Twierdzenie o nieskończonej liczbie małp

Twierdzenie o nieskończonej liczbie małp

Hej!

Twierdzenie o nieskończonej liczbie małp z pozoru mówi o tym, że stado małp klepiących losowo w klawiaturę po czasie wyprodukuje każdy możliwy tekst – od artykułu Kot z Nonsensopedii, przez rozwiązania wszystkich problemów matematycznych jakie kiedykolwiek istniały, aż po Baśń o trzech braciach i królewnie Pizdolonie Aleksandra Fredry. Niestety prawie wszystkie środki przekazu (w tym kłamliwa Wikipedia) rozpowszechniają fałszywą i oszczerczą wersję twierdzenia, nie przejmując się zupełnie prawdą, poprawnością historyczną i materiałem źródłowym.

Nie bój nic Czytelniku, Nonsensopedia przeprowadziła dogłębne śledztwo w tej sprawie. Dotarliśmy do oryginalnych źródeł, rozmawialiśmy z naocznymi świadkami i rodzinami ofiar, zebraliśmy całe teczki dowodów, poszlak, tropów i skórek po bananach.

Historia

Jeden z szympansów, które w ramach eksperymentu zostały nauczone czytać i pisać

Geneza

Niewiele osób wie, że tak naprawdę całe twierdzenie o nieskończonej liczbie małp jest żałosną próbą ośmieszenia bardzo poważnych prac badawczych prowadzonych przez wielu naukowców z całego świata nad teorią szympansiej wyższości, zwanej również superpanizmem. Ze względu na ogromny wysiłek, jaki włożyli krytycy w zniesławianie i palenie prac superpanistów, ciężko dotrzeć do pierwotnych korzeni tej teorii, wiadomo jedynie, że powstała pod koniec XIX wieku. Superpaniści postulowali, że człekokształtne z rodzaju Homo z tokiem ewolucji ulegały stopniowej degeneracji, której kulminacją jest Homo sapiens. Teorii tej towarzyszy cała alternatywna systematyka gatunkowa, według której człowiek rozumny nosi nazwę Monstroteratum Furiosum (Ohydek Szalej), a stworzeniami prawdziwie inteligentnymi i godnymi władania światem są szympansy.

Według tej teorii naturalne zdolności szympansów nigdy nie pozwoliły im wykształcić cywilizacji, tak jak ludziom, bo Homo sapiens będąc stworzeniem ohydnie przebiegłym i okrutnym od tysiącleci skutecznie niszczy wszelką szympansią kulturę, zamyka przedstawicieli tego czcigodnego gatunku w klatkach i morduje ich bezlitośnie. Superpaniści przeprowadzili szereg eksperymentów, które miały dowieść ich tezy. Pierwsze doświadczenia skutecznie udowodniły, że szympansy są w stanie bezproblemowo nauczyć się czytać i pisać w stopniu równym lub nawet przewyższającym umiejętności ludzkie.

Na podstawie tych badań jeden z czołowych superpanistów wysunął tezę, że szympans jest w stanie napisać dowolne dzieło literackie, wykazując szacunek dla umiejętności pisarskich swoich podopiecznych, którzy w toku badań stworzyli wiele znanych dzieł pozytywistycznych, które obecnie przypisuje się losowym pisarzynom i gryzipiórkom pokroju warszawskiego zamiatacza ulic i pospolitego włóczęgi, Bolesława Prusa.

Oberst Hamiss Affemann nawiązuje pierwszy kontakt z Niemcami i spożywa z nimi posiłek, między 1906 a 1918

Eksperymenty w III Rzeszy

Do badań przyłączyli się również naukowcy z III Rzeszy, którzy w czasie II wojny światowej pod nadzorem Erwina Rommela zastąpili jednego z oberstów (pułkowników) szympansem imieniem Hamiss Affemann. Ów szympans mający do czynienia z Niemcami już od poprzedniej wojny dowodził pułkiem znanym pod nazwą Afrika Korps, który odznaczał się wysoką skutecznością w walce (szczególnie bezpośredniej). Skutkiem ubocznym była ścisła dieta wprowadzona przez pułkownika Hamissa – pułk żywił się tylko i wyłącznie bananami, a wpływ tej diety na morale żołnierzy i ich skuteczność w walce pozostaje kwestią sporną. Chodzą pogłosy, że Adam Małysz tworząc swoją słynną dietę bananową wzorował się właśnie na pułkowniku Affemannie. Wszelkie dokumenty i wyniki badań z tego eksperymentu zostały przechwycone przez Rosjan. Pijani radzieccy naukowcy pomylili jakimś cudem szympansa z niedźwiedziem i chcieli zatrudnić te wściekłe kupy sadła w Armii Czerwonej, ale szybko zaprzestali badań, gdy okazało się, że przeciętny Rosjanin z głębokiego Sybiru jest w stanie powalić takiego niedźwiedzia na glebę jedną ręką, nawet nie męcząc się przy tym, a same niedźwiedzie nie wykazują nawet krztyny rozumu i ogłady.

Doświadczenia amerykańskie

Niezawodni amerykańscy naukowcy również mieli znaczący wpływ na badania nad superpanizmem. W latach 50. wielką sławę zyskały dwa szympansy nauczone przez badaczy wiele więcej, niż tylko czytać i pisać. Pierwszym z nich był J. Fred Muggs, dziennikarz radiowy i aktor, który zadebiutował w 1953 roku w NBC, gdzie przez cztery lata prowadził własny program Today Show. Zagrał również w kilku serialach telewizyjnych, jeździł też po świecie i prowadził wykłady. Obecnie żyje spokojnie na Florydzie i okazjonalnie wydaje książki swojego autorstwa pod różnymi ludzkimi pseudonimami.

Ham przygotowuje się do lotu w kosmos

Jeszcze bardziej znany jest legendarny oblatywacz eksperymentalnych rakiet NASA, znany szerszej publice jedynie pod kryptonimem Ham. Ten wybitnie uzdolniony szympans opanował do perfekcji nie tylko czytanie i pisanie, ale również był świetnym pilotem myśliwców i został wybrany przez amerykańską agencję kosmiczną na pierwszego przedstawiciela inteligentnej rasy, który zostanie wysłany na orbitę w ramach programu Mercury. Przez długi czas wydawało się, że zamiast Hama pierwszy poleci jednak astronauta Alan Shepard, ale w czasie gdy Alan był zajęty targowaniem się o wynagrodzenie z NASA, Ham zadowalał się zaledwie kilkoma bananami dziennie i jabłkiem na deser. To nie tylko przykład odwagi i bohaterstwa, ale też bezinteresownej chęci pomagania w eksploracji kosmosu. Ham dowodzi, że szympansy są gatunkiem o niezwykle szlachetnym sercu, podczas gdy Homo sapiens myślą tylko o pieniądzach.

Ośmieszenie

Nie każdemu była w smak idea superpanizmu. Każdej publikacji towarzyszyła wściekła i niczym nieuzasadniona krytyka oraz szyderstwa ze wszech stron, podżegane najprawdopodobniej przez Onych i wszelkiej maści tajniackie organizacje. Szczególnie dużo krzykaczy przedrzeźniało jedną z najważniejszych tez superpanistów, czyli szympans jest w stanie napisać dowolne dzieło literackie, interpretując ją zupełnie na opak. Wściekła tłuszcza niezadowolona z myśli, że może istnieć ktoś inteligentniejszy od nich, a tym kimś jest małpa w kubraku, wykrzykiwała, że i owszem szympansy napiszą Hamleta, ale musiałoby być ich miliony, żeby z losowego tłuczenia w klawiaturę wyszło coś sensownego.

Same szympansy będąc z natury rasą wielokrotnie inteligentniejszą od ludzi nie komentowały tych oszczerstw, zadowalając się cichą pracą za kulisami i publikowaniem swoich dzieł pod nazwiskami ludzi. Przedstawicielom tego szlachetnego gatunku w zupełności wystarcza satysfakcja z dobrze wykonanej pracy, kilka bananów dziennie i drąg, na którym można pofikać. Żadnych pieniędzy, sławy ani zbędnego hałasu.

---

Pozdrawiam wszystkich fanów!

Pozdrawiam was, drodzy Czytelnicy i życzę wam większej tolerancji dla innych ras i gatunków. Są rzeczy, których moglibyście się nauczyć od mniej zaawansowanych w waszym zadufanym mniemaniu stworzeń.

Ten artykuł został napisany przez jednego z administratorów Nonsensopedii, który jest dumnym szympansem i nie wstydzi się tego przyznać przed światem.

FNORD!  Ten artykuł jest zbyt bliski PRAWDY! Zapomnij o tym co tu przeczytałeś lub przygotuj się na pranie mózgu bądź eliminację.

Zobacz też

• metody dowodzenia twierdzeń
• twierdzenie matematyczne
• twierdzenie Mefja
• twierdzenie o równouprawnieniu