Paszkwil: Różnice pomiędzy wersjami
M (a ja pozwoliłem sobie wywlec na wierzch starocia, który, o dziwo jest, lepszy niż wersja obecna) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{SDU/wstawka|2013-04-29|}} |
{{SDU/wstawka|2013-04-29|}} |
||
'''Paszkwil''' – w [[literatura|literaturze]] [[utwór literacki|utwór]] w wybredny lub niewybredny sposób ośmieszający danego autora lub [[poetyka|poetykę]]. Paszkwil jest gatunkiem histerycznym i spontanicznym, ponieważ im jest młodszy i im bardziej pochodnie zostaje upubliczniony, tym większe jest w nim stężenie tak irracjonalnych składników, jak furia, [[dyslogika]], [[dysgrafia]] i [[klapczyzm|klapkowate]] spojrzenie na [[tekst kultury]] lub osobę która go sprowokowała. Główną realizacją paszkwilu jest znane od [[średniowiecze|średniowiecza]] lekarstwo przepisywane gorączkującym pacjentom, zwane upustem złej krwi, którego skuteczność obalono w czasach [[Rzeczpospolita|Pierwszej Rzeczpospolitej]], na światlejszych nieco terenach Zachodniej [[Europa|Europy]]. |
|||
'''Paszkwil''' – [[utwór literacki|utwór]] histeryczny i spontaniczny; upust złej krwi. |
|||
Szczególnie ukochali sobie paszkwile niektórzy znakomici [[Polska|polscy]] [[poeta|poeci]], walcząc tą bronią z głupkowatymi wydawcami i redaktorami [[pismo literackie|pism]], a także z mniej bystrymi kolegami, ale zwyczaj ten zanika i nie znajduje sobie zastępstwa w niczym analogicznym, dlatego [[krytyka literacka]] twierdzi, że literatura znajduje się na krawędzi, ale trudno powiedzieć co to za krawędź i czy, gdyby odwrócić się na pięcie, z tyłu również nie będzie krawędzi. |
|||
{{stub|lit}} |
|||
{{stub|substub}} |
|||
[[Kategoria:Gatunki literackie]] |
[[Kategoria:Gatunki literackie]] |
||
Wersja z 19:57, 29 kwi 2013
 |
Ten artykuł został umieszczony na liście stron do usunięcia. Aby poznać dokładniejsze powody umieszczenia go na tej liście i ewentualnie podjąć dyskusję nad pozostawieniem go na Nonsensopedii, przejdź do tej strony. |
Paszkwil – w literaturze utwór w wybredny lub niewybredny sposób ośmieszający danego autora lub poetykę. Paszkwil jest gatunkiem histerycznym i spontanicznym, ponieważ im jest młodszy i im bardziej pochodnie zostaje upubliczniony, tym większe jest w nim stężenie tak irracjonalnych składników, jak furia, dyslogika, dysgrafia i klapkowate spojrzenie na tekst kultury lub osobę która go sprowokowała. Główną realizacją paszkwilu jest znane od średniowiecza lekarstwo przepisywane gorączkującym pacjentom, zwane upustem złej krwi, którego skuteczność obalono w czasach Pierwszej Rzeczpospolitej, na światlejszych nieco terenach Zachodniej Europy.
Szczególnie ukochali sobie paszkwile niektórzy znakomici polscy poeci, walcząc tą bronią z głupkowatymi wydawcami i redaktorami pism, a także z mniej bystrymi kolegami, ale zwyczaj ten zanika i nie znajduje sobie zastępstwa w niczym analogicznym, dlatego krytyka literacka twierdzi, że literatura znajduje się na krawędzi, ale trudno powiedzieć co to za krawędź i czy, gdyby odwrócić się na pięcie, z tyłu również nie będzie krawędzi.
