Paracelsus

Spójrz na ten zamyślony zarys twarzy, pełen mądrości. Jeśli jesteś farmaceutą pokłoń się, złóż ofiarę z lignokainy i pomódl się, by pavulon zadziałał jak należy

Paracelsus (właściwie Phillippus Aureolus Theophrastus Bombastus von Hohenheim) – Bóg farmaceutów, święty chemików, błogosławiony wśród pielęgniarek i przeklęty przez lekarzy. Albo na odwrót.

Mądrości Paracelsusa

Czyli zbiór faktów o poglądach i dziełach Paracelsusa, za które jest wielbiony, bądź przeklęty do trzynastego pokolenia:

• największe osiągnięcie – zakwestionowanie bzdur Galena i zastąpienie ich głupotami wygadywanymi przez siebie
• zakwestionowanie istnienia panaceum – lekarze nie mogą do dziś mu wybaczyć zakwestionowania istnienia leku na każdą chorobę, jakim współcześnie jest paracetamol, dawany nawet jako lek na grypę, czy koronawirusa.
• był prekursorem medycznego zastosowania soli rtęci i arsenu – czyli coś dzięki czemu ci wyżej postanowili zaniechać oskalpowania za herezje
• pacjenta lepiej oglądać z daleka, najlepiej z kosmosu – „człowieka można ująć jedynie z punktu widzenia makrokosmosu, człowiek nie może się poznać sam z siebie”. Kolejny plus u medyków, którzy nie muszą przyjmować u siebie kolejnych pacjentów, ale zamiast tego postawią krzesła i dzięki pielęgniarce od razu wiedzą, który jest chory, a kto udaje.
• sygnatura – koncepcja według, której Bóg jest największym aptekarzem, ale zamiast po Bożemu wciskać kosmiczne ilości suplementów i przemycać Etopirynę postanowił pobawić się z kolegami po fachu w podchodo-kalambury polegające na znajdywaniu roślinek, które jakimś cudownym sposobem miały wskazywać chorobę na którą działają, np.:makówki na ból głowy, blekot na zbytnie ględzenie, tojad na siniaki… wymieniać można w nieskończoność.

= Wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną…

…i nic nie jest trucizną. Tylko dawka czyni, że dana substancja nie jest trucizną.

To słynne stwierdzenie nie dotyczy tylko farmaceutów i lekarzy, ale dotyczy każdego studenta, nawet tak odległych kierunków jak europeistyka. Dlaczego? To wina diety studenckiej – pozbawieni podstawowych produktów koniecznych do przeżycia w niezwykle trudnym środowisku akademików studenci zmuszeni są do zastępowania jedzenia wysokokalorycznymi lub niemal zerowokalorycznymi produktami jak: solnik, grzyb ze ściany pokoju, margarita bez sera, ołówki, okładki zeszytów, frytkebab, czy nawet niezwykle toksyczna pomidorowa z rosołu z wczoraj. Aby zapobiec negatywnemu działaniu tych toksyn studenci skorzystali z porad Paracelsusa i ograniczyli ich dawkę do minimum, co umożliwia przeżycie niezwykle ciężkiego dla wątroby okresu studiów.