Drifting: Różnice pomiędzy wersjami
Znacznik: edytor wizualny |
|||
| (Nie pokazano 50 wersji utworzonych przez 41 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Autobus drift.jpg|thumb|250px|Widać rękę fachowca]] |
|||
'''Drifting''' – dyscyplina [[sporty motorowe|sportu motorowego]] uprawiana głównie przez nudzących się i nienarzekających na brak gotówki facetów, którzy nie osiągnęli niczego w życiu, więc próbują sił w sportach. Dyscyplina ta polega na |
'''Drifting''' – dyscyplina [[sporty motorowe|sportu motorowego]] uprawiana głównie przez nudzących się i nienarzekających na brak [[pieniądze|gotówki]] facetów, najczęściej [[dresiarz]]y, którzy nie osiągnęli niczego w życiu, więc próbują sił w sportach. Dyscyplina ta polega na „jeździe bokiem”. |
||
Film „Szybcy i Wściekli: Tokyo Drift” bazuje na klasycznym drift'cie z elementami nowoczesnego, wykorzystując pół zawodowych drifterów. Tenże film również rozpowszechnił drifting wśród wioskowych amatorów amatorów sportów motorowych, którzy teraz są przekonani, że wejdą w kontrolowany poślizg zaciągając z całej pary ręczny na zakręcie nie mając pojęcia o prowadzeniu samochodu bokiem. Cóż jak uczy nas przysłowie "głupich nie żal" |
|||
== Historia == |
== Historia == |
||
Sport narodził się w [[Japonia|Japonii]]. Tamtejsi młodzi ludzie ścigali się samochodami w górach. Najczęściej takie wyścigi kończyły się upadkiem z urwiska i [[śmierć|śmiercią]], więc rządziła zasada „wygrywa ten, który nie spadnie”. W późniejszych latach ludzie kierowani większą chęcią utrzymania się przy życiu przenieśli go na tory wyścigowe. Dzięki temu z toru nie dało się spaść i przez to nastąpiła modyfikacja zasad. Do momentu osiągnięcia jednak przez japońską młodzież odpowiedniego poziomu wiedzy, dającego jej możliwość zorientowania się czym zazwyczaj kończy się pieprznięcie samochodem w ścianę przy prędkości 140 km/h (w najczęściej rozpadającym się samochodzie) – drifting gościł także na bardziej lub mniej ruchliwych ulicach miast (do dziś jest to prawie tak popularne jak jazda na torze). Połączenie wiedzy i znikomej umiejętności rozumienia sytuacji często doprowadzało do masowych kolizji (byli oni zbyt zajęci: w końcu za kierownicą można wykonywać masę czynności, takich jak czytanie mangi, pilnowanie by woda nie wylała się z kubka przy poślizgu, albo dowożenie zamówionego tofu). Na szczęście większość z młodocianych drifterów szybko zorientowała się w sytuacji i zaczęli się kontrolować (czyt. zaczęli trenować na torach, żeby potem wykazać się na ulicy). To właśnie dzięki nim, drifting stał się sportem znanym na całym świecie – zwłaszcza w naszym wspaniałym kraju, gdzie oprócz profesjonalistów rozpowszechniany był przez kierowców BMW z wydechem z PVC i, jak zwykli to określać śląscy spece od agrotunigu, dupnym (wielkim) spojlerem na tylnej klapie. Próbowali tego także kierowcy [[Volkswagen Golf|Golfów]], lecz byli mało skuteczni ze względu na niewystarczającą ilość śniegu i lodu pod Biedronką. |
|||
[[Video:Drifting Horses|250px|right|thumb|Początki driftingu]] |
|||
Sport narodził się w [[Japonia|Japonii]]. Tamtejsi młodzi ludzie ścigali się samochodami w górach. Najczęściej takie wyścigi kończyły się upadkiem z urwiska, zabijali się, bo byli głupi. To właśnie takie zasady wyznawali pierwsi drifterzy – ''wygrywa ten, który nie spadnie''! W późniejszych latach ludzie kierowani większą chęcią utrzymania się przy życiu przenieśli go na tory wyścigowe. I co teraz? Z toru nie da się spaść, więc wymyślili nowe zasady. W górach najczęstszą techniką jazdy było tak zwane „zapierdalanie na ślepo”. Przy takiej postawie kierowcy, samochód najczęściej wpadał w poślizg, a kierowca usiłował wyprowadzić auto tak, żeby przeżyć. Japończycy podchwycili ten pomysł i w tej chwili drifting utożsamiany jest z jazdą poślizgami. |
|||
Na szczęście, naprzeciw drifterom wyszli Holendrzy - przygotowali mianowicie całkiem nowe tory do driftu. Asfalt jest dziurawy, co wpływa bardzo (nie)dobrze na geometrię kół i zawieszenia. W Polsce dziury w asfalcie są non stop, więc zawstydziliśmy Holendrów. Holendrzy także postanowili poustawiać na torze pułapki w postaci kamieni, gruzu, żwiru lub skamieniałych ludzkich szczątek. Gdyby tego było mało, wynajęli także Chińczyków, którzy za garść ryżu przebiegają przez środek toru, gdy pierwszy zawodnik przekroczy linie mety. Zasada jest taka: |
|||
Chińczyk przeżyje - zabijają go, |
|||
