Sens

Sens - słowo zaczerpnięte z języka polskiego, obecnie w angielskim w liczbie mnogiej (sen - sens). Pierwotnie pojęcie sens oznaczało bloki podświadomych zespołów wrażeniowych i znaczeniowych doznawanych w czasie spoczynku (snu). W trakcie dalszego rozwoju człowieczeństwa sens zaczął konkretyzować się jako koszmary, majaki, zwidy.

Sens stał się przedmiotem badań medycznych, jako główna przyczyna tzw. moczenia nocnego, a w trakcie postępu badań udowodniono, że intensywne doznawanie sensu prowadzi do kształtowania świadomości w formy schizoidalne, paranoidalne i depresyjne.

Sens został wprowadzony do funkcjonowania w organiźmie społecznym równolegle przez dyktaturę i profesurę jako narzędzie terroru w procesie likwidacji źródeł myślenia kreatywnego.

Dyktatura (czyli klasa polityczna jako taka) słusznie przypisała atrybuty sensu wszystkim formom sprawowania władzy - od plemiennej rady starszych, poprzez systemy autorytarne po formy demokratyczne władza to narzucanie koszmarów, majaków i zwidów.

Profesura analogicznie przypisała atrybut sensu procesom tzw. dydaktycznym i poznawczym, zaś w tzw. literaturze naukowej kategoria sensu jako majaku i zwidu jest decydująca.

Niektóre zwroty i znaczenia potoczne z objaśnieniami:

• sens stricto = delirium tremens;
• mówić bez sensu = mówić radośnie co się chce;
• mówić sensownie = mówić to, czego inni wymagają, na ogół pod groźbą;
• postępować bez sensu/sensownie - analogicznie do mówienia;
• sens istnienia = koszmary, majaki i zwidy narzucone przez dyktaturę i profesurę.
• sens życia = coś bezsensu;
• coś bezsensu = patrz mowić bez sensu.