Kornwalia: Różnice pomiędzy wersjami
M (Naprawa linków) |
GriegorBOT (dyskusja • edycje) M (added Category:Krainy świata using HotCat) |
||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Pamiatka_z_Kornwalii.jpg|300px |
[[Plik:Pamiatka_z_Kornwalii.jpg|300px|thumb|Flaga i… do boju!!!]] |
||
'''Kornwalia''' – niewielka kraina na ogonie [[Anglia|Anglii]], w miejscu gdzie dogi ogonami szczekają, a jakakolwiek sensowna podróż możliwa jest tylko na [[wschód]]<ref>Aczkolwiek Kornwalia nigdy nie była państwem komunistycznym</ref>. Do podróży w jakimkolwiek innym kierunku nadaje się jedynie [[statek]]. Kornwalia ma własną [[flaga|flagę]], herb i kwiatka – jest nim tajemniczy wrzosiec rozpierzchły. Czego region nie ma, to porządna [[autostrada]] – ostatnia kończy się gdzieś między Exeterem i Plymouth. Choć największym miastem w regionie jest St Austell, stolica dla zmylenia przeciwnika znajduje się w Truro (wym. /ty ruro!/), co w niczym nie zmienia faktu, że nie zatrzymują się tam wszystkie pociągi. |
|||
==Geologia i geografia == |
== Geologia i geografia == |
||
Skład chemiczny Kornwalii to: |
Skład chemiczny Kornwalii to: |
||
* |
* '''woda''' – 80% |
||
* |
* '''cydr''' – 10%<ref>rodzaj [[piwo|piwa]] z jabłek, więc praktycznie C<sub>2</sub>H<sub>5</sub>OH</ref> |
||
* |
* '''wapień''' – 5% |
||
W regionie występowały do niedawna inne elementy chemiczne – [[cyna]] i [[miedź]], wykopane przez krwiożerczych kapitalistów. Obecnie znajdują się one prawie wyłącznie w [[muzeum|muzeach]]. |
W regionie występowały do niedawna inne elementy chemiczne – [[cyna]] i [[miedź]], wykopane przez krwiożerczych kapitalistów. Obecnie znajdują się one prawie wyłącznie w [[muzeum|muzeach]]. |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
== Mieszkańcy == |
== Mieszkańcy == |
||
[[Plik:Chun_Quoit.jpg|200px |
[[Plik:Chun_Quoit.jpg|200px|thumb|W Kornwalii rosną kamienne grzyby]] |
||
Na jedną owcę przypada 0.6 Kornwalijczyka, zatem jest to wynik statystycznie niższy niż w [[Walia|Walii]] czy hrabstwach położonych bardziej na północ. Kornwalijczycy porozumiewają się po angielsku bądź też w nieistniejącym języku kornijskim, w którym powiedzieć cokolwiek potrafi zaledwie 300 osób. Waga przeciętnego mieszkańca przewyższa przeciętną dla regionu, czemu winne są pierogi kornwalijskie – podstawowe pożywienie ludności tubylczej. |
Na jedną owcę przypada 0.6 Kornwalijczyka, zatem jest to wynik statystycznie niższy niż w [[Walia|Walii]] czy hrabstwach położonych bardziej na północ. Kornwalijczycy porozumiewają się po angielsku bądź też w nieistniejącym języku kornijskim, w którym powiedzieć cokolwiek potrafi zaledwie 300 osób. Waga przeciętnego mieszkańca przewyższa przeciętną dla regionu, czemu winne są pierogi kornwalijskie – podstawowe pożywienie ludności tubylczej. |
||
== Komunikacja == |
== Komunikacja == |
||
Podstawowym narzędziem komunikacyjnym regionu są łodzie, [[rower]]y, samoloty. Samochody występują rzadko ze względu na niewygodne drogi i słaby zasięg [[Global Positioning System|GPS]]. Gdy Kornwalijczyk chce odwiedzić znajome owce, może to zrobić [[pociąg]]iem, ale tylko na linii Plymouth – Penzance, gdyż innych w zasadzie nie ma. Nie przeszkadza to faktowi, że na granicy Kornwalii powstał pierwszy żelazny most kolejowy z prawdziwego zdarzenia. |
Podstawowym narzędziem komunikacyjnym regionu są łodzie, [[rower]]y, samoloty. Samochody występują rzadko ze względu na niewygodne drogi i słaby zasięg [[Global Positioning System|GPS]]. Gdy Kornwalijczyk chce odwiedzić znajome owce, może to zrobić [[pociąg]]iem, ale tylko na linii Plymouth – Penzance, gdyż innych w zasadzie nie ma. Nie przeszkadza to faktowi, że na granicy Kornwalii powstał pierwszy żelazny most kolejowy z prawdziwego zdarzenia. |
||
== Zobacz też == |
|||
* [[pieróg kornwalijski]] |
|||
{{przypisy}} |
{{przypisy}} |
||
[[Kategoria:Wielka Brytania|Kornwalia]] |
[[Kategoria:Wielka Brytania|Kornwalia]] |
||
[[Kategoria:Krainy świata]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 11:17, 12 maj 2021
Kornwalia – niewielka kraina na ogonie Anglii, w miejscu gdzie dogi ogonami szczekają, a jakakolwiek sensowna podróż możliwa jest tylko na wschód[1]. Do podróży w jakimkolwiek innym kierunku nadaje się jedynie statek. Kornwalia ma własną flagę, herb i kwiatka – jest nim tajemniczy wrzosiec rozpierzchły. Czego region nie ma, to porządna autostrada – ostatnia kończy się gdzieś między Exeterem i Plymouth. Choć największym miastem w regionie jest St Austell, stolica dla zmylenia przeciwnika znajduje się w Truro (wym. /ty ruro!/), co w niczym nie zmienia faktu, że nie zatrzymują się tam wszystkie pociągi.
Geologia i geografia[edytuj • edytuj kod]
Skład chemiczny Kornwalii to:
- woda – 80%
- cydr – 10%[2]
- wapień – 5%
W regionie występowały do niedawna inne elementy chemiczne – cyna i miedź, wykopane przez krwiożerczych kapitalistów. Obecnie znajdują się one prawie wyłącznie w muzeach.
Najwyższe wzniesienie regionu, Brown Willy (dosłownie: brązowy siusiak) liczy niewiele ponad 200 metrów jardów nad poziomem morza. Kiedyś w tej okolicy jeździł tramwaj, zawożąc wszystkie 10 mieszkających tam osób do pracy.
Mieszkańcy[edytuj • edytuj kod]
Na jedną owcę przypada 0.6 Kornwalijczyka, zatem jest to wynik statystycznie niższy niż w Walii czy hrabstwach położonych bardziej na północ. Kornwalijczycy porozumiewają się po angielsku bądź też w nieistniejącym języku kornijskim, w którym powiedzieć cokolwiek potrafi zaledwie 300 osób. Waga przeciętnego mieszkańca przewyższa przeciętną dla regionu, czemu winne są pierogi kornwalijskie – podstawowe pożywienie ludności tubylczej.
Komunikacja[edytuj • edytuj kod]
Podstawowym narzędziem komunikacyjnym regionu są łodzie, rowery, samoloty. Samochody występują rzadko ze względu na niewygodne drogi i słaby zasięg GPS. Gdy Kornwalijczyk chce odwiedzić znajome owce, może to zrobić pociągiem, ale tylko na linii Plymouth – Penzance, gdyż innych w zasadzie nie ma. Nie przeszkadza to faktowi, że na granicy Kornwalii powstał pierwszy żelazny most kolejowy z prawdziwego zdarzenia.
