Wąż kieszeniowy

Wąż kieszeniowy (Serpens kiaeschenis) – atypowy gad pasożytniczy typowy dla tzw. przejściowych trudności w socjalizmie i „jakich trudności?” w kapitalizmie. Jego naturalnym siedliskiem są miejsca, gdzie gromadzą się pieniądze – kieszenie, portfele, portmonetki, ale doskonale aklimatyzuje się też w środowiskach elektronicznych (np. karty płatnicze oraz konta bankowe).

Miejsce występowania

Jest zwierzęciem silnie terytorialnym: do zadomowienia się potrzebuje pewnej przestrzeni życiowej (pustki na koncie), chociaż zdarzają się wyjątkowo silne osobniki, które potrafią zaatakować i pasożytować na niewielkiej przestrzeni – ich nosicielami są zwykle osobniki z gatunku skąpiec pospolity (Sknerus vulgaris). W miarę wzrostu kontrolowanego terytorium (czyli uszczuplania zasobów finansowych nosiciela), wąż kieszeniowy rośnie i staje się coraz bardziej agresywny. Po całkowitym wyeksploatowaniu nosiciela porzuca zajmowane terytorium: powraca jednak aby go bronić przed innymi wężami, kiedy tylko nosiciel zaczyna odbudowywać nadwyrężone zasoby. O zwyczajach godowych węży kieszeniowych wiadomo niewiele.

Wąż kieszeniowy w nauce

Badacze przypuszczają, że rozmnażają się przez pączkowanie lub partenogenezę, gdyż jedyne zaobserwowane obyczaje społeczne przy spotkaniu dwóch osobników to rytualne walki w obronie terytorium (np. przy płaceniu za wspólny posiłek w restauracji). Wąż kieszeniowy występuje na wszystkich kontynentach: lokalne zagęszczenia stwierdzono w Szkocji, a w Polsce w okolicach Poznania i Krakowa. Największym półnaturalnym wrogiem węży w Polsce jest Wężojad Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów.

Główni nosiciele

• Skarb Państwa;
• Twój szef;
• Sknerus McKwacz
• E. Scrooge z „Powieści wigilijnej” Charlesa Dickensa;
• Zakład Ubezpieczeń Społecznych;
• Biurokracja.

Ponoć w Szkocji jest klasyfikowany jako zwierzę stadne.