Wpierdol

Wpierdol - jedna z form okazania fizycznej (lub po prostu liczebnej) przewagi nad przeciwnikiem, stosowana w przypadku gdy:

• zawodzi logiczna argumentacja słowna (w przypadku niektórych podmiotów organizujących wpierdol etap słowno-logicznej argumentacji jest w ogóle pomijany);
• podmiot otrzymujący wpierdol sprowokuje jego otrzymanie, np. spojrzy na niewłaściwą osobę, odmówi grzecznej prośbie oddania telefonu komórkowego lub portfela, nieopatrznie pojawi się w nieodpowiednim miejscu (o dowolnej porze). Organizatorzy wpierdolu mówią wtedy, że 'zasłużył'.

Organizacja i podmioty uczestniczące we wpierdolu

Organizatorów wpierdolu zawsze jest co najmniej dwóch, a często grupa ta jest większa. Organizatorami mogą być:

• kibole;
• dresiarze;
• kibole będący jednocześnie dresiarzami;
• inne.

Ofiarami wpierdolu najczęściej są:

• osoby o innym kolorze skóry;
• osoby o innym wyznaniu;
• osoby o innej narodowości;
• osoby o innych przekonaniach politycznych (rzadko, ze względu na to, że sami organizatorzy wpierdolu rzadko mają jakiekolwiek polityczne przekonania);
• osoby o innym kolorze szalika;
• osoby, u których można zauważyć telefon komórkowy;
• niewinne osoby;
• inne osoby.

Etymologia słowa i synonimy

Pochodzenie słowa jest badaczom nieznane.

'Dawać wpierdol' znaczy to samo co 'spuszczać łomot', 'sprawiać bęcki', 'dawać wciry', bądź bardziej potocznie 'bić', 'lać' lub 'prać' (por. reklama proszku Omo lub innego pt. 'Ociec, prać?').

Analogicznie, 'dostać wpierdol' (często stosuje się skróconą formę 'dostać') to 'otrzymać bęcki' lub kolokwialnie 'oberwać'.

Cele wpierdolu:

• wpierdol sam w sobie;
• kradzież (w języku wtajemniczonych" 'krojenie', 'szycie', generalnie określenia związane z krawiectwem);
• rozładowanie pozytywnych emocji (np. po wygranym meczu);
• rozładowanie negatywnych emocji (np. po przegranym meczu);
• wpierdol sam w sobie;
• i wpierdol sam w sobie.

Sposoby reagowania

Podmiot otrzymujący wpierdol ma do wyboru kilka sposobów zareagowania nań, przejętych ze świata zwierząt. Są to:

• ucieczka (jeśli możliwa);
• błaganie o litość (możliwe dość rzadko, metoda o stosunkowo najmniejszej skuteczności);
• udawanie nieżywego (metoda pozwalająca na zachowanie życia, ale prawie zawsze skutkująca utratą telefonu, portfela, karty członkowskiej z biblioteki, 3 złotych trzymanych w oddzielnej kieszeni w celu zakupu biletu, kurtki, czapki, butów, spodni, czasem majtek).

Zobacz też: Nowa Huta, tolerancja, sterydy.