Kłódka
.jpg)
Kłódka – rodzaj mało aktywnych i prowadzących osiadły tryb życia mięczaków, niekiedy ze względu na wyjątkową trwałość pancerza zaliczanych do twardzieli.
Budowa kłódki składa się obudowy pokrytej pancerzem z mosiądzu bądź stali oraz pałąka, którym kłódka przytwierdza się do podłoża. Kłódki, w zależności od środowiska, tworzą różne formy organizacji społecznej. W środowiskach wodnych kłódki tworzą rozrośnięte kolonie, obrastające pałąki mostów, kładek i ogrodzeń. Kłódki żyją zarówno w środowisku słodkowodnym jak i słonowodnym. W środowiskach bezwodnych kłódki prowadzą samotniczy tryb życia, w pojedynkę zamieszkując piwnice, strychy i komórki.
W łańcuchu troficznym kłódki są kontr-producentami. Oznacza to, że w przeciwieństwie do producentów nie produkują tlenu, lecz go spożywają. Kłódki, mając dostęp do wody, zamieniają powodujący pożary i powstawanie wolnych rodników tlen w ciemnoczerwoną wydzielinę – spadź kłódczaną – zwaną też w gwarze myśliwskiej: rdzą.
Kłódki w większości przypadków nie stanowią zagrożenia dla innych gatunków. W rzadkich przypadkach kłódki są usuwane z instalacji miejskich w ramach remontów. Naturalnym zagrożeniem dla kłódek są drapieżniki z gromady wytrychów.
Kłódki są niezwykle czułe na zmiany środowiska, toteż mogą służyć jako bioindykatory. Występują obficie tam, gdzie jest dużo miłości.
