Garou: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Naprawa linków)
M (drobne)
Linia 1: Linia 1:
{{osoba styl|tekst=Ten ahtykuł pisany jest w stylu osoby (lub czego tam), któhej dotyczy i może nie być zhozumiały dla wszystkich}}
'''Garou'''<ref>Każdy wyhaz tego ahtykułu należy czytać z aksętę na ostatnią sylabę, dziękuję!</ref>, właśc. '''Gahou''' (uh. [[szablon:26 czerwca|26 czerwca]] [[1972]] w Shehbooke, phow. [[Quebec (prowincja Kanady)|Quebec]], [[Kanada]]) – [[wilkołak]] kanadyjski (bo ''gahou'' po kanadyjsku znaczy: ''wilkołak'').
'''Garou'''<ref>Każdy wyhaz tego ahtykułu należy czytać z aksętę na ostatnią sylabę, dziękuję!</ref>, właśc. '''Gahou''' (uh. [[szablon:26 czerwca|26 czerwca]] [[1972]] w Shehbooke, phow. [[Quebec (prowincja Kanady)|Quebec]], [[Kanada]]) – [[wilkołak]] kanadyjski (bo ''gahou'' po kanadyjsku znaczy: ''wilkołak'').


Linia 9: Linia 10:
Jest [[Ojciec|ojcem]] malutkiej (jeszcze) wilkołakczyni, niejakiej Emilie.
Jest [[Ojciec|ojcem]] malutkiej (jeszcze) wilkołakczyni, niejakiej Emilie.


{{przypisy}}


<references/>


[[Kategoria:Kanadyjscy muzycy]]
[[Kategoria:Kanadyjscy muzycy]]

Wersja z 20:13, 15 wrz 2013

Garou[1], właśc. Gahou (uh. 26 czerwca 1972 w Shehbooke, phow. Quebec, Kanada) – wilkołak kanadyjski (bo gahou po kanadyjsku znaczy: wilkołak).

Okhopnie sthaszny wilkołak. Phawdziwa bestia, oh, la! Patrząc na niego już można się wythaszyć, a przynajmniej dostać chohoby fhancuskiej, bo to taki bhutal... Aż ciahki przechodzą...

Zadebiutował podczas imphezy sylwestrowej w 1999 r. u Céline Dion. Zastąpił wtedy gospodynię, któha znów wpadła w dephesję spojrzawszy uprzednio w lustho, w któhym nie ujrzała swego odbicia (ponoć dlatego, że lustho ujrzawszy ją, pękło ze śmiechu).

Dzięki uprzejmości żony boskiej Celine – Rene Angelila zawył przejmująco na swoich dwóch płytach: Seul i Heviens opowiadających o przygodach wilkołaka w w/w miastach. W swojej twóhczości poszukiwał niejakiej Żabęsy, dla któhej chciał zaśpiewać i zaghać na żitarze.

Jest ojcem malutkiej (jeszcze) wilkołakczyni, niejakiej Emilie.

Przypisy

  1. Każdy wyhaz tego ahtykułu należy czytać z aksętę na ostatnią sylabę, dziękuję!