Szablon:Pojedynki: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (tak) Znacznik: edytor źródłowy |
(poprawki (olaboga...)) Znacznik: edytor źródłowy |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|Art1czytaj=Bitwa stalingradzka |
|Art1czytaj=Bitwa stalingradzka |
||
|Art2czytaj=Bitwa pod Mohaczem |
|Art2czytaj=Bitwa pod Mohaczem |
||
|Art1=[[Plik:Stakingrad1.jpg|left|200px]] |
|||
|Art1= |
|||
'''[[Bitwa stalingradzka]]''' – paromiesięczne przyjacielskie spotkanie wojsk dwóch najbardziej pokojowych państw w czasie Drugiej Wojny, zakończone wpierdolem, spuszczonym Niemcom, zniszczeniem miasta, zjedzeniem wszystkich zapasów [[czekolada|czekoladowych]] batoników, niemiłosiernym zabrudzeniem trupami Wołgi, znacznym namnożeniem [[T-34]], zwycięstwem Związku Radzieckiego i kompromitacją Führera. |
|||
| ⚫ | |||
== Geneza i przygotowania do bitwy == |
|||
| ⚫ | Po ewakuacji moherowych beretów, dzieci i osób niezdolnych do walki i kontrolowania zwieraczy, Czujkow był gotowy do obrony miasta. Hitler nie kazał mu długo czekać i [[23 sierpnia]] rozpoczęło się bombardowanie Stalingradu, z którym Rosjanie nie mogli sobie poradzić, mimo rozpylenia sztucznej mgły i zastosowaniu bojowych [[Brzoza smoleńska|brzóz przeciwlotniczych]]. |
||
Postanowiliśmy opowiedzieć genezę bitwy jak najdokładniej, dlatego poprosiliśmy o to zapalonego [[Nonsensopedysta|Nonsensopedystę]], 94-letniego Iwana Siemionowicza Starodupcewa, [[rolnik]]a-profesjonalistę spod Kazania, historyka-amatora i naocznego świadka tych wydarzeń. Oto jego relacja: |
|||
''Paanie dobrodzieju, to był rok... zaraz... [[1942]] chyba... Pamiętam, jak tego roku w pod sąsiednim Gułagiem dorwaliśmy taką hyżą dziewkę... Ekhm, dobra... Te szkopskie psy z Adolfem na czele... pedalski ten jego wąsik, wiesz pan? W moim pułku był taki jeden [[gej|pedalec]], co chciał nas na [[mydło]] łapać, ale się mu nie udawało, bo nie stać nas było na wodę i... eee, wracając, te psy chciały się dobrać do naszej [[Ropa naftowa|ropy]]. A Towarzysz Stalin na to „ni chuja”! No i potem Adolfowi na mózg odjebało, i mówi „w dupie ze Stalinem, idziemy na Stalingrad.” Ja jak się o tym dowiedziałem, to klęczałem tydzień pod popiersiem Towarzysza, naturalnych rozmiarów oczywiście. Tydzień, rozumiesz pan?! Nogi mnie do dziś bolą... Boli mnie też za mostkiem... O [[kurwa]]...'' |
|||
Niestety, Iwan Siemionowicz zmarł na zawał. Jego ostatnie słowa wskazywały na to, iż ma on [[Polska|polskie]] korzenie, lecz na razie nikt tego nie udowodnił. Pewnie dlatego, że nikomu się nie chciało... |
|||
W sierpniu 1942 roku pod Stalingrad przybyła niemiecka 6 Armia pod dowództwem pedanta Friedricha Paulusa, który na dowodzeniu znał się równie dobrze, co borsuk na lataniu. Jej celem było zajęcie bogatego w ropę i Czeczenów Kaukazu<ref>gdyby Kaukaz byłby Kałkazem, byłby bogaty głównie w [[gówno]]</ref>. Trasa wycieczki prowadziła przez Stalingrad, wielgachne miasto nad <del>[[Miejska legenda|Czarną]]</del> Wołgą. Wujek Stalin na jego obronę wysłał 62 Armię, a na obronę armii wysłał dyrektywę nr 227 – „ani kroku w tył”, a na obronę dyrektywy oddziały [[NKWD]]<ref>gdyby Feliks D. wtedy żył, toby ze szczęścia pił</ref>, mające za zadanie strzelać do każdego cofającego się radzieckiego [[żołnierz]]a, choćby, naglony potrzebą, wracał się on do szaletu. Dowódca 62 Armii, Wasilij Czujkow, zafascynowany [[Sparta]]nami, zapowiedział, że utrzyma [[miasto]] albo zapełni ruskimi trupami wszystkie doły i nierówności terenu w promieniu 100 mil [[morze|morskich]], rozwiązując tym samym problem dziur w drogach. |
|||
| ⚫ | |||
[[Plik:Goasslschnalzer in Tracht.jpg|thumb|left|300px|''Hans, idziemy na ryby na Wołgę?'']] |
|||
| ⚫ | Po ewakuacji moherowych beretów, dzieci i osób niezdolnych do walki i kontrolowania zwieraczy, Czujkow był gotowy do obrony miasta. Hitler nie kazał mu długo czekać i [[23 sierpnia]] rozpoczęło się bombardowanie Stalingradu, z którym Rosjanie nie mogli sobie poradzić, mimo rozpylenia sztucznej mgły i zastosowaniu bojowych [[Brzoza smoleńska|brzóz przeciwlotniczych]] |
||
|Ankieta=<poll> |
|Ankieta=<poll> |
||
Który artykuł wybierasz? |
Który artykuł wybierasz? |
||
| Linia 23: | Linia 14: | ||
</poll> |
</poll> |
||
|Art2=[[Plik:2lajos.jpg|thumb|right|200px|''Przeszukajcie mu kieszenie i zakopmy go nim się obudzi!'']] |
|Art2=[[Plik:2lajos.jpg|thumb|right|200px|''Przeszukajcie mu kieszenie i zakopmy go nim się obudzi!'']] |
||
'''Bitwa pod Mohaczem''' ([[język węgierski|węg.]] ''Kurva! Vesztettünk! Megint!'') – ogół przypadkowych działań mających na celu przegranie przez [[Węgry]] wojny z Imperium Osmańskim, częściową likwidację armii i upadek królestwa. Zakończone sukcesem [[29 sierpnia]] [[1526]] roku za sprawą Sulejmana Wspaniałego i jego janczarów. Od prawie 500 lat powód nieustannego narzekania i kompleksu Węgrów, którzy do dzisiaj dostają mocnej zgagi na widok kawy po turecku. Kolejny dowód na to, że historia tego państwa została zbudowana na przegranych, a [[Depresja|depresji]] można się nabawić po poznaniu dziejów własnej ojczyzny. |
'''[[Bitwa pod Mohaczem]]''' ([[język węgierski|węg.]] ''Kurva! Vesztettünk! Megint!'') – ogół przypadkowych działań mających na celu przegranie przez [[Węgry]] wojny z Imperium Osmańskim, częściową likwidację armii i upadek królestwa. Zakończone sukcesem [[29 sierpnia]] [[1526]] roku za sprawą Sulejmana Wspaniałego i jego janczarów. Od prawie 500 lat powód nieustannego narzekania i kompleksu Węgrów, którzy do dzisiaj dostają mocnej zgagi na widok kawy po turecku. Kolejny dowód na to, że historia tego państwa została zbudowana na przegranych, a [[Depresja|depresji]] można się nabawić po poznaniu dziejów własnej ojczyzny. |
||
== Przedsmak, czyli król Dobrze rozwala kraj == |
|||
[[Plik:Lajos II.jpg|right|thumb|200px|''Lekcje pływania? A po co?'']] |
|||
Władysław II Dobrze otrzymał swój przydomek nie nadaremno. Ten słowiański król [[Czechy|Czech]] i, od [[1490]] roku także Węgier, miał w zwyczaju odpowiadać potwierdzająco na wszelkie prośby szlachty madziarskiej. Było to niezwykle miłe z jego strony i zbierało poparcie arystokracji, która nawet nie musiała sięgać po motywacyjny sztylet, co działo się w przypadku większości poprzednich władców. Historia pokazywała niejednokrotnie, że największym wrogiem dla Węgra jest drugi Węgier i w ten też sposób zapisało się w kronikach panowanie Władysława. Elitarna Mroczna Armia<ref>''Fekete Sereg'' było czymś na miarę średniowiecznego specnazu.</ref> Macieja Korwina została rozwiązana pod naporem szlachty, a największe rody magnackie z troską przykładały butelkę ciepłego [[mleko|mleka]] do ust króla. |
|||
Kiedy polityka wewnętrzna wydawała się kompletnie [[Chaos|rozjebana]], wybuchło powstanie chłopskie pod dowództwem Grzegorza Dózsy. Jego skutkiem było doszczętne dokopanie staremu królowi. Dózsa, po stłumieniu powstania, zapłacił srogo za swoje ambitne przedsięwzięcie i został ukoronowany oraz posadzony na ''tronie'' – należy wspomnieć, że zarówno tron jak i insygnia królewskie były rozgrzane do czerwoności. |
|||
{{przypisy}} |
|||
}} |
}} |
||
<noinclude>[[Kategoria:Szablony strony głównej]][[Kategoria:Pojedynki ANM-ów|*]]</noinclude> |
<noinclude>[[Kategoria:Szablony strony głównej]][[Kategoria:Pojedynki ANM-ów|*]]</noinclude> |
||
Wersja z 19:50, 21 wrz 2015
|
Bitwa stalingradzka – paromiesięczne przyjacielskie spotkanie wojsk dwóch najbardziej pokojowych państw w czasie Drugiej Wojny, zakończone wpierdolem, spuszczonym Niemcom, zniszczeniem miasta, zjedzeniem wszystkich zapasów czekoladowych batoników, niemiłosiernym zabrudzeniem trupami Wołgi, znacznym namnożeniem T-34, zwycięstwem Związku Radzieckiego i kompromitacją Führera. Początek bitwy |
Który artykuł wybierasz? Zagłosuj poniżej. 0 0 Oddano już 0 głosów. poll-id 5C105E6D1597EF77B706C71BED231C61 |
Bitwa pod Mohaczem (węg. Kurva! Vesztettünk! Megint!) – ogół przypadkowych działań mających na celu przegranie przez Węgry wojny z Imperium Osmańskim, częściową likwidację armii i upadek królestwa. Zakończone sukcesem 29 sierpnia 1526 roku za sprawą Sulejmana Wspaniałego i jego janczarów. Od prawie 500 lat powód nieustannego narzekania i kompleksu Węgrów, którzy do dzisiaj dostają mocnej zgagi na widok kawy po turecku. Kolejny dowód na to, że historia tego państwa została zbudowana na przegranych, a depresji można się nabawić po poznaniu dziejów własnej ojczyzny. |
Archiwum |
.jpg)
