Hefalump: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Anulowano wersję użytkownika 5.173.140.123 | wystarczy)
Znacznik: anulowanie
M (Wycofano ostatnie edycje autorstwa 5.173.157.195; przywrócono ostatnią wersję autorstwa Runab Berkenetz.)
Znacznik: rewert
 
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 17: Linia 17:
== Hodowla ==
== Hodowla ==
Ze względu na wysoką cenę rynkową grzybiarzy, mało opłacalna i nie prowadzona na skalę masową. Częściej jako [[zwierzątko domowe]]. Przyjazny, łatwo się przywiązuje, smakuje jak [[kurczak]].
Ze względu na wysoką cenę rynkową grzybiarzy, mało opłacalna i nie prowadzona na skalę masową. Częściej jako [[zwierzątko domowe]]. Przyjazny, łatwo się przywiązuje, smakuje jak [[kurczak]].

== Zobacz też ==
* [[Gofer]]
* [[Kubuś Puchatek]]
* [[Nieznany Ojciec Maleństwa]]


{{Stuwiekowy Las}}
{{Stuwiekowy Las}}

Aktualna wersja na dzień 22:20, 19 sie 2022

Hefalump

– Dlaczego hefalumpy mają czerwone oczy?
– Żeby mogły chować się na jarzębinie.

Zagadka hefalumpów

Hefalump, hohoń, łoń (cz. slonisko) – mały drapieżnik żyjący w lasach całej Europy. Prowadzi nocny tryb życia, odżywia się miodem i grzybiarzami. Najbardziej znanym przedstawicielem gatunku jest Lumpek.

Występowanie[edytuj • edytuj kod]

Jak zdobyć hefalumpa?[edytuj • edytuj kod]

Nagonki[edytuj • edytuj kod]

Najstarszym sposobem chwytania hefalumpów, praktykowanym już przez starożytnych Rzymian, były nagonki. Ta niegdyś niezwykle popularna metoda obecnie praktycznie nie jest już stosowana. Dzieje się tak głównie z powodu stale pogarszającej się sytuacji na rynku rzymskich armii. Stale malejąca podaż i wzrost kosztów spowodowały, że pomimo bardzo wysokiej skuteczności tej metody, jest ona w dzisiejszych czasach nieopłacalna. Ostatnie wielkie polowania na hefalumpy z nagonkami miały miejsce w 476 r.

Tropienie z pętlą[edytuj • edytuj kod]

Tropienie hefalumpów było powszechnie uprawiane już w XVI w. n.e., jednak ze względu na bardzo małą skuteczność tej metody, uznawane było raczej za rozrywkę wiejskiej głupoty. Sytuacja ta zmieniła się dopiero w wieku XX, kiedy to para myśliwych, Kubuś Puchatek i Prosiaczek, udoskonalili tę metodę wprowadzając do niej pętlę. Zastosowanie tego genialnego rozwiązania sprawia, że liczba tropionych hefalumpów zwiększa się wraz z czasem tropienia, dzięki czemu liczba potencjalnie schwytanych osobników stale rośnie. Kilkudniowe polowania prowadzone tą metodą, pozwalają potencjalnie chwytać nawet całe stada hefalumpów. Tropienie z pętlą okazało się metodą tak skuteczną, że w krótkim czasie doprowadziło do potencjalnego przetrzebienia stad hefalumpów w całej Europie. Obecnie, dzięki kilkudziesięcioletniej ochronie, zwierzęta te znowu licznie występują w naszych lasach. Najlepszym sposobem na zdobycie własnego hefalumpa jest nabycie go drogą kupna w pobliskim sklepie zoologicznym.

Hodowla[edytuj • edytuj kod]

Ze względu na wysoką cenę rynkową grzybiarzy, mało opłacalna i nie prowadzona na skalę masową. Częściej jako zwierzątko domowe. Przyjazny, łatwo się przywiązuje, smakuje jak kurczak.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]