Paprykarz szczeciński: Różnice pomiędzy wersjami
M (Ekhm...) |
M |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Paprykarz szczeciński.jpg|thumb|right|200px|Szczeciński wejherowski]] |
[[Plik:Paprykarz szczeciński.jpg|thumb|right|200px|Szczeciński wejherowski]] |
||
[[Plik:PaprykarzSzczeciński.jpg|thumb|right|200px|Paprykarz w promocji (taki jest ohydny)]] |
[[Plik:PaprykarzSzczeciński.jpg|thumb|right|200px|Paprykarz w promocji (taki jest ohydny)]] |
||
{{t}}mieszanka zmielonych [[ryba|ryb]] i niezmielonej [[kasza|kaszy]], a także [[ryż]]u, [[cebula|cebuli]], [[koncentrat pomidorowy|koncentratu pomidorowego]] oraz szczeciny [[świnia|wieprzowej]], a wszystko to zapakowane w puszkę z samootwieraczem i czerwoną etykietą. |
|||
Po otwarciu puszki wydobywa się potworny smród. Jest ulubionym prowiantem spożywanym w [[pociąg]]u. Jego opary wypalają [[pasażer|współpasażerom]] oczy i gardła. |
Po otwarciu puszki wydobywa się potworny smród. Jest ulubionym prowiantem spożywanym w [[pociąg]]u. Jego opary wypalają [[pasażer|współpasażerom]] oczy i gardła. |
||
==Etymologia== |
== Etymologia == |
||
Nazwa paprykarza jest podwójnym kłamstwem, gdyż czerwonego koloru nadaje mu [[koncentrat pomidorowy]], a produkowany jest m.in. w [[Brzeźnica (województwo podkarpackie)|Brzeźnicy w podkarpackim]] i w [[Wejherowo|Wejherowie]]. Na swoją obronę ma on tylko to, że pewną jego część wyławia się w [[Zalew Szczeciński|Zalewie Szczecińskim]]. |
Nazwa paprykarza jest podwójnym kłamstwem, gdyż czerwonego koloru nadaje mu [[koncentrat pomidorowy]], a produkowany jest m.in. w [[Brzeźnica (województwo podkarpackie)|Brzeźnicy w podkarpackim]] i w [[Wejherowo|Wejherowie]]. Na swoją obronę ma on tylko to, że pewną jego część wyławia się w [[Zalew Szczeciński|Zalewie Szczecińskim]]. |
||
==Historia== |
== Historia == |
||
Pierwsze paprykarze w latach 70. złożone były z rybich łusek i kręgosłupów. Spożyciem zajmowali się głównie [[student|studenci]], [[menel]]e i reprezentanci sztuk, na które nikt nie łożył. Te grupy podwyższonego spożycia nie zmieniły się do czasów obecnych. Na początku XXI wieku do grona konsumentów paprykarza dołączyli tzw |
Pierwsze paprykarze w latach 70. złożone były z rybich łusek i kręgosłupów. Spożyciem zajmowali się głównie [[student|studenci]], [[menel]]e i reprezentanci sztuk, na które nikt nie łożył. Te grupy podwyższonego spożycia nie zmieniły się do czasów obecnych. Na początku XXI wieku do grona konsumentów paprykarza dołączyli tzw. „kredyciarze”, którym ta strawa zastępuje większość posiłków, w szczególności śniadania. |
||
[[Kategoria:Dania mięsne i rybne]] |
[[Kategoria:Dania mięsne i rybne]] |
||
Wersja z 17:50, 16 gru 2012
Szablon:Tmieszanka zmielonych ryb i niezmielonej kaszy, a także ryżu, cebuli, koncentratu pomidorowego oraz szczeciny wieprzowej, a wszystko to zapakowane w puszkę z samootwieraczem i czerwoną etykietą.
Po otwarciu puszki wydobywa się potworny smród. Jest ulubionym prowiantem spożywanym w pociągu. Jego opary wypalają współpasażerom oczy i gardła.
Etymologia
Nazwa paprykarza jest podwójnym kłamstwem, gdyż czerwonego koloru nadaje mu koncentrat pomidorowy, a produkowany jest m.in. w Brzeźnicy w podkarpackim i w Wejherowie. Na swoją obronę ma on tylko to, że pewną jego część wyławia się w Zalewie Szczecińskim.
Historia
Pierwsze paprykarze w latach 70. złożone były z rybich łusek i kręgosłupów. Spożyciem zajmowali się głównie studenci, menele i reprezentanci sztuk, na które nikt nie łożył. Te grupy podwyższonego spożycia nie zmieniły się do czasów obecnych. Na początku XXI wieku do grona konsumentów paprykarza dołączyli tzw. „kredyciarze”, którym ta strawa zastępuje większość posiłków, w szczególności śniadania.