Chińczyk zginie - stawiają mu pomnik z błota obok toru. |
|||
== Metody używane przez drifterów == |
|||
Kick the clutch - Dosłowne kopnięcie sprzęgła, tuż przed zakretem bez ceregieli zrzucamy bieg na niższy, co skutkuje katowaniem wszelkich mozliwych części samochodu przy jednoczesnym wejściu w zaaaaajeeeeb..... poślizg |
|||
Feint - Polega na skręceniu przed zakrętem w przeciwną stronę i nastepnym odbiciu w kierunku zakrętu. Ta przypominająca slalom metoda jest bardzo popularna wśród polskich kierowców wracających z zakrapianych procentowymi specjałami imprez imieninowych |
|||
Power over - Jedna z łatwiejszych metod. Na zakręcie po prostu należy dodać gazu. Jak sie uda spoko, jak nie to w najlepszym wypadku z zakrętu wyjdziemy inną strona niż weszliśmy |
|||
== Ciekawostka == |
|||
handbrake - zaciągnięcie ręcznego. Wydaje sie proste ale niestety takie nie jest gdyż trzeba wiedziec jak się posługiwac sprzęgłem i samym ręcznym w czasie poślizgu. W wyżej wymienionym filmie propagującym ten sport pokazano tą metodę jako najlepszą na początek dla topornych. |
|||
* Film „Szybcy i Wściekli: Tokio Drift” bazuje na klasycznym drifcie z elementami nowoczesnego, wykorzystując półzawodowych drifterów. |
|||
* [[Volkswagen Golf|Golf]] nie jest japońskim autem, co dyskwalifikuje 99% dresów z uczestnictwa. |
|||
* Polacy dzięki umiejętności omijania dziur na drodze są doskonałymi drifterami. |
|||
* Przeciętny driftowóz jest poobijany (lub ocieka szpachlą), no chyba, że kieruje nim ktoś z levelem [[Initial D|Takumiego Fujiwary]]. |
|||
{{stub|spo}} |
|||
Dirt drop off - polega na zjechaniu tylnymi kołami z teru ale nie będziemy się w nią wgłębiać gdyż w polsce z braku torów nie ma z czego zjeżdżać |
|||
{{stubspo}} |
|||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Sporty motorowe]] |
||
Aktualna wersja na dzień 00:10, 8 maj 2023
Drifting – dyscyplina sportu motorowego uprawiana głównie przez nudzących się i nienarzekających na brak gotówki facetów, najczęściej dresiarzy, którzy nie osiągnęli niczego w życiu, więc próbują sił w sportach. Dyscyplina ta polega na „jeździe bokiem”.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Sport narodził się w Japonii. Tamtejsi młodzi ludzie ścigali się samochodami w górach. Najczęściej takie wyścigi kończyły się upadkiem z urwiska i śmiercią, więc rządziła zasada „wygrywa ten, który nie spadnie”. W późniejszych latach ludzie kierowani większą chęcią utrzymania się przy życiu przenieśli go na tory wyścigowe. Dzięki temu z toru nie dało się spaść i przez to nastąpiła modyfikacja zasad. Do momentu osiągnięcia jednak przez japońską młodzież odpowiedniego poziomu wiedzy, dającego jej możliwość zorientowania się czym zazwyczaj kończy się pieprznięcie samochodem w ścianę przy prędkości 140 km/h (w najczęściej rozpadającym się samochodzie) – drifting gościł także na bardziej lub mniej ruchliwych ulicach miast (do dziś jest to prawie tak popularne jak jazda na torze). Połączenie wiedzy i znikomej umiejętności rozumienia sytuacji często doprowadzało do masowych kolizji (byli oni zbyt zajęci: w końcu za kierownicą można wykonywać masę czynności, takich jak czytanie mangi, pilnowanie by woda nie wylała się z kubka przy poślizgu, albo dowożenie zamówionego tofu). Na szczęście większość z młodocianych drifterów szybko zorientowała się w sytuacji i zaczęli się kontrolować (czyt. zaczęli trenować na torach, żeby potem wykazać się na ulicy). To właśnie dzięki nim, drifting stał się sportem znanym na całym świecie – zwłaszcza w naszym wspaniałym kraju, gdzie oprócz profesjonalistów rozpowszechniany był przez kierowców BMW z wydechem z PVC i, jak zwykli to określać śląscy spece od agrotunigu, dupnym (wielkim) spojlerem na tylnej klapie. Próbowali tego także kierowcy Golfów, lecz byli mało skuteczni ze względu na niewystarczającą ilość śniegu i lodu pod Biedronką.
Ciekawostka[edytuj • edytuj kod]
- Film „Szybcy i Wściekli: Tokio Drift” bazuje na klasycznym drifcie z elementami nowoczesnego, wykorzystując półzawodowych drifterów.
- Golf nie jest japońskim autem, co dyskwalifikuje 99% dresów z uczestnictwa.
- Polacy dzięki umiejętności omijania dziur na drodze są doskonałymi drifterami.
- Przeciętny driftowóz jest poobijany (lub ocieka szpachlą), no chyba, że kieruje nim ktoś z levelem Takumiego Fujiwary.
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny sportu. Jeśli dostałeś się do kadry olimpijskiej – rozbuduj go.
