Tekst źródłowy strony Avenged Sevenfold

== Historia ==
Zespół został utworzony przez wokalistę Matta Sandersa, który ze względu na swoje mroczne uczynki (próba spalenia [[szkoła|szkoły]], odprawianie [[czarna msza|czarnej mszy]] w czasie gdy [[nauczyciel]] wyszedł z klasy) został później nazwany M. Shadows<ref>Co miało obrazować jaki jest zajebiście ''mhhroczny''</ref>. Oprócz tego w skład wchodzi prowadzista Synyster Gates, The Reverend „Refff” Tholomew Plague, który prowadził perkusję, Zacky Vengeance który sprawia tę niezwykle rytmiczną rytmikę, oraz od [[2002]] Johnny Christ, basujący gdzieś w tle.

W 2001 nagrali ''Sounding the Seventh Trumpet'', na którym wokalista niczym [[Corey Taylor]] prawie wyrzygał swoje płuca. Następny album ''Waking The Fallen'' nie miałby więcej sukcesów, gdyby nie to, że wokalista zepsuł sobie resztkę strun głosowych (prześpiewał się biedak). Największy sukces odniósł krążek ''City of Evil'' opowiadający o życiu, które jak wiadomo jest do dupy. Później na popularności miasta zła wypuścili jeszcze ''Avenged Sevenfold'' w [[2007]], ale ten nie przyniósł już tyle tantiemów, co CoE. W [[2009]] zmarł pałker The Rev. Ustalono, że zginął śmiercią naturalną<ref>Zatrucie dopalaczami</ref>. Ludzie wierzący mogą teraz modlić się do swojego idola, który zapewne gra teraz z Kurtem Cobainem, Frankiem Sinatrą i Jimmym Hendrixem.

W [[2010]] zespół wydał kolejną płytę chodnikową nazwaną Nightmare. Pomimo braku perkusisty, na całym albumie słychać partie perkusji. Przepełniona jest goryczą po stracie perkusisty oraz zajebistymi solówkami Synystera Gatesa na akordeonie (przecież nie na gitarze). Oprócz tradycyjnych szybkich utworów, których solówek nie sposób by było zagrać nawet w [[Guitar Hero|Guitar Zero]], na Nightmare znaleźć można [[Death metal|Death metalowych morderców]] pokroju ''Victim'' oraz ''So Far Away''. W tym pierwszym nie brak oczywiście <del>nie</del>epickich solówek. Progresywność utworów została doceniona, dzięki czemu w telewizjach muzycznych ograniczono ilość teledysków pseudo artystów pokroju [[Justin Bieber|Justina Bimbera]] czy [[Miley Cyrus]].

Wraz z początkiem [[2013]] zespół postanowił przejść kolejną ewolucję. Uznali, że czas przejść do historii jako legendy w muzyce metalowej. Planowali dosięgnąć szczytu i wzbić się w przestworza. Chcieli stać się drugą [[Metallica|Alkoholicą]] i [[Pantera|Kociaczkiem]]. Z tego powodu nagrali cover album ''Hail to the King''. Jak inaczej zostać legendą niż podrabiając legendę? Chłopaki myśleli chyba, że świat i ich fani są na tyle głupi, że nie połapią się jak skopiują jeden riff… drugi… dziesiąty… Cóż. Tym razem ich przebiegłość i spryt zawiodły i [[Lars Ulrich|Sam wiesz kto]] kiedyś ich za to pozwie. Jednak album ma też swoje dobre strony. Gdy będą w trasie razem z [[Metallica|Czterema Jeźdźcami Apokalipsy]] fani będą mogli dwa razy posłuchać sobie Sad But True. Nie brak również na nim zajebistych solówek Synystera, chociażby w ''Coming Home'', która trwa prawie dwie minuty (i jest w stylu [[Iron Maiden| Żelaznych]]), bo Gates się zagalopował i zapomniał, że wokalista musi dokończyć piosenkę.