Psycholog

Psycholog – osobnik, najczęściej, płci żeńskiej, spotykany głównie w poradniach wychowawczo-zawodowych, poradniach zdrowia psychicznego i gabinetach prywatnych. Zajmuje się rozmowami z ludźmi, z którymi nikt nie chce rozmawiać. Ciągle zadaje to samo pytanie: Czy chcesz o tym porozmawiać?

Wygląd

• Wysoki człowiek o wyglądzie dość elfim.
• Głupawy uśmiech na twarzy (w trakcie lub zaraz po studiach) bądź twarz zastygła w masce obsesyjnego analizowania wszelkich docierających doń bodźców (spotykane u bardziej doświadczonych osobników stada)
• Chodzi ubrany w długi celtycki płaszcz lub w długą kieckę, co sprawia, że wygląda na lekko nawiedzonego.
• U osobnika płci męskiej konieczna jest broda dodatkowo potęgująca wrażenie oderwania od rzeczywitości.

Poglądy

• Nadmierne zamiłowanie do przedmiotów przypominających zwierzęta i do samych zwierząt.
• Patrzy na świat przez różowe okulary.
• Chodzi często z głową w chmurach, dlatego nie zauważy cię na ulicy.

Zachowanie

• Do upadłego powtarza swoim pacjentom, jacy są wspaniali i wyjątkowi.
• Podczas słuchania innych charakteryzuje się wydawaniem specyficznych odgłosów typu: „hmm”, „aha”, „yhy”,czemu zazwyczaj towarzyszy podniesiona lekko brew.
• Nigdy(!) nie poprawia zsuwających się z nosa okularów.
• Nonkonformista i indywidualista – lubi wybijać się z tłumu.
• Lubi częstować herbatą, a w swojej wielkiej szafie ma setki, a nawet tysiące, jej odmian.
• Wciąż pali kadzidełka, nazywając to aromaterapią.
• Słysząc „cześć” od znajomego, zaczyna zastanawiać się, co też on chciał przez to powiedzieć.
• Bardzo opanowany i zdystansowany do siebie, nie widzi własnych wad, ale za to z chęcią opowie ci o Twoich.
• Potrafi sprawić, że będziesz dumny z tego, że moczysz się mając dwadzieścia parę lat.
• Zdaje się świdrować swoimi oczami duszę pacjenta, co zazwyczaj wprawia go w zakłopotanie.

Występowanie

• Najczęściej spotykany samotnie lub w towarzystwie innych osobników tego samego rodzaju porozumiewających się bardzo skomplikowanym językiem na zwyczajne tematy
• Spotykany też we własnym gabinecie, którego nieodłącznym elementem jest kozetka.

Podział

• Psycholog kliniczny – trudno powiedzieć, czy to terapeuta czy sam pacjent.
• Psycholog zdrowia – zajmuje się ludźmi względnie normalnymi.
• Psycholog na uczelni – wykłada i robi eksperymenty na studentach. Starannie unika odpowiadania na pytania dotyczące jego profesji. Jeśli już zdarzy mu się takowej odpowiedzi udzielać robi to w taki sposób by nikt nie wiedział o co właściwie chodzi.
• Psycholog szkolny – lubi jak się dużo gada; poucza; każe zastanawiać się nad sobą, usprawiedliwia nieobecności na lekcjach spowodowane przeciągającą się wizytą w gabinecie. Osobnik szczególnie popularny podczas zajęć wf, z których często wystawia zwolnienia.
• Psycholog nerwowy – psycholog, który od nadmiernej pracy nabawił się nerwicy i sam chodzi na psychoterapię do znajomego po fachu.
• Psycholog metalowy – ubiera się na czarno i słucha death metalu.

Znane anegdoty

• Spotyka się dwóch psychologów w autobusie.
  

– U Ciebie widzę że wszystko w porządku, a u mnie? – zagadał pierwszy.

• Ilu psychologów potrzeba, by zmienić żarówkę?
  

Tylko jednego, ale to będzie długo trwało drogo kosztowało i żarówka musi chcieć się zmienić.

• Spotyka się dwóch kumpli. Jeden pyta drugiego:
  

– Jak tam u ciebie stary?
– Nie najlepiej, wstydzę się tego, ale moczę się w nocy. – odpowiada drugi.
– To idż do psychologa! – poradził mu kumpel. Ci sami znajomi spotykają się po miesiącu.
– Jak tam stary? Już się nie moczysz? – pyta kumpel.
– Nadal się moczę, ale teraz jestem z tego dumny!