Stepan Bandera: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (poprawa linku)
 
(Nie pokazano 210 wersji utworzonych przez 47 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{sur|ukraińskiego nacjonalisty|imię|Stefan}}
[[Plik:SBandera.jpg|thumb|right|200px|Ta gładka skóra to nie efekt dbania o zdrowie, ale kąpieli we krwi niemowląt]]
[[Plik:SBandera.jpg|thumb|200px|Ta gładka skóra to nie efekt dbania o zdrowie, ale kąpieli we krwi niemowląt]]
'''Stepan Bandera''' (ur. [[1 stycznia]] [[1909]] na [[Ukraina|Ukrainie]], zm. [[15 października]] [[1959]]) – ukraiński [[nacjonalizm|nacjonalista]], kanibal, [[Antypolonizm|antypolonista]], ogólnie drań, którego nawet nazwisko będąc głośno wymówione, powoduje gnicie polskiego jedzenia, zatrzymanie produkcji mleka przez krowy i inflację.
{{cytat|Slawa Ukrainie, Herojam Slawa, Smert' Lacham!!!|Ulubione zawołanie '''Stepana Bandery'''}}
'''Stepan Bandera''' (ur. [[1 stycznia]] [[1909]] w Uhrynowie Starym, zm. [[15 października]] [[1959]] w [[Monachium]]) – ukraiński [[nacjonalizm|nacjonalista]], kanibal, [[Antypolonizm|wróg #1 polskości]], ogólnie drań, którego nawet nazwisko będąc głośno wymówione, powoduje gnicie polskiego jedzenia, zatrzymanie produkcji mleka przez krowy i [[inflacja|inflację]]. Ale na [[Ukraina|Ukrainie]] jest nawet malowany na [[ikona]]ch.


Od najmłodszych lat Stepanek był przykładnym, grzecznym chłopcem, harcerzykiem cierpiącym na reumatyzm. Nie ma żadnych wskazań o tym, że wychowywał się w patologicznej rodzinie, gdzie ojciec rządził pasem, a matka piła spirytus. Jednak Bandera z wiekiem stawał się jeszcze większym potworem – wstąpił do chóru, założył amatorski teatr, organizował świetlicę, uprawiał sport, grał na instrumentach. To nie koniec tych bestialstw. Studiował na Politechnice Lwowskiej, bo marzyła mu się kariera rolnika.
Od najmłodszych lat Stepan był przykładnym, grzecznym chłopcem, harcerzykiem cierpiącym na reumatyzm. Nie ma żadnych wskazań o tym, że wychowywał się w patologicznej rodzinie, gdzie ojciec rządził pasem, a matka piła spirytus. Jednak Bandera z wiekiem stawał się jeszcze większym potworem – wstąpił do chóru, założył amatorski teatr, organizował świetlicę, uprawiał sport, grał na instrumentach. To nie koniec tych bestialstw. Studiował na Politechnice Lwowskiej, bo marzyła mu się kariera rolnika.


W wieku 19 lat Polacy aresztowali go po raz pierwszy. Po wypuszczeniu wstąpił do OUN, aby dać upust swoim perwersjom, jak na przykład polonofagia (odmiana kanibalizmu, polegająca na pożeraniu Polaków). W [[1935]] zorganizował udany zamach na polityka sanacji. Dostało się za to przy okazji polskim nacjonalistom. Bandera otrzymał karę dożywocia, ale wypuszczono go ze względu na ''reumatyzm''. W listopadzie [[1939]] jak gdyby nigdy nic, wyjechał na [[Słowacja|Słowację]] do sanatorium.
W wieku dziewiętnastu lat Polacy aresztowali go po raz pierwszy. Po wypuszczeniu wstąpił do [[Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów|OUN]], aby dać upust swoim perwersjom, jak na przykład polonofagia (odmiana [[kanibalizm]]u, polegająca na pożeraniu Polaków). W 1934 roku w ramach walki o niepodległą Ukrainę postanowił zamordować ministra spraw wewnętrznych [[II RP]]. Usiłował też wykradać, a potem mordować noworodki z porodówek oraz dożywotnio wypożyczał [[gazeta pornograficzna|gazetki pornograficzne]] ze sklepu. Bandera otrzymał karę śmierci, ale zmieniono ją na więzienie ze względu na zły stan zdrowia – reumatyzm. W listopadzie [[1939]] roku, jak gdyby nigdy nic, wyjechał na [[Słowacja|Słowację]] do sanatorium.


Pomimo współpracy z [[Niemcy|Niemcami]], wykiwał ich, w [[1941]] roku ogłaszając Państwo Ukraińskie. Przetrwało 12 dni, a Banderę wykopano do Sachsenhausen. W następnym roku z OUN-B (Banderowców) utworzono Ukraińską Powstańczą Armię, która odpowiadała za mord na Polakach w Ukrainie. Bandera nie wiedział o powstaniu UPA, nie kierował tą rakcją, ani nie wydał rozkazu rzezi. Co nie zmienia faktu, że na pewno by chciał, bo wówczas mógłby zupełnie legalnie tarzać się we krwi pomordowanych Polaków.
Pomimo współpracy z [[Niemcy|Niemcami]], wykiwał ich, w 1941 ogłaszając Państwo Ukraińskie. Przetrwało dwanaście dni, a Banderę wykopano do Sachsenhausen. W następnym roku z OUN-B (Banderowców) utworzono [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińską Powstańczą Armię]], która odpowiadała za rzezie Polaków na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej.


Po wojnie został w Monachium. Tam w [[1959]] roku zabił go [[ZSRR|sowiecki]] agent KGB, którego hobby stanowiło właśnie mordowanie ukraińskich nacjonalistów (miał w kolekcji również Lwa Rebeta).
Po wojnie został w Monachium. Tam w [[1959]] roku zabił go sowiecki agent KGB, którego hobby stanowiło właśnie mordowanie ukraińskich nacjonalistów (miał w kolekcji również Lwa Rebeta). Został pochowany na Cmentarzu Leśnym w Monachium, a jego mogiła stała się zarówno miejscem kultu dla Ukraińców, jak i załatwiania potrzeb fizjologicznych przez normalnych ludzi.


==Fakty dotyczące S. Bandery==
== Zobacz też ==
* [[Bohdan Chmielnicki]]
[[Plik:Hitlerjugend.jpeg|thumb|left|200px|Ulubiony pokarm Bandery]]
* [[Wiktor Juszczenko]]
* Jadł polskie dzieci.
* Mordował kobiety, mężczyzn, starców, dzieci i Polaków.
* Był opętany przez [[Szatan|diabła]].
* Wyjadał mózgi Polaków.
* Wyjadał [[Żyd]]om wnętrzności.
* Praktykował okultyzm i homeopatię.
* Był pijakiem, narkomanem i złodziejem.
* Nabijał katolickich księży na pal.
* Nie zależało mu na Ukrainie, tylko na zabijaniu Polaków.
* Kąpał się we krwi dziewic, żeby zyskać nieśmiertelność oraz wieczną młodość.
* Był w stanie sam pokonać III Rzeszę i ZSRR, gdyby tylko nie ''reumatyzm''.
* Jego ''reumatyzm'' to nie był reumatyzm.


{{stopka}}
==Mity dotyczące S. Bandery==
{{DEFAULTSORT:Bandera, Stepan}}
* Prowadził zdrowy tryb życia.
[[Kategoria:Okres międzywojenny]]
* Nie pił i nie palił.
[[Kategoria:II wojna światowa]]
* Był patriotą.
[[Kategoria:Historia Ukrainy]]
* Jest ukraińskim bohaterem.
[[Kategoria:Ukraińscy politycy]]
* Nie uczestniczył w rzeziach Polaków.
* Miał reumatyzm.
* Bandera miał kochającą rodzinę.
* Bandera miał uczucia.
* Bandera był kochany.
* Bandera był człowiekiem.

[[Kategoria:Ukraińcy|Bandera, Stepan]]
[[Kategoria:Politycy|Bandera, Stepan]]
[[Kategoria:Psychopaci|Bandera, Stepan]]

Aktualna wersja na dzień 15:51, 3 lip 2023

Ta gładka skóra to nie efekt dbania o zdrowie, ale kąpieli we krwi niemowląt

Slawa Ukrainie, Herojam Slawa, Smert' Lacham!!!

Ulubione zawołanie Stepana Bandery

Stepan Bandera (ur. 1 stycznia 1909 w Uhrynowie Starym, zm. 15 października 1959 w Monachium) – ukraiński nacjonalista, kanibal, wróg #1 polskości, ogólnie drań, którego nawet nazwisko będąc głośno wymówione, powoduje gnicie polskiego jedzenia, zatrzymanie produkcji mleka przez krowy i inflację. Ale na Ukrainie jest nawet malowany na ikonach.

Od najmłodszych lat Stepan był przykładnym, grzecznym chłopcem, harcerzykiem cierpiącym na reumatyzm. Nie ma żadnych wskazań o tym, że wychowywał się w patologicznej rodzinie, gdzie ojciec rządził pasem, a matka piła spirytus. Jednak Bandera z wiekiem stawał się jeszcze większym potworem – wstąpił do chóru, założył amatorski teatr, organizował świetlicę, uprawiał sport, grał na instrumentach. To nie koniec tych bestialstw. Studiował na Politechnice Lwowskiej, bo marzyła mu się kariera rolnika.

W wieku dziewiętnastu lat Polacy aresztowali go po raz pierwszy. Po wypuszczeniu wstąpił do OUN, aby dać upust swoim perwersjom, jak na przykład polonofagia (odmiana kanibalizmu, polegająca na pożeraniu Polaków). W 1934 roku w ramach walki o niepodległą Ukrainę postanowił zamordować ministra spraw wewnętrznych II RP. Usiłował też wykradać, a potem mordować noworodki z porodówek oraz dożywotnio wypożyczał gazetki pornograficzne ze sklepu. Bandera otrzymał karę śmierci, ale zmieniono ją na więzienie ze względu na zły stan zdrowia – reumatyzm. W listopadzie 1939 roku, jak gdyby nigdy nic, wyjechał na Słowację do sanatorium.

Pomimo współpracy z Niemcami, wykiwał ich, w 1941 ogłaszając Państwo Ukraińskie. Przetrwało dwanaście dni, a Banderę wykopano do Sachsenhausen. W następnym roku z OUN-B (Banderowców) utworzono Ukraińską Powstańczą Armię, która odpowiadała za rzezie Polaków na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej.

Po wojnie został w Monachium. Tam w 1959 roku zabił go sowiecki agent KGB, którego hobby stanowiło właśnie mordowanie ukraińskich nacjonalistów (miał w kolekcji również Lwa Rebeta). Został pochowany na Cmentarzu Leśnym w Monachium, a jego mogiła stała się zarówno miejscem kultu dla Ukraińców, jak i załatwiania potrzeb fizjologicznych przez normalnych ludzi.

Zobacz też