Joe Cocker
Jesteś taka piękna,
Jesteś taka piękna,
Jesteś taka piękna.
- Szczyt poezji
Joe Cocker (pol. Józef Kutasiński, Jan Kutasiarz, ur. 20 maja 1944 w Sheffield, zm. 22 grudnia 2014 w Crawford) – angielski przestępca (konkretnie grabieżca) oraz śpiewak estradowy. Do honorowo okradzionych należą takie znakomitości jak INXS, The Beatles, Ray Charles czy Bob Marley. Był największym i najbardziej szanowanym złodziejem w całej społeczności muzycznej.
Życiorys[edytuj • edytuj kod]
Gdzieś w drugiej połowie lat 60. założył wraz ze swoim kolegą „Tłuszczowy Gang™“[1], i zgodnie z nazwą od założenia do rozwiązania grupy stopniowo zyskiwał kilogramy. W 1969 dokonał pierwszej większej kradzieży sprzedając autorski utwór grupy o równie poważnej nazwie „Żuczki“ pt. „With a Little Help from My Friends” jako swój, podczas gdy jedyne co zrobił, to zmienił w studiu autotunem wokale z jako-takich do całkowicie niesłuchalnych przez zdrowego na umyśle człowieka. Organizator Woodstocka nie wiedział jednak o oryginalnej wersji i zachwycony wersją Janka zaprosił go do wystąpienia w wydarzeniu. Sam Joe nigdy nie dowiedział się jednak o swoim udziale na tymże festiwalu, gdyż na koncert przywieziono go w stanie głębokiego upojenia alkoholowego i narkotykowego. Aczkolwiek był to początek jego wielkiej kariery przestępczej muzycznej.
Mistrzostwo ironii, bezczelności oraz hipokryzji osiągnął w 1984 roku wydając płytę „Civilized Man”. Próbował pobić ten oto rekord w 2002 roku wydając płytę „Respect Yourself”, jednak zdania na ten temat są podzielone.
Do roku 2010 zanotowano jeden autorski przebój Cockera – „You Are So Beautiful”.
W 2014 po błędzie jakim był występ w Krakowie, a co za tym idzie oddychanie krakowskim powietrzem, zachorował na raka płuc, w wyniku czego zmarł. Do końca życia podtrzymywał, że to, że przez około 30 lat palił 40 papierosów dziennie nie miało nic wspólnego z jego chorobą.
Dyskografia[edytuj • edytuj kod]
- With a Little Help from My Friends (1969)
- Joe Cocker! (1969)
- Something to Say (1972)
- I Can Stand a Little Rain (1974)
- Jamaica Say You Will (1975)
- Stingray (1976)
- Luxury You Can Afford (1978)
- Sheffield Steel (1982)
- Civilized Man (1984)
- Cocker (1986)
- Unchain My Heart (1987)
- One Night of Sin (1989)
- Night Calls (EUR: 1991, USA: 1992)
- Have a Little Faith (1994)
- Organic (1996)
- Across from Midnight (1997)
- No Ordinary World (EUR: 1999, USA: 2000)
- Respect Yourself (2002)
- Heart & Soul (2004)
- Hymn for My Soul (2007)
- Hard Knocks (2010)
- Fire It Up (2012)
Dyskografia oryginalna[edytuj • edytuj kod]
Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]
- Swój wizerunek też musiał skopiować – najpierw wyglądał jak Morrison, a potem kolejno wziął na tapetę Stana Borysa, Demisa Roussosa, Jacka Blacka i Ryśka z „Klanu”.
- Kiedyś wystąpił w „Tańcu z gwiazdami“, choć ledwo nadawał się na żarówkę.
- Był w połowie Robin Hoodem – zabierał bogatym, lecz nie dawał biednym.
Przypisy
- ↑ Naprawdę – „Grease Band“ w wolnym tłumaczeniu znaczy „Banda Tłuszczu“ lub „Banda Smaru“