Wiktor Janukowycz: Różnice pomiędzy wersjami
M (Ruskie) Znacznik: edytor źródłowy |
M (→top: bot wprowadza drobne poprawki) Znacznik: przez API |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur|prezydenta Ukrainy|imię|Wiktor}} |
{{sur|prezydenta Ukrainy|imię|Wiktor}} |
||
{{youtube|fbObtAQZB6I|Wiktor dzieli się cukierkami z Putinem i Miedwiediewem|width=300}} |
{{youtube|fbObtAQZB6I|Wiktor dzieli się cukierkami z Putinem i Miedwiediewem|width=300}} |
||
'''Wiktor Janukowycz''' (ukr. '''Віктор Федорович Янукович''', ros. '''Виктор Фёдорович Янукович'''; ur. [[9 lipca]] [[1950]] w Jenakijewem|) – [[prezydent]] [[Ukraina|Ukrainy]], pechowiec, który przegra z każdym niezależnie od podejmowanej decyzji. Gość, który lepiej mówi po rosyjsku niż po ukraińsku. |
|||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
Wersja z 07:16, 16 lut 2017
Ten artykuł dotyczy prezydenta Ukrainy. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
Wiktor Janukowycz (ukr. Віктор Федорович Янукович, ros. Виктор Фёдорович Янукович; ur. 9 lipca 1950 w Jenakijewem|) – prezydent Ukrainy, pechowiec, który przegra z każdym niezależnie od podejmowanej decyzji. Gość, który lepiej mówi po rosyjsku niż po ukraińsku.
Życiorys
Wiktor Janukowycz jest jednym z 7 miliardów ludzi, którzy mają polską krew w żyłach. Babka urodziła się w wojennej pile, a dziadek żył na Białorusi jeszcze wtedy, kiedy należała do Polski. Jak przystało na prawdziwego polityka, dwa razy siedział w więzieniu. Za uszkodzenie ciała oraz za kradzież. W późniejszych latach, gdy Janukowycz został prezydentem, za kradzieże nie siedział w przeciwieństwie do opozycji. Opozycja uparła się, że Wiktor siedział za gwałt, co wydaje się bardziej wiarygodne, widząc lepkie ręce wszystkich Ukraińców. By miał na przyszłość łatwiej, kupił sobie tytuły naukowe w Doniecku.
Jako polityk, Janukowycz dbał o czystość języka. Z tego powodu wywalił na zbity pysk połowę dziennikarzy, którzy wulgaryzmami określili Kuczmę. Podczas kampanii wyborczej w 2004 roku brał przykład z tzw. państw zachodnich i głosił, że państwowe firmy się utrzymają, zniknie dziura budżetowa oraz że spadnie bezrobocie. Na dwa ostatnie punkty miał już gotowy pomysł – załatał dziurę drukując pieniądze, a bezrobocie zlikwidował dając pracę w wielu ministerstwach i innych urzędach. Z czasem doszła też walka z nacjonalistami oraz plany wprowadzenia rosyjskiego jako język urzędowy.
Wybory na prezydenta w październiku 2004 przegrał o ponad 0,65% z panem zmarszczką. Oficjalnie trochę podrasowano wyniki. Janukowycz wliczył sobie na oko 49,5%, a Juszczence podarował 46,7%. Właściwie to Juszczenko powinien się cieszyć, bo dostał więcej procent. Jednak polska delegacja składająca się z Wałęsy oraz paru muzyków, którzy przyszli zagrać prosiła, aby Ukraińcy wyszli na ulicę. 3 grudnia 2004 roku unieważniono. Janukowycz przegrał co prawda, ale już półtora roku później został premierem. W 2010 roku został prezydentem.
Nie doczekał jednak nawet końca kadencji, bo był zbyt pazerny na kasę, co nie przypadło do gustu ukraińskiemu społeczeństwu. W wyniku rokoszu zwanego Majdanem Kijowskim musiał uciekać do Rosji, a Rada Najwyższa państwa wydała dekret o nieistnieniu prezydenta znanego jako Wiktor Janukowycz.