Paradoks

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

To paradoks, ten paradoks, najwymyślniejszy paradoks. Ahahahahahahaha ten pa-ra-doks

Piraci z Penzance o paradoksie

Paradokszdanie, którego założenia są możliwe do spełnienia, a wnioski z nich wyciągnięte są wzajemnie sprzeczne.

Występowanie[edytuj • edytuj kod]

Używany dawniej przez filozofów, a obecnie przez polityków, użytkowników serwisu Demotywatory.pl, nauczycieli i felietonistów „Najwyższego Czasu!” oraz „Gazety Wyborczej”, którzy dziwią się sobie nawzajem, że ten drugi periodyk jeszcze wychodzi. Paradoks jest więc używany tam, gdzie trzeba zagiąć czymś motłoch i zawsze móc mu udowodnić, że się myli.

Tworzenie paradoksu[edytuj • edytuj kod]

Wychodząc z założenia, posługując się sposobem rozumowania A, będącego poprawnym i dochodzimy do wniosku A. Czyniąc to samo rozumowaniem B dochodzimy do wniosku B. Jednak ze zdziwieniem stwierdzamy, że wniosek A jest prawdziwy tylko wtedy, gdy nieprawdziwy jest wniosek B i na odwrót.

Siedzimy nad problemem dłużej i tym razem nie zażywamy środków odurzających. Sprawdzamy poprawność rozumowania A i rozumowania B i po naniesieniu drobnych poprawek nadal dochodzimy do wniosków A i B. Sprawdzamy z nadzieją w sercu, czy same założenia nie są sprzeczne i okazuje się, że nie.

Nie śpiąc kolejną noc i zażywając tabletki przeciwstresowe staramy się nie mieszać wniosków z założeniami. Zauważamy w końcu błąd w rozumowaniu i wtedy się budzimy, a wnioski A i B dalej są sprzeczne. Karetka wezwana przez sąsiada nie przeszkadza, gdyż udaje nam się już przeprowadzać całkowicie synchronicznie obydwa rozumowania i nie mamy czasu na głupoty w stylu szpitala psychiatrycznego.

Zauważamy, że wniosek A zaczyna przypominać muchę, a wniosek B biedronkę. Stwierdzamy, że przestają nas obchodzić owady i wtedy dopiero pozwalają nam odstawić proszki. Po miesiącu nas wypuszczają. Wtedy zauważamy, że to co wzięliśmy za odnóża, naprawdę jest sensem istnienia, a podwójna para skrzydełek jest odpowiedzią na pytanie o początek wszechrzeczy. Zostajemy filozofami i publikujemy swoje dzieło.

Przykłady paradoksów[edytuj • edytuj kod]

  • Paradoks paradoksu – jeżeli coś nie jest paradoksem, to właśnie dlatego nim jest.
  • Paradoks picia – im więcej pijesz wódki, tym ci się bardziej ręce trzęsą. Im ci się bardziej ręce trzęsą, tym więcej wódki ze szklanki wylewa. Im więcej pijesz, tym mniej pijesz?
  • Paradoks omnipotencji – czy Bóg może podgrzewać w mikrofalówce pizzę tak długo, by była tak gorąca, że nawet on sam nie mógłby jej zjeść?
  • Paradoks okularów – nie możesz dostrzec rano swoich okularów, ponieważ bez nich nie jesteś w stanie dostrzec niczego.
  • Paradoks kubła na śmieci – gdzie wyrzucisz swój zniszczony kubeł na śmieci?
  • Paradoks wiki-wandala – jeżeli pewien użytkownik wiki napisze na swojej stronie użytkownika, że wszystkie jego edycje są wandalizmami, to czy ta, zawierająca cenną dla administratorów informację edycja jest wandalizmem?
  • Paradoks hejtera – jeżeli ktoś rozgłasza oszczercze opinie na temat danego artysty, niebagatelnie pomaga mu zdobywać popularność.
  • Paradoks emo – emo mówi, że nikt go nie rozumie. Skoro nie czyni on w tym przypadku wyjątku dla swojej osoby, to skąd wie, że nikt go nie rozumie, skoro nie rozumie on sam siebie?
  • Paradoks czarnego Murzyna – widząc czarnego Murzyna upewniamy się w wierze w twierdzenie, że wszyscy Murzyni są czarni. Dlaczego więc widząc żółtego Chińczyka nie upewniamy się, że wszytko, co jest czarne, jest też Murzynem?
  • Paradoks wody i wódki – dlaczego woda, która jest niezbędna do życia jest tania, podczas gdy wódka jest bardzo droga, choć można się bez niej obejść?
  • Paradoks fikcji – jeśli twoja egzystencja jest umieszczona w fikcyjnym świecie, to znaczy że ciebie tak na prawdę nie ma, gdyż wszystko co istnieje w fikcji jest nieprawdziwe?
  • Paradoks chłopca – chłopiec wchodzi do pokoju i mówi: „Wszyscy chłopcy kłamią”. Jeżeli tak jest, to to oznacza, że on (jako chłopiec) też kłamie. To z kolei znaczy, że jeśli on kłamie, to jest to równoznaczne z tym, że „wszyscy chłopcy mówią prawdę”. Wnioskujemy, że on też mówi prawdę, mówiąc, że „chłopcy kłamią”. Jeżeli tak jest, to to oznacza, że on (jako chłopiec) też kłamie. Można tak do nieskończoności.
  • Paradoks muzeum – czy muzeum może być tak stare, by trafiło do muzeum?
  • Paradoks sraczki – rzadko a często.
  • Paradoks Adama Małysza – mały a wielki.
  • Paradoks kobiety – mała dziewczynka chce być starsza, kobieta chce być młodsza.
  • Paradoks zdań:
    • Poniższe zdanie jest fałszywe.
    • Powyższe zdanie jest prawdziwe.
    • To nie jest zdanie przeczące.
  • Paradoks kłamstwa – jeśli powiesz, że właśnie kłamiesz lub zawsze kłamiesz, powiesz prawdę.
  • Paradoks dziadka – jeśli cofniesz się w czasie i zabijesz tam swojego dziadka, to twój ojciec się nie urodzi, a więc ty sam też się nie urodzisz. Jeśli nie będziesz żył, to nikt nie zabije twojego dziadka, więc twój ojciec się urodzi i ty też się urodzisz. Wtedy cofniesz się w czasie…
  • Paradoks bytu – jeśli coś jest, to jest; jeśli nic nie ma, to gówno jest, więc jednak coś jest.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]