Poradnik:Jak napisać fantastyczną książkę fantasy: Różnice pomiędzy wersjami
(→Fabuła) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Pękasz z zazdrości, kiedy widzisz niesamowite książki o równie niesamowitych fantasy-nazwach typu „Niespodziewany atak Władcy Ciemności” czy też „[[Ork]]owie robią rozróbę VI – Fasola i Kwaśne Mleko”? Czy podczas oglądania ekranizacji ''[[Władca Pierścieni|Władcy Pierścieni]]'' lub ''[[Eragon]]a'' marzysz, aby i twoje dzieło zekranizował jakiś sławny reżyser? Nie masz pojęcia, jak zabrać się do tworzenia własnej, fantastycznej historii? Ten praktyczny poradnik w mig nauczy cię, jak napisać książkę, która powali na kolana czytelników, rozanieli krytyków, zdrowo podreperuje twój budżet, oraz pozwoli ci wyrywać dzień w dzień świeżutkie [[lachon]]y. |
Pękasz z zazdrości, kiedy widzisz niesamowite książki o równie niesamowitych fantasy-nazwach typu „Niespodziewany atak Władcy Ciemności” czy też „[[Ork]]owie robią rozróbę VI – Fasola i Kwaśne Mleko”? Czy podczas oglądania ekranizacji ''[[Władca Pierścieni|Władcy Pierścieni]]'' lub ''[[Eragon]]a'' marzysz, aby i twoje dzieło zekranizował jakiś sławny reżyser? Nie masz pojęcia, jak zabrać się do tworzenia własnej, fantastycznej historii? Ten praktyczny poradnik w mig nauczy cię, jak napisać książkę, która powali na kolana czytelników, rozanieli krytyków, zdrowo podreperuje twój budżet, oraz pozwoli ci wyrywać dzień w dzień świeżutkie [[lachon]]y. |
||
==Uniwersum== |
|||
===Wygląd świata=== |
|||
Każdy pisarz fantasy musi najpierw począć świat, w którym to będą miały miejsce epickie wydarzenia. Na procesie tworzenia uniwersum rozbija się spora większość pisarzy, którzy nagle zdają sobie sprawę, że ich świat właściwie nie ma nic oryginalnego do zaoferowania poza różowymi, gadającymi [[chrabąszcz]]ami wpierniczającymi poziomki podczas pełni czy też innym dziwadłem, które przyśniło im się podczas lekcji matematyki traktującej o wielomianach. Że już nie wspomnieć o jakimś krajobrazie, rzeczce, lasku czy pagórku. |
|||
Dlatego też, zanim zaczniemy wymyślać inne dziwadła, aby różowe chrabąszcze miały towarzystwo, musimy narysować mapę świata, na którą czytelnicy będą co chwila zerkać śledząc losy [[bohater]]a/bohaterów. Jest to bardzo sprytny chwyt, bowiem ułatwia początkującemu pisarzowi [[Narracja|narrację]] utworu. Wystarczy napisać „X minął Strzelistą Górę, przekroczył rzekę i wlazł do lasu”, czytelnik rzuci okiem na mapę i już będzie wiedział, że X w czasie tego jednego zdania przebył odcinek równy długości rajdu Paryż-Dakar. Jak tu jednak, drogi pisarzu, narysować logicznie wyglądającą mapę, kiedy nie uważałeś na [[geografia|geografii]], tylko wymyślałeś towarzystwo dla różowych chrabąszczy? Oto specjalnie dla ciebie w poradniku zamieszczony zostaje ten praktyczny szablon świata fantasy. |
|||
[[Grafika:Mapa Szablon.GIF|450px|center]] |
|||
Oto elementy, które bezsprzecznie powinny się znaleźć w każdym świecie fantasy: |
|||
# Prastary, tajemniczy las, o którym nikt nic nie wie. Niesamowity efekt da uwzględnienie w utworze informacji, że im wejdzie się głębiej, tym drzewa stają się starsze i większe. Wspaniałym pomysłem jest też dodanie niektórym z nich możliwości poruszania się i robienia krzywdy intruzom. Oczywiście główny bohater musi ze zdumieniem odkryć, że jakimś dziwnym trafem ów las roi się od dużo ładniejszych od niego [[Elfy|elfów]]. |
|||
# Pradawne, mistyczne góry. Powinny być stare jak świat, wyższe niż zadłużenie polskich szpitali, oraz pełne wodospadów, potoków, lasów, rozpieprzonych zamków i innych miejsc, które będą super wyglądać w ekranizacji. |
|||
# Góra, najwyższa góra świata. [[Mount Everest]] powinien przy niej wyglądać jak [[Polonez]] obok Kamaza. Główny bohater musi co najmniej dwa razy dziennie zachwycać się jej ogromem i z niejaką konsternacją odkryć, że jest od spodu zryta setkami kopalń, po których tłoczą się [[krasnoludy|krasnoludy]]. |
|||
# Jakieś wielkie [[jezioro]]. Nie musi pełnić żadnej funkcji, ważne, że zajebiście się prezentuje obok najwyższej góry świata. |
|||
# Olbrzymie, bezkresne morze, zza którego obowiązkowo przypłynęli elfowie. Musi być bardzo ciemne i bardzo głębokie. Ilość syren, trytonów, krakenów, węży morskich i innych fantastycznych stworów powinna być większa od ilości zwyczajnego narybku typu [[dorsz]] czy flądra. |
|||
# Wybrzeże fantastycznego świata. Im bardziej fantazyjnie powykręcane tym lepiej. Tworząc linię brzegu można posłużyć się starszą osobą cierpiącą na Parkinsona. Gdzieś tutaj powinna leżeć Sielska Wioska Na Końcu Świata. |
|||
# Ponury, mroczny i bardzo niedobry wschód, zza którego do spokojnego królestwa ludzi napływają orkowie, [[troll]]e, gobliny i inne nieprzyjemne poczwary wysyłane przez niecnego Władcę Ciemności. Zalecana jest duża ilość bagien, smrodu i porozrzucanych po okolicy szkieletów. |
|||
Oczywiście w zależności od gustu można tworzyć wszelakie zawirowania jak np. umieszczenie lasu na południu, zaś gór na północy. Co bardziej odważni mogą się pokusić o umieszczenie morza na wschodzie, ale wtedy niestety również elfy będą zmuszone przypłynąć ze wschodu, co nieco popsuje klimat ich mroku. Generalnie wszelkie odstępstwa od szablonu spotykają się z potępieniem fanów [[blog]]owych opowiadań fantasy, którym nasz świat może się wydać zbyt przerysowany. |
|||
===Nazwy krain=== |
|||
Kolejną sprawą jest nadawanie nazw krainom, oraz umiejscowienie na mapie miast i królestw. Przy tworzeniu nazewnictwa możemy oczywiście wykorzystać własne pomysły, lub też posłużyć się kilkoma rodzajami generatorów fantasy-nazw. |
|||
* '''Generator-ciuciubabka''' – otwieramy [[Microsoft Word|Worda]], zamykamy oczy i naciskamy losowo klawisze na klawiaturze. Powtarzamy manewr kilka razy, aż uzyskamy zadowalający efekt, który można w miarę łatwo przeczytać. Przed umieszczeniem nazwy w książce nie wolno zapomnieć o usunięciu przypadkowych cyfr i znaków interpunkcyjnych. |
|||
* '''Koci generator''' – otwieramy Worda, znajdujemy jakiś wysłużony kufer i wsadzamy do środka klawiaturę. Następnie łapiemy średnio wyrośniętego [[kot]]a, wsadzamy go do kufra, zamykamy wieko, siadamy na nim i zapalamy papierosa. W ten sposób uzyskujemy cały ciąg niesamowitych nazw, które mogą posłużyć nam w naszej epopei. Również tutaj nie wolno zapomnieć o usunięciu cyfr i znaków interpunkcyjnych. |
|||
* '''Generator chemiczny''' – bierzemy notes i idziemy do [[supermarket]]u. Bierzemy z półki losowy produkt spożywczy i przepisujemy jego skład chemiczny. Następnie wybieramy kilka niesamowitych nazw i upiększamy je poprzez usunięcie cyfr, polskich znaków i dodanie na końcu sylab typu „es”, „us”, „as”, albo „burgh”. |
|||
* '''Generator polsko-łaciński''' – otwieramy słownik i przepisujemy parę najlepiej brzmiących po łacinie nazw. Te niekończące się na podane wyżej sylaby, należy w nie wzbogacić. |
|||
Należy ponadto stwierdzić, że dominującymi literami powinny być „k”, „g” „h” lub „r” w przypadku krasnoludów i „es”, „us”, „as” u elfów. U tych pierwszych można poeksperymentować też z pseudonimami [[Norwegia|norweskich]] muzyków [[black metal|blackmetalowych]]. |
|||
Gdy świat jest gotowy, przechodzimy do wydarzeń. |
|||
==Epickie wydarzenia== |
==Epickie wydarzenia== |
||
Wersja z 22:45, 29 sty 2008
Jak napisać fantastyczną książkę fantasy – poradnik
Pękasz z zazdrości, kiedy widzisz niesamowite książki o równie niesamowitych fantasy-nazwach typu „Niespodziewany atak Władcy Ciemności” czy też „Orkowie robią rozróbę VI – Fasola i Kwaśne Mleko”? Czy podczas oglądania ekranizacji Władcy Pierścieni lub Eragona marzysz, aby i twoje dzieło zekranizował jakiś sławny reżyser? Nie masz pojęcia, jak zabrać się do tworzenia własnej, fantastycznej historii? Ten praktyczny poradnik w mig nauczy cię, jak napisać książkę, która powali na kolana czytelników, rozanieli krytyków, zdrowo podreperuje twój budżet, oraz pozwoli ci wyrywać dzień w dzień świeżutkie lachony.
Epickie wydarzenia
Każda historia w świecie fantasy musi mieć tło w postaci dawnych, epickich wydarzeń. Jest to zazwyczaj wielka wojna, która rozpieprzyła całą fantasy-okolicę i przez którą wyginęło co najmniej kilka pradawnych ras, połowa ludzkiej populacji, oraz kilka pokoleń elfów czy krasnoludów. Wielka wojna zwyczajowo trwa kilkaset tysięcy lat i jest zainicjowana przez Władcę Ciemności, który tą ciemność szerzy.
Przez ciemność wszyscy tracą nadzieję i w rezultacie elfy chowają się w prastarym lesie, zaś krasnoludy zakopują pod największą górą świata. Wreszcie musi mieć miejsce ostatnia bitwa Władcy Ciemności, naprzeciw którego stają zostawieni na lodzie ludzie, jednak w chwili największego zwątpienia spomiędzy chmur powinno wyściubić nos słońce, dzięki czemu jakiś wielki heros może odrąbać Władcy Ciemności dowolny szczegół anatomiczny.
Tak nastaje pokój zaś ludzie mogą odbudować swoje królestwo. Po paru tysiącach lat od nudnych, epickich wydarzeń może się wreszcie zacząć najlepsza część książki, czyli przygody głównego bohatera.
Główny bohater
Główny bohater książki to młody, zakompleksiony chłopak, koło 18 lat, którego wygląd jest zupełnie nieważny, a jedynie cechy, wymienione poniżej.
- Bohater jest wybrańcem.
- Musi być człowiekiem, jeśli będzie np. krasnoludem, to nie będzie mogło go zdziwić spotkanie krasnoludów pod największą górą świata, a na tym poważnie ucierpi klimat książki.
- Jest sierotą wychowywaną przez dziadka / babcię / wujka / ciotkę / księdza proboszcza.
- Dorasta w Sielskiej Wiosce Na Końcu Świata, ma jej dość i chce się z niej wyrwać.
- Zawsze ma tak zwany „niezwykły talent do pakowania się w kłopoty”.
- Posiada jakieś tajemnicze znamię, które w tajemniczy sposób wiąże się z równie tajemniczą przepowiednią.
- Ciągle zadaje pytania i stwierdza rzeczy oczywiste tak, aby czytelnik nie poczuł się zagubiony. Na przykład widząc największą górę świata musi powiedzieć: o rany, jaka wielka góra, to pewnie największa góra świata!, po czym zadać pytanie przypadkowo napotkanej osobie: czy to nie jest, aby największa góra świata?, odpowiedź musi brzmieć: tak, to jest największa góra świata. Cały proces ma na celu utwierdzenie czytelnika w przekonaniu, że to naprawdę jest największa góra świata.
- Nie załatwia potrzeb fizjologicznych, czasem się myje.
- Co najmniej raz w miesiącu ma prorocze sny.
- Widzi wszędzie dookoła znaki świadczące o końcu świata, których nie zauważyłaby nawet elficka wieszczka.
- I jeszcze raz – jest wybrańcem, nie zapomnij o tym.
Zakończenie
Lans trve pisarza fantasy nie jest zbyt skomplikowany. Wystarczy, że będziesz ciągle powtarzać, że wychowałeś się na dorobku Tolkiena i to na nim wzorowałeś swe dzieło. To wystarczy, aby nazwano cię jego następcą.
Świat jest twój. I nie grozi mu zagłada. Powodzenia!
