Juliusz Słowacki: Różnice pomiędzy wersjami
(ta rymowanka jest zajebista przecież) |
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Terrapodian. Ofiarą rewertu jest 77.114.136.15.) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur2|„Słowacki”|[[język słowacki]]|e}} |
{{sur2|„Słowacki”|[[język słowacki]]|e}} |
||
{{cytat|Kobiety, wina, Balladyna|Motto życiowe '''Słowackiego'''}} |
|||
'''Język Juliusz Słowacki''' (ur. [[4 września]] [[1809]] w [[Krzemieniec|Krzemieńcu]], zm. [[3 kwietnia]] [[1849]] w [[Paryż]]u) – polski poeta, mesjasz, dykalkulik, piwosz , urodził się na przedmieściach [[Warszawa|Warszawy]], by dać przykład, że nawet ludzie ze slamsów mogą dojść na szczyt. |
'''Język Juliusz Słowacki''' (ur. [[4 września]] [[1809]] w [[Krzemieniec|Krzemieńcu]], zm. [[3 kwietnia]] [[1849]] w [[Paryż]]u) – polski poeta, mesjasz, dykalkulik, piwosz , urodził się na przedmieściach [[Warszawa|Warszawy]], by dać przykład, że nawet ludzie ze slamsów mogą dojść na szczyt. |
||
Wersja z 00:39, 30 mar 2011
|
„Słowacki” przekierowuje tutaj. Zobacz też język słowacki. |
Język Juliusz Słowacki (ur. 4 września 1809 w Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 w Paryżu) – polski poeta, mesjasz, dykalkulik, piwosz , urodził się na przedmieściach Warszawy, by dać przykład, że nawet ludzie ze slamsów mogą dojść na szczyt.
Gdy jego matka zamordowała ojca jego przyrodniej siostry, a swojego męża i znanego kochanka Izabeli Łęckiej, wyjechał do Wilna studiować psychologię alkoholików. Po bacznych obserwacjach zaskoczył uczniów znanego liceum gdzieś tam na Galicyi swoim tomikiem poezji, w którym w niezwykle subtelny sposób odsłania swe upodobania do homoseksualizmu oraz do grania w pokera rozbieranego. Posiadał tak zwany kompleks Edypa, przez co musiał opuścić swą ojczyznę, Rosyję. Gdy wystąpił z klubu AA, postanowił obrazić Mickiewicza, co zresztą zakończyło sie niepowodzeniem i poniżeniem jego samego- nasz wieszcz Adam chwycił go za kołnierz i wyrzucił z biby nazywając jego poezję "świątynia bez Boga". Umarł jako kawaler, ponieważ miał olbrzymie baki, poczerniałe zęby i łysinę. Po śmierci stał się jednym z trzech dyżurnych polskich wieszczy. Według Gombrowicza Słowacki wielkim poetą był, ponieważ sło-wacki wiel-kim po-etą, sło-wacki, wa-cki, mu-cha i pchła. Leży w jednym grobie na Wawelu ze swoim najlepszym przyjacielem Mickiewiczem.
