Państwowe Gospodarstwo Rolne

Państwowe Gospodarstwo Rolne – za Polski znane i szanowane ośrodki konsumpcji spirytusu i kradnięcia czego się tylko dało, często ogrodzenia. Potocznie nazywane kołchozem, a jego pracownicy, kołchoźnikami. Za komuny w PGR-ach rosły zboża, ziemniaki, trawa malowana na zielono przed wizytą Towarzysza Gierka, a także przyszli wyborcy Samoobrony.

Największym sukcesem PGR-ów było udowodnienie, że gdzieś na wsi naprawdę może być niedobór mięsa.

Typowy PGR składał się z:

• warsztatu, miejsca, w którym przechowuje się skradzione narzędzia przed kierownikiem i aparaturę do bimbru, by można było wyprodukować łapówki dla kierownika;
• garaży, brzydkich betonowych szop, w którym stoją traktory i przyczepy uwalone gnojem;
• stacji paliw, służącej do wytwarzania „wulkanu” w Sylwestra;
• chlewów obsranych gem;
• pola, na którym rośnie wszystko poza tym, czego wymagał plan gospodarczy;
• ogrodzenia^{[potrzebne źródło]}.

Zobacz też

• Polska Rzeczpospolita Ludowa

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny historii. Jeśli masz tyle lat, co Pai Mei – rozbuduj go.

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny ekonomii. Jeśli wiesz, dlaczego Balcerowicz musiał odejść – rozbuduj go.