Herkules Poirot
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Herkules Poirot (czyt. Herkules Płaro, ur. przed I wojną światową, zm. w 1976) – postać z książek Agathy Christie i jeden z najsławniejszych i najobrzydliwiej bogatych detektywów zaraz po panu Sherlocku.
Wygląd i charakter[edytuj • edytuj kod]
Pan Herkules nosi zwykle: garnitur ze szmateksu, spodnie po prapradziadku, laskę, monokl zabrany Szalonookiemu Moody'emu i lakierki wątpliwej jakości. Poirot jest niskim nałogowym pedantem, usilnie starającym się być dżentelmenem. Chroni swoje wąsy jakby to było 100000 dolarów[1].
Jak Poirot rozwiązuje zagadki?[edytuj • edytuj kod]
Oto typowy plan rozwiązywania zagadek przez Poirota:
- Herkules jakimś cudem jest tam, gdzie kogoś zamordowano lub pojawia w połowie akcji książki, żeby odkryć kto zabił.
- Przesłuchuje wszystkich po kolei. Podczas przesłuchania, wydaje się stosować znane z Harry'ego Pottera veritaserum (być może także to podjumał Szalonookiemu?). Wszyscy jego rozmówcy, nawet jeśli spotkali go tego samego dnia, bez oporów zwierzają mu się z największych sekretów, rodzinnych brudów oraz fetyszy. Wyjątkiem jest oczywiście morderca, choć zwykle i on papla na tyle dużo, żeby dać detektywowi do myślenia.
- Umiera ktoś inny.
- Herkules znowu przesłuchuje, a w międzyczasie zwykle umiera ktoś inny.
- Po serii przesłuchań i wypiciu pół litra czystej, Poirot wysyła list do wróżki która mówi mu kto jest winny, po czym przypisuje sobie zasługi. zawstydzając policjantów, którzy nie domyślili się, kto jest winny.
- Ogłoszenie werdyktu Herkulesa odbywa się każdorazowo poprzez zebranie w jednym miejscu wszystkich (niekiedy także i nieżyjących) bohaterów dramatu i jest poprzedzone długą dyskusją, podczas której Herkules wyciąga na światło dzienne wszystkie brudy każdego z osobna. Nawet jeśli morderca jest tylko jeden, i tak większość postaci okazuje się przy okazji ukrytymi gejami, kleptomananami, niewiernymi żonami, oszustami finansowymi lub kimś, kto trzy lata wcześniej nie zapłacił za frytki w Mac'u.
- Zdemaskowany morderca w pierwszej chwili reaguje słowami „Ależ to jakieś niedorzeczności, monsieur Poirot!”, ale gdy sprytny Belg przedstawia kolejne dowody, nawet najtwardszy koksu pęka i wsypuje się doszczętnie. Względnie strzela sobie w łeb na oczach wszystkich.
Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]
- Mimo że Poirot jest bardzo sławny, to i tak prawie nikt go nie rozpoznaje.
- Według Herkulesa każdą zagadkę można rozwiązać myśleniem; do śmierci nikt go nie wyprowadził z błędu.
- Część zagadek Herkules rozwiązywał wraz ze swoim angielskim przyjacielem, niejakim Arthurem Hastingsem, którego zadaniem było głównie rżnięcie głupa, adorowanie wyczynów detektywa, a czasem naprowadzanie go na rozwiązanie zagadki jednym wypowiedzianym mimochodem zdaniem.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy
- ↑ Za jego czasów dolar stał wysoko