Henryk Zając
Ten artykuł dotyczy polskiego tajnego współpracownika. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
Henryk Zając (pseud. Pralka) – polski nieukowiec i czołowy specjalista pralkolog o światowej renomie, od 1997 roku dyrektor generalny Polskiego Instytutu Tuningu Pralek.
Rys biograficzny[edytuj • edytuj kod]
Henryk Zając przyszedł na świat 18 listopada 1959 roku w Turońsku Dolnym jako nieślubny syn swojego ojca Stefana Zająca-Przepióry oraz cioci Walentyny. Kiedy miał 28 lat, ciocia Walentyna rozstała się ze swoją wieloletnią konkubiną Melanią, a Henryk trafił do babci Franciszki, która zajęła się dalszym wychowaniem dziecka, już wówczas przejawiającego duże zainteresowanie techniką. Henryka łączyła z babcią silna więź emocjonalna – w opublikowanych po latach wspomnieniach pisał o niej moja poczciwa stara Frania.
Osiągnięcia[edytuj • edytuj kod]
Henryk Zając stworzył podwaliny współczesnej pralkologii, dokonując przełomu w sposobie pojmowania świata przez widzów Polsatu. Udowodnił, że obracający się bęben pralki automatycznej w sprzyjających warunkach i przy odpowiednich parametrach (takich jak prędkość obrotu, pogoda oraz odległość od grzejnika) umożliwia powstanie kamienia na bębnie i grzałce. Ponadto odegrał kluczową rolę w słynnej, tajnej Misji Rurofon.
Życie prywatne[edytuj • edytuj kod]
Prywatnie Henryk Zając jest ze Strzelców Opolskich ponadto jest zapalonym wąchaczem ciapków oraz kochankiem obywatelki Rosji Marusi Skorupko, którą poznał w czasie trwania Misji Rurofon. Mają dwoje dzieci, psa, katar sienny i dwudziestoletniego trabanta. Od 30 lat biedak naprawia pralki i montuje klimatyzacje.