Oliver Cromwell

Zadowolony Oliver po bitwie pod Maston Moor, gdzie wyrżnął ledwie 90% angielskiej szlachty

Oliver Cromwell (25 kwietnia 1599 - 3 września 1658) - polityk angielski, główna postać angielskiej wojny domowej. Lord protektor Anglii, Szkocji i Irlandii 1653–1658. Prawdziwy sukinkot pola walki, czego nikt nie spodziewał się po wieśniaku z najmniejszego hrabstwa w Anglii. Pierwszy europejski rewolucjonista, mógł zostać królem, ale gdy zobaczył koroną wygłosił piękną mowę, którą podsumował:

• Spierdalać mi z tym. Starczy mi kosa z połową kraju, a co dopiero z połową Europy.

Młodość

Rodzina Olivera wzbogaciła się na kościelnej rabacji.Za wspaniałe zasługi ojciec Cromwella otrzymał nawet szlachestwo. Nie wiadomo, czym wsławił się jeszcze, skoro po pół roku i tak został ścięty.

Po tym pieczę nad rodziną objął wuj naszego bohatera, który dla odmiany nazywał się Oliver Cromwell. Ten zapraszał często króla i nie żałował mu żarcia, jak np. te cholerne dusigrosze ze Szkocji, i bardzo z nim się skumplował. O.C. starszy zaproponował wkrótce młodemu O.C. mandat do parlamentu.

Mały Oliver był strasznym wredotą, w dodatku o zaburzeniach emocjonalnych. Młody emo, raz był nihilistą, raz prezbiterianinem, by w końcu doznać iluminacji. Po rozmowie z Jezusem (sic!) przysiągł mordować na chwałe Boga i Anglii, mimo, że wcześniej olewał wszystko sikiem skośnym. No, może poza hodowlą koni. Poza Oliverem nikt nie wiedział, po cholerę mu tyle koni, ale to miało swój cel - mając tysiąc koni można było zrobić całkiem niezły oddział kawalerii.

Kariera polityczna

Trzeba oddać Oliverowi to, że miał gadane lepiej niż Władysław Jagiełło przed bitwą grunwaldzką i Jurgen Klinsmann przed bitwą dortmundzką. Szczery i prostolinijny. I w ogóle, men. Nikt nie wie, ja kto się stało ale już po 6 latach stał się przewodniczącym parlamentu angielskiego. Zdziwiła się najbardziej przygotowująca się do wojny domowej szlachta. Wcześniej bowiem Cromwell znudzony burdelem w kraju rozważał wyjazd do Ameryki, a tymczasem o! miał się stać pierwszym patriotą w kraju.

Wojna domowa

Cromwell został mianowany dowódcą sił parlamentu, ale jego koledzy zrobili to albo z rozpaczy albo z czystej złośliwości. Oliver miał bowiem jako kapitał początkowy... swoje konie i 60 kumpli z hrabstwa. Kurestwo. Młody dowódca od początku więc miał pod górkę, ale szybko nadrabiał zaległości. Niczym Koreańczyk grający w Starcrafta najpierw rozjechał przeciwników zbieraczami, a potem rzucił na nich armię fanatycznych drwali z południowej Anglii. W każdej bitwie jechał leszczy jak chciał, po bitwie pod Marston Moor rzucił zieja z was lamerzy a w 1645 pod Naseby gg no re.

Tzw. aftermatch - Lord Protektor i inne wojny

Wygraną wojną nawet sam Cromwell się zdziwił. Nie mając nic lepszego do roboty, wybrał się na lorda protektora. Oliverowi bardzo nie podobało się, jak ktoś sugerował mu koronację i wypraszał delikwenta petenta za drzwi. Mógł go ściąć w sumie, ale Oliver miał gest i duszę. Niektórzy historycy sugerują dzisiaj, że po 11letniej tyranii poprzedniego władcy kolejne egzekucje byłyby skądinąd nie na miejscu, ale kto by się tym przejmował.

Po kilku latach Oliver dał jeszcze łupnia buntującej się Irlandii, załatwiając spokój na jakieś sto lat. Następnie wygrał wojnę z Niderlandami. Jako pierwszy na świecie wpadł na pomysł, aby zrobić miejską policję. Od tej pory, niedręczona kupami w parkach i kradzieżą radioodbiorników z furmanek, Anglia przeżywała mocno swój rozwój.

Widząc że wszyscy są zadowoleni, Oliver postanowił kipnąć w wieczną chrapaję. Przed zejściem uznał,że nikt kurwa nie zrobiłby tego lepiej niż on sam i faktycznie umarł. Nie wiadomo, co miał na myśli, ale i tak Anglicy do dzisiaj mają go jako jednego z Wielkich Przedwiecznych o pseudonimie:

• Ten brzydal!

Ciekawostki

W parlamencie angielskim dwoje dyskutantów musi stać w odległości o 2 cm dłuższej niż zasięg dwóch dotykających się czubkami rapierów. Takie zabezpieczenie, jakby się którzy nie lubili.

Oliver wsławił się jeszcze jedną rzeczą. Oświadczył bowiem nadwornemu malarzowi, że nie zapłaci mu złamanego grosza, jeśli ten będzie próbował go w jakimkolwiek stopniu upiększać na portrecie. Patrząc na machnięty portrecik powyżej, można się zastanowić, czy to Oli był taki brzydki, czy wszyscy byli brzydcy jak on.

W 1989 trupa Monty Pytone'a napisała piosenkę o Oliverze Cromwellu opisująca najważniejsze wydarzenia z tamtejszej rewolucji. Muzykę dla MP napisał słynny polonez As-dur op. 53 Chopin.