Stara panna

Stara panna – kobieta w średnim wieku, najczęściej feministka, która w dupie miała matczyne ostrzeżenia i mimo to siedziała w rogu stołu, w wyniku czego spadła na nią straszliwa klątwa sprawiająca, że żaden facet nie chce się do niej nawet zbliżyć. Jeśli już przypadkiem jakiś się nawinie, musi być dużo młodszy, aby stał się w jej rękach marionetką. Na szczęście w większości przypadków mężczyzna uwalnia się w miarę szybko.

We wczesnej fazie rozwoju jest to najczęściej nauczycielka, często języka polskiego lub nauczania początkowego, której wydaje się, że pozytywnie wpłynie na młode umysły; w ostatnim etapie może stać się członkinią Ruchu Moherowych Beretów.

Wygląd

Stara panna posiada lekką nadwagę, aczkolwiek nie zawsze. Ogólnie, kobietę tę poznać można po starannie wykonanym koczku przy długich włosach bądź fryzurce, w której wygląda, jakby ją piorun strzelił przy włosach krótkich, bardzo często posiadają też włosy koloru blond o średniej długości w lekkim nieładzie. Jeśli nosi okulary, obowiązkowe są szkła o grubości denka od butelki, a matowe oprawki wykonane są z plastiku. Nie maluje się, gdyż uważa to za głupie, dobre dla osób pokroju blondynek. Ubiór cechuje to, iż był modny co najmniej pół wieku temu, a sama stara panna wygrzebała jego elementy w jakimś lumpeksie.

Charakter

Stara panna jest niezwykle nerwowa i niechętnie nastawiona do koleżanek, które wyszły za mąż i mają dzieci, blondynek, brunetek, blachar i wszystkich innych kobiet młodszych od niej – pełnych życia, pięknych i uwielbianych przez pozostałą część społeczeństwa.

Towarzystwo

Stara panna obraca się w podobnym do niej towarzystwie o nazwie „Kółko Pozalekcyjne Starych Panien”. Aby do niego należeć, trzeba koniecznie spełniać następujące warunki:

1. Musisz być kobietą.
2. A więc nie facetem.
3. Musisz być feministką.
4. Musisz koniecznie przekroczyć 45 rok życia.
5. Musisz mieć pracę, aby od czasu do czasu fundnąć pozostałym członkiniom klubu jakieś ciacho.
6. Najlepiej, żebyś była nauczycielką i przelewała całą swoją frustrację na swoich podopiecznych.

Fazy rozwoju

Zanim zostanie się starą panną trzeba przetrwać następujące etapy:

• 0–10 lat – kandydatka jest dzieckiem, kapryśnym i irytującym
• 11–19 lat – staje się irytującą, kapryśną i świętoszkowatą nastolatką chodzącą w oczoje... pstrych golfach i długich spodniach, ubiorem przypomina słitaśną dziewczynkę o dość znanej nazwie: pokemon.
• 20–26 lat – jest studentką. Nie ma zbyt wielu przyjaciół, niechętnie chodzi na imprezy, nikt jej nie lubi i jest podejrzewana o bycie lesbijką. Często okazuje się, że podkochuje się w innym nauczycielu lub księdzu.
• 30 lat – Nosi niebieskie sukienki aby wyglądać jak smerfetka.
• 27–65 lat – idzie nauczać młode pokolenia, w których aż roi się od emoboyów i ich emogirls, gotów, punków, pokemonów i żelusiów. Wita dzieciaki gadką, jak to cudownie było kiedy ona była w ich wieku, wspomina ciągle przeszłość i próbuje te wybryki natury nauczać. Kiedy jej się to nie udaje zamyka się w sobie, w wyniku czego nie da się z nią dogadać. Kiedy kończy 45 lat zostaje zaproszona do Kółka Pozalekcyjnego Starych Panien i próbuje być szczęśliwa. Wraz z pójściem na emeryturę dołącza do zbrojnego ramienia Moherowych Beretów.

Traktowanie

Właściwie nie wymyślono jeszcze sposobu na stare panny, a one same milczą na ten temat. Najlepiej zamknąć je wszystkie w Toszku, byle daleko od uczniów, których doprowadziła do załamania psychicznego. Regularnie podawać leki antydepresyjne.