Tamto

Tamto (łac. Tamtae – jestem zbuntowany i nie lubię waszego papieru toaletowego) jest dokładnym przeciwieństwem tego. Ogólnie rzecz biorąc tamto opisuje to samo co to, jeno tamto opisuje to, które znajduje się tam.

Historia

Nieznana jest oficjalna data powstania tamtego. Historycy umiejscawiają to wydarzenie mniej więcej w II. poł. XVI. w., kiedy to w Bieluniu Podlaskim powstał Zakon Zbuntowanych Egoistów. Zakon za cel obrał sobie możliwie jak największą izolację od społeczeństwa, zdystansowanie się do świata oraz dbanie o swoje własne potrzeby. Dystans ów przejawiał się we wszystkich sferach życia Zakonników, poczynając od papieru toaletowego, a kończąc na języku. Dlatego też wszystko, co można by nazwać to, zakonnicy nazywali „tamto”. Utworzyli także wiele innych ekstrawaganckich form językowych, jak na przykład tam zamiast tu, czy w tamtą stronę zamiast w tę stronę.

Tamto w dzisiejszym języku

Niewiele tamtych słów zachowało się w naszym języku. Odnajdujemy jednak tamte ślady w wielu dzisiejszych wyrazach i frazeologizmach. Na przykład:

• słowo metoda pierwotnie brzmiało tam-to-dam i oznaczało sumę pieniędzy przeznaczoną na określony cel, zazwyczaj publiczny lub charytatywny. Zmiana w znaczeniu słowa prawdopodobne wynika z tego, że przekazywanie datków na cele charytatywne było jedynie metodą podniesienia swojej popularności.
• słowo ton pierwotnie brzmiało tam-to-on i było zwrotem, jaki stosowali nauczyciele śpiewu wobec swoich podopicznych, gdy ci wyrywali się w nieodpowiednim momencie i zagłuszali innych.
• słowo tandeta brzmiało pierwotnie dam-Zeta i – co dość jasne – było ulubionym zwrotem kupców arabskich, kwestionujących jakość towaru konkurencji.