Andy LaPlegua

Pierwszy ostatni projekt Andy'ego, w którym grał to, co naprawdę gra w jego duszy. Później chodziło już o coś zupełnie innego

Andy zapierdalający na żywo w Combichriście. Jego spojrzenie przykuwa najpewniej zacna młoda dziewica dziewczyna, którą za moment obleje litrem sztucznej krwi

Z powodu wątpliwości co do słuszności obranego kierunku, młody i utalentowany muzyk odreagował na boku, gdzie do starych rytmów dorzucił nowe teksty… i odwrotnie

Andy LaPlegua (właśc. Ole Anders Olsen) – wbrew pozorom norweski, a nie amerykański muzyk, który dzięki swej wszechstronności tworzy muzykę z wielu gatunków, niegdyś future popu, później TBM-u, a w końcu też i club, ale to już jakiś niewypał wyszedł i nie mówi się o tym zbyt głośno. Po drodze pokusił się też o walnięcie projektu (ponoć) EBM-owego, którego gatunku nie sposób jednak określić choćby się zesrać próbując. Koniec końców, na chwilę obecną Andy posiada jeden aktywny projekt oraz trzy martwe, za których wydawnictwa całe zastępy fanów najchętniej przerobiłby się na kaszę mannę, a już na pewno na przecier pomidorowy.

Historia

Przez wiele długich lat, dobry i spokojny Norweg śpiewał sobie future pop o zabarwieniu prywatno-emocjonalnym wielokrotnie podkreślając jak straszne i okrutne są mechanizmy współczesnego świata oraz jak brutalni potrafią być źli ludzie. Całość brzmiała raczej jak rozpaczliwy lament nad ciężką sytuacją, co z początku zdobyło dość spore uznanie, jednak po trzecim albumie na twórczość Icon of Coil nie było już więcej popytu i w związku z tym Andy założył (jeszcze wtedy) side project o bardzo harsh nazwie, mianowicie Combichrist. Nigdy więcej nie było już słychać podobnych lamentów, a w zamian Andy złapał za broń palną, wsiadł do czołgu i zaczął nagrywać prymitywną techniawkę dla cybergotyckich przebierańców. Chojracze teksty dopełniły swego, a cały świat zakochał się w muzyce młodego Norwega do tego stopnia, że zgwałciliby go przy pierwszej lepszej okazji.

Dyskografia

jeszcze jako Icon of Coil

• Łagodność to zuo (2000)
• Maszyny też mają duszę (2002)
• To my jesteśmy maszynami! (2004)

pod banderą Combichrist

• Pistolety są spoko! (2003)
• Jesteś nielubiany (2005)
• Wszyscy jesteście zjebani (2007)
• Wszyscy jesteśmy demonami, na odmianę (2009)
• Tworzymy potwory! (2010)

na odreagowanie w Panzer AG

• Oto moja piaskownica! (2004)
• Coś ci się pali… (2006)

dla jaj jako Scandy

• Walenie kapucyna na 13 sposobów (2006)