieniądze z Ministerstwa Kultury (najłatwiej pozyskać).

Następnie należy wypić owe pół litra spirytusu. Najlepiej z gwinta. Jeśli się przeżyło, oznacza się, że na artystę spłynęło błogosławieństwo. Teraz należy wydłubać w betonie cokolwiek, do czego można dorobić patriotyczną ideologię, czyli wszystko. Rękę poprowadzi osobiście Natchnienie. Kontakt z rzeczywistością niewskazany.

W razie bycia kompletnie nieudolnym artystycznie, a przeżycia próby spirytusu, zaleca się zastosowanie wariantu drugiego, zwanego metodą kamienną. Potrzebne do tego będą:

• spory głaz;
• dźwig do głazu;
• tabliczka pamiątkowa;
• pieniądze od burmistrza.

Ten rodzaj pomników jest szczególnie popularny w mniejszych miejscowościach, które marynują pieniądze na tak nieważne kwestie, jak ścieżki rowerowe i nie stać ich na wielkie pomniki. Wystarczy przyczepić pamiątkową tabliczkę do głazu i gotowe!

Przykłady architektury patriotycznej

Architektura patriotyczna	Gdzie jest?	Co widzi odbiorca?	Co to tak właściwie przedstawia?
	Warszawa	Kamienny troll zamawiający pięć piw. Ewentualnie zamieniający się w kamienną bryłę poszukiwacz przygód spetryfikowany za obrazę starożytnych bóstw azteckich, wyciągający rękę po tajemniczy posążek, którego zdobycie byłe sensem jego życia.	Tadeusz Kościuszko i jego powstańcy
	znowu Warszawa	Czarne schody do nieba. Ciekawe, czy urzędujący tam dzień i noc wartownicy to też część dzieła?	Lech Kaczyński i inne ofiary katastrofy smoleńskiej
	po raz kolejny Warszawa	Sympatyczny gnom z taniego fantasy. Najwidoczniej twórcy lubią takie klimaty. Ewentualnie personifikacja Kubusia Puchatka.	Jan Paweł II albo prymas Stefan Wyszyński, autor niestety nie wie

Zobacz też

• sztuka